صفحات

شنبه، مرداد ۲۰، ۱۴۰۳

متن سخنرانی آقای فرامرز دادرس

در مراسم رسمی بزرگداشت

دکتر شاپور بختیار و سروش کتیبه

روز سه شنبه ۱۶ مردادماه ۱۴۰۳

ششم اوت ۲۰۲۴

 

خانم‌ها، آقایان، هم میهنان گرامی،

 امروز برای بزرگداشت خاطره شاپور بختیار آخرین نخست وزیر حکومت پادشاهی ایران در اینجا گرد آمده‌ایم.

 سی و سه سال پیش در چنین روزی، شاپور بختیار و دستیار جوان او سروش کتیبه، در پاریس بدست مامورین حکومت اسلامی، به طرز وحشیانه ای به قتل رسیدند. حکومت اسلامی حکومت دیکتاتور و سرکوبگری است که بیش از چهل و پنج سال بطور مستمر حقوق بشر را زیر پا گذاشته است.

 شاپور بختیار به دلیل مواضع سیاسی خود از شخصیت‌های شناخته شده‌ بود، مردی که طرفدار جدی لائیسیته و جدایی دین از حکومت بود.

امروز لائیسیته در راستای دو محور بزرگ تعریف می‌شود؛ استقلال انسان ها و بیطرفی حکومت

 نخست، بنیان آن بر پایه ظرفیت ساختار وجودی و استقلال از فرامین خدا می باشد.

 دوم، دور کردن حکومت از همه ادیان در جهان است.

در ایران، از نگاه حکومت اسلامی لائیسیته برابر است با گناه کبیره و کسی که به لائیسیته باور داشته باشد  به عنوان کافِر شناخته شده و مستوجب قتل می‌باشد، چیزی که به سر شاپور بختیار آمد.

به روان شاپور بختیار و خاطره یک دولتمرد بزرگ که سزاوار بزرگ ترین تحسین ماست، درود می‌فرستیم.

 

ایران هرگز نخواهد مرد