متشاعر

شعری معنادار و زیبا از استاد ادیب برومند 

ادیب و ادیب نما 

متشاعر

یکی به مدرسه آمد ز امتحان مردود

که دوش خویش ز بار تعـب رها می خواست

رگ فزون طلبی گرچه داشت کاهل بود

نخوانده درس ، فزونی و ارتقا می خواست 

ز بهر عقده گشایی وسیلتی می جست

علاج دردِ درون را مگر دوا می خواست

به فکر شاعری افتاد و شبه شعری چند

سخیف و سست به هم کرد و مرحبا می خواست

سراغ انجمن شاعران گرفت و برفت

به محفلی که ادیب سخن سرا می خواست

ولی نیافت در آن انجمن مجال ورود

که این مداخله بیجا و ناروا می خواست

به یادم آمد از این ماجرا مثالی خوب

خورندِ هر که عطا، بیش از بها می خواست

گدای قافله را ره به ده نمی دادند

نشان خانه ی ارباب و کدخدا می خواست 

استاد ادیب برومند 

 شعر از كتاب حاصل هستي