خانم ژیلا خانم! با باورهای تو شوخی نمی کنم! باهاشون کود درست می کنم!؛ ف. م. سخن

به به! چه خانم موجهی! به قول اسدالله میرزا چه خانم وجیه و مقبولی! 

خانم ژیلا صادقی که زمانی گوینده ی فاضلاب صدا و سیمای جمهوری اسلامی بوده در سخنانی فرموده است:

«من تو دهن کسی می زنم که با باورهام شوخی کنه!»

راستش را بگویم من ایشان را تا همین امشب نمی شناختم و کلیپ ایشان را در بر حسب تصادف در «خبرنامه ی گویا» دیدم و متوجه شدم که ایشان سلبریتی تشریف دارند و زمانی در ایران گوینده بوده اند

و بعد شهروند امریکا شده اند و خیلی به خودشان مفتخر هستند که تا این جای کار به من مربوط نبود ولی وقتی دیدم ایشان به تمسخر فرمودند که پرچم شیر و خورشید پرچم ببر و پلنگ است و پرچم ایشان و پرچمی که دنیا آن را می شناسد پرچم خرچنگ نشان کپی برداری شده از پرچم سیک های هندی ست کمی چرت ملیح ام پرید و وقتی ابراز داشتند که تو دهن کسی می زنند که با باورهای ایشان شوخی کند دیگر کاملا از جا برخاستم تا ببینم این که می خواهد توو دهن مخالفان باورهایش بزند کیست تا ناغافل تو دهنی نخورم.

به به! چه خانم موجهی! به قول اسدالله میرزا چه خانم وجیه و مقبولی! دیدم یادکرد ایشان از ببر و پلنگ هم بی دلیل نیست کسی که ابروان اش شبیه به پاچه ی گربه است مثال هایش هم باید اشاره ای به گربه سانان داشته باشد که این ها هم باز مساله ی من نیست.

والله حقیقت این است که برای من اُفت دارد در جمهوری نکبت به کمتر سدعلی دونگ بپردازم و حتی دست ام به نوشتن در باره ی رییس جمهور دکتر جراح قلب نمی رود که دیروز کلمه ی «مترصد» را «مِتر ۱۰۰» خواند ولی گفتم برای این بانوی وجیهه چیزکی بنویسم و بگویم من با باورهای شما شوخی نمی کنم بلکه با آن ها کود حیوانی درست می کنم شاید خیری به طبیعت رسانده شود.

خانم ژیلا خانم احتمالا پدر مادر و جد و آبا ندارند و احتمالا الان که پاسپورت امریکایی دارند، اداره ی مربوط به فرزندان بی پدر و مادر سرپرستی ایشان را به خانواده ی گیلارز سپرده اند و اسم کوچک اش را هم میلدرد گذاشته اند. چرا این را می گویم برای این که ما ایرانیان جد و آباء مان به چند هزار سال پیش بر می گردد و شخص من مثلا شجره نامه ی مکتوب خانوادگی ام به ابتدای دوران قاجار بر می گردد، و تا آن جا که کشفیات تاریخ اجازه می دهد، پرچم کشورم شیر و خورشید بوده نه پرچم خرچنگ نشان «سیکی - عربی» که بعد رفته باشم در کنار آن، موقع شهروند امریکا شدن سرود امریکا خوانده باشم و به قانون اساسی آن قسم خورده باشم.

یادش بخیر. زمانی که ژیلا خانم دختر بچه بود و ماها به آلمان آمدیم برای آلمانی شدن باید ابتدا به جنوب آلمان و پایگاه امریکایی ها می رفتیم و با ماموران سی آی ا مصاحبه می کردیم که دیدیم این کاره نیستیم و اصولا آن زمان گرفتن ملیت یک کشور دیگر برای ماها مثل خیانت بود که الحمدلله این روزها این موضوع دیگر عیب شمرده نمی شود ولی ما همچنان پاسپورت کذایی و نفرت انگیز جمهوری نکبت را داریم ولی خب این چیزها برای ژیلا خانم که خیلی هم روی جمهوری نکبت و پرچم اش غیرت دارند مساله ی مهمی نیست و تازه می گوید چشم تان کور دندتان نرم شماها هم اگه عُرضه دارید و می تونید برید پاسپورت کشورهای دیگر را بگیرید.

این بانوی عفیفه این موارد بس نیست، به گفتار سخته شان می افزایند که سواد شما دور از جون نم کشیده و از پرچم خرچنگ نشان بر سر در سازمان ملل برای ما دهاتی های اکابر رفته تعریف می کنند.

اولا تو ممکن است کَمَکی سواد در حد تست چهار جوابی دادن و مدرک دانشگاه دارقوز آباد گرفتن داشته باشی، ولی ای کاش رغبت می کردم جایی ببینمت و مدرک های سوادی به تو نشان بدهم که از سوادک خودت خجالت بکشی و وقتی دوربین و میکروفون جلوی ات قرار می گیرد این طور بی پروا تاخت و تاز نکنی.

ثانیا سوادی که به آدم یاد نداده باشد پرچم و نشان ملی یک کشور چقدر مهم است که سربازان آن را جلوی خودشان بر می افرازند و به دشمن می تازند و اگر پرچم زمین بیفتد سربازی دیگر آن را در دست می گیرد و این پرچم پرچم آباء و اجدادی اوست نه پرچم ساختگی مشتی آخوند دونگ، و همین چند روز پیش هم خانم ژیلای با سواد لابد دیده است که مرد امریکایی، خانه اش در حال سوختن است و او در فکر جمع کردن با احترام پرچم کشورش باری آن سواد را باید شایسته کسی مثل همین خانم دانست که برود معنی بی ریشه بودن و میلدرد گیلارز بودن را به مردم ایران آموزش دهد!

سواد رییس جمهور نکبت اسلامیِ جراح قلب که این قدر باشد، سواد گوینده ی تلویزیون و خانم ژیلا صادقی معلوم است که چقدر است! :)