بیراه نیست اگر بگوییم برای نخستین بار در تاریخ این کشور است که شاهد حضور وزیری در مجلس هستیم که به جای دفاع از استقلال خود و تلاش برای حفظ حریم وزارت‌خانه‌اش، به وابستگی مطلق، ابزار دست بودن، نداشتن استقلال و اختیار، و از همه بدتر، سهیم کردن نظامیان در سیاست و حتی مطیع بودن در برابر آنان افتخار می‌کند، و البته چه خفت و حقارتی بالاتر از این که وزیر مملکت، برای متقاعد کردن نمایندگان مملکت، اسامی چهره‌ها و نیروهای خارجی (سیدحسن نصراله، مقاومت لبنان و عراق و فلسطین) را گواه خود معرفی کند!
صبح امروز (یکشنبه، ۱۵ تیرماه ۱۳۹۹) محمد جواد ظریف بار دیگر به صحن مجلس رفت تا پاسخ‌گوی نمایندگان باشد. همان‌گونه که انتظار می‌رفت، اصول‌گرایان نشانده شده بر کرسی نمایندگی، به شدیدترین وجه ممکن وزیر خارجه را مورد انتقاد و حتی حمله قرار دادند. طبیعتا من با زاویه نگاه راه‌یافتگان به مجلس اخیر موافق نیستم و اساسا گمان می‌کنم اگر امروز کشور ما دچار بحران و بن‌بستی است، محصول همین رویکرد غرب‌ستیز و جنون تقابل‌گرایی است. با این حال، بر خلاف بسیاری از مدعیان ظاهری عقلانیت در روابط بین‌الملل، گمان می‌کنم تصویر زشت و سیاه امروز را، نه نمایندگان منتقد ظریف، بلکه پروپاگاندای اصلاح‌طلبان حامی او رقم زدند!
عصاره نطق و دفاعیات وزیر خارجه در صحن مجلس را می‌توان در دو دسته استدلال کلی خلاصه کرد:
- نخست آنکه من ابزار دست و مطیع کامل فرمایشات شخص اول نظام هستم و هرچه کرده‌ام با نظر مساعد ایشان بوده و مفتخر به تحسین و تمجید ایشان هستم.
- دوم آنکه من در تمام تصمیمات منطقه‌ای، با هماهنگی و نظارت (و احتمالا فرماندهی) نظامیان عمل کرده‌ام و به صورت هفتگی با فرمانده نام‌آشنای منطقه‌ای جلسه برگزار کرده‌ام.
بیراه نیست اگر بگوییم برای نخستین بار در تاریخ این کشور است که شاهد حضور وزیری در مجلس هستیم که به جای دفاع از استقلال خود و تلاش برای حفظ حریم وزارت‌خانه‌اش، به وابستگی مطلق، ابزار دست بودن، نداشتن استقلال و اختیار، و از همه بدتر، سهیم کردن نظامیان در سیاست و حتی مطیع بودن در برابر آنان افتخار می‌کند، و البته چه خفت و حقارتی بالاتر از این که وزیر مملکت، برای متقاعد کردن نمایندگان مملکت، اسامی چهره‌ها و نیروهای خارجی (سیدحسن نصراله، مقاومت لبنان و عراق و فلسطین) را گواه خود معرفی کند!
دست بر قضا، آنان که به چنین مهره متملق و بلی‌قربان‌گویی نهیب می‌زدند، اصول‌گرایان متهم به انتصابی بودن بودند و آن زنجیره رسانه‌هایی که بوغ‌های تبلیغاتی خود را در تمجید از این مترسک سیاسی بسیج کرده‌اند، مدعیان «اصلاحات»ی هستند که سال‌ها پیش نسبت به «تدارکاتچی» شدن رییس جمهور هشدار می‌دادند و علی الاصول باید از ورود نظامیان به تصمیم‌گیری‌های کلان سیاسی انتقاد کنند.
برای مجلس این کشور بیشتر از این نمی‌شود افسوس خورد که از مدت‌ها پیش می‌دانیم تابوت استقلال‌ش را هم به خاک سپرده‌اند. روسیاهی یکشنبه این هفته، بماند برای آنانی که بار دیگر ثابت کردند نه تنها به هیچ اصول و هیچ پرنسیبی پایبند نیستند، بلکه حسرت و شهوت بازگشت به قدرت چنان کورشان کرده که صرفا برای مخالفت با جناح رقیب، حاضر هستند تک‌تک اهداف و ادعاهای خود را هم زیر پا بگذارند.
کانال «مجمع دیوانگان»