چرا دوست دارید شهدا دست نیافتنی باشند؟
عصرایران؛ مصطفی داننده- در آخرین روزهای تیر ماه امسال در تهران مراسم تشییع پیکر امیرسرلشکر شهید حسین ادیبان از فرماندهان نیروی زمینی ارتش برگذار شد. پیکر این شهید پس از ۳۸ سال در جریان تفحص در ارتفاعات ۱۱۵۰ بازی دراز کرمانشاه،کشف و شناسایی شد.
حالا عکسی از این شهید برای مراسم تشییع او منتشر و توزیع شده که با عکس اصلی متفاوت است. با سبیل کوتاه تر و حذف کراوات.
در مراسم تشییع، عکس جدید امیر ادیبان با سبیل کوتاه و بدون کراوات است اما در عکس واقعی علاوه بر وجود کراوات، سبیل او کمی از لب‌ها به پایین کشیده شده بود.
آنگونه که از شواهد پیداست برگذار کنندگان مراسم تشییع سبیل و کراوات شهید را به دست قیچی سانسور سپردند.
چندی پپیش عکسی از شهید چمران و مرحوم ابراهیم یزدی، دیدم که در آن هر دو صورتی تراشیده داشتند. شاید اگر این عکس در سالگرد شهادت چمران منتشر می‌شد، به آن ریش اضافه می‌کردند.
اما جالب تر از کراوات تغییر سبیل است. به راستی سبیل چرا باید تغییر کند؟ سبیل عکس اصلی چه اشکالی داشت که دچار سانسور شد؟ مگر نه اینکه خیلی از مردان در دهه 40 و 50 ایران، از این نوع سبیل استفاده می‌کردند.
چه اشکالی دارد یک شهید، سبیلی اینگونه داشته باشد؟ یا اصلا ریش نداشته باشد و صورت خود را تراشیده باشد؟ چرا اینقدر علاقه داریم شهدا را افرادی غیرقابل دسترس نشان بدهیم. چرا دوست نداریم شهدای جنگ و یا آنهایی که جان‌شان را دردست گرفتند و در برابر حکومت بعث عراق ایستادند، زمینی معرفی کنیم.
عصرایران
