مهرانگیز کار، حقوقدانی است که «برای یک عمر فعالیت در دفاع از حقوق برابر زنان و آزادی»
این جایزه را از آن خود کرد.
دهم دسامبر
به مناسبت شصت و هفتمین روز جهانی حقوق بشر، بنیاد آرمان‌شهر که در افغانستان واقع
است، به “زنان برتر” قلب آسیا جایزه بین‌المللی صلح سیمرغ اهدا کرد. هشت زن و
ابتکارهای زنان در سه کشور فارسی زبان ایران، افغانستان و تاجیکستان، برنده این
جایزه حقوق بشری شدند.
مهرانگیز کار، حقوقدانی
است که «برای یک عمر فعالیت در دفاع از حقوق برابر زنان و آزادی» این جایزه را از
آن خود کرده. همچنین از کمپین دادخواهی مدنی، صلح‌آمیز و فراگیر زنان ایرانی نیز
«برای تساوی، عدالت، رفع تبعیض و آزادی که نمونه‌ای یکتا در ایران و منطقه است»
قدردانی شد.
جایزه سیمرغ تندیسی‌ست
لاجوردین برآمده از کوه قاف.
مهرانگیز کار، برگزیده ایرانی بنیاد آرمان‌شهر دربار
این جایزه به رادیو زمانه می‌گوید: «ابتدا از موقعیت استفاده می‌کنم و سپاس می‌دارم
این داوری را. به خصوص که از سرزمین پر محنت افغانستان به دستم می‌رسد و از دل
معادن لاجورد بر آمده است که با فرهنگ ایرانی بسی سازگار است. از آن بیش زنانی
مبتکر آن هستند که پیاپی خطر می‌کنند و با فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری، خواهران
افغان ما را نیرو می‌‌بخشند. سیمرغ آن‌ها به تمام سی مرغ است و در اندوخته‌های
فرهنگی هر دو کشور ایران و افغانستان، می‌درخشد.»
این حقوقدان در پاسخ به
این سوال که اهمیت برجسته کردن زنان در سه کشور همسایه و هم‌زبان (ایران،
افغانستان و تاجیکستان) در چیست و چه کارآیی‌هایی دارد، می‌گوید:
«سه کشور افغانستان، ایران و تاجیکستان متاسفانه در شرایط شگفت‌انگیز جهانی
خاصی گرفتار شده‌اند که کمتر به شباهت‌های با یکدیگر اندیشیده‌اند و اغلب گرفتار
تفاوت‌ها بوده و از آن تاثیر پذیرفته‌اند. این سه کشور، زبان، فرهنگ و دین مشترک
دارند.
در هر سه کشور نگاه حقوق بشری نسبت به زنان و غیرمسلمانان نگاهی بسته و تبعیض
زده است. مولوی که از این خطه سرود دوستی و صفا و صلح سر داده، در همه جهان خوانده
می‌شود و شفابخش دل‌های متاثر از جنگ و بیداد است. مجموعه این سه خاک، سرشار است
از فرهنگی غنی که به تاراج رفته و بخش مرد محور و زن ستیز آن مسلط بر مناسبات شده
است.
دست گذاشتن روی این ویژگی، فعالان مدنی را در هر سه کشور بر می‌انگیزد تا
تجربه‌های خود را با یکدیگر مبادله کنند و در موضوع وضعیت اجتماعی و حقوقی زنان،
کم و کیف ماجراها را به بحث بگذارند.»
او همچنین تاکید می‌کند
که ایران با پیشینه تاریخ معاصر که درآمیخته با «تجددگرایی» است و همچنین با
پیشینه ۳۶ سال اخیر که درآمیخته با «قانون‌گذاری‌های
ضد تجددگرایی» همراه شده، الگوی بی‌مانندی است برای زنان افغان و تاجیک که هر یک
با تجربه‌های دیگری روزگار گذرانده‌اند: «تاجیکستان، که در آمیختگی با فرهنگ
ایدئولوژیک شوروی را به تلخی تجربه کرده و حکومت وقت، وارد حریم ایمانی و دینی‌اش
شده، بسیار تجربه‌ها برای مبادله دارد. در افغانستان که با تحمل انواع یورش‌های
دینی و غیر دینی، خسته است، زنانی بالیده‌اند که نیرو و جسارت را به کمال رسانده‌اند
و لحظه‌ای را برای اعلام حضور از دست نمی‌دهند.»
به گفته مهرانگیز کار «در یک کلام، اهمیت قرار گرفتن این سه کشور در کنار هم،
دست‌کم در مجموعه یک جایزه فرهنگی و فارغ از شائبه‌های مالی، اشارتی است به این که
ما می‌توانیم با وجود زبان مشترک، فرهنگ مشترک و دردهای مشترک، به آسانی با هم سخن
بگوئیم و راهی و رسمی برای رفع تبعیض‌ها و تغییر اندیشه‌های تبعیض‌زده پیدا کنیم.
اما با شکیبایی و به دور از شتاب‌زدگی.»
برگرفته از رادیو زمانه