الکسی ناوالنی آخرین آخرین نفر از صدها قربانی رژیم پوتین است که خبر جان‌باختن او در زندان امروز، جمعه ۱۶ فوریه ۲۰۲۴ اعلام شد. بنابر گزارش انجمن روزنامه‌نگاران روسیه، در دوره حکم‌رانی پوتین بیش از ۳۵۰ روزنامه‌نگار روس به دلیل فعالیت شغلی ناپدید یا کشته شدند. به این فهرست باید سیاستمداران و افرادی مانند یوگنی پریگوژین را نیز اضافه کرد.
ناوالنی یکی از عمده رهبران اعتراضات سال‌های ۲۰۱۲–۲۰۱۱ در روسیه بود. عمده فعالیت‌های سیاسی اجتماعی او از سال ۲۰۰۹ آغاز شده‌است در سال ۲۰۱۰ در یک رای‌گیری اینترنتی که برای نامزدی شهرداری مسکو انجام شد وی توانست ۴۵ درصد آراء را بخود اختصاص دهد.
در نوامبر ۲۰۱۰ گزارشی را در بلاگ خود که بنام «ژورنال زنده» نام دارد منتشر کرد و طی آن مدعی شد که رؤسای شرکت ترانس‌نفت مبلغ ۴ میلیارد دلار در جریان احداث خط لوله شرق سیبری دزدیده‌اند.
ناوالنی زمانی رهبری تظاهرات خیابانی علیه پوتین را بر عهده داشت و با ایجاد یک گروه مخالف حکومت در سراسر کشور، جزییات مخوفی از شیوه زندگی فاسد مقام‌های کرملین و محل قصر پوتین در دریای سیاه را فاش کرد.
او همچنین با مبارزه علیه تقلب در انتخابات و فساد دولتی، تحقیق در مورد حلقه اطرافیان پوتین و به اشتراک گذاشتن یافته‌هایش با مردم، در به راه افتادن تظاهرات ضد دولتی سال‌های ۲۰۱۱-۲۰۱۲ در روسیه کمک کرد.
ناوالنی در روز پنج‌شنبه ۲۰ اوت ۲۰۲۰ به دلیل بدحالی ناشی از «مسمومیت احتمالی» به بخش اورژانس بیمارستان بالینی منتقل شد و به حالت اغما رفت. بنیاد ضدفساد متعلق به آقای ناوالنی در جریان تحقیقات درباره این حادثه اعلام کرد که مأموران سازمان امنیت روسیه موسوم به اف‌سی‌بی به دستور ولادیمیر پوتین او را مسموم کرده بودند.
این مخالف سرشناس پوتین در تابستان ۲۰۲۰ مسموم شد اما به کمک پزشکان آلمانی از مرگ نجات یافت. او پس از مداوا در برلین و بهبود نسبی، در ژانویه ۲۰۲۱ با علم به تهدید علیه جان خود به روسیه برگشت اما بلافاصله بازداشت و زندانی شد. تصور این که او از دست رژیم پوتین جان سالم به‌در ببرد، برای بسیاری از ناظران ناممکن بود.
روسیه او را مجموعا به سه دهه زندان محکوم کرد تا این منتقد کرملین دست‌کم تا وقتی پوتین زنده است، پشت میله‌های زندان و از سیاست دور نگه داشته شود.
۱۳مردادماه سال جاری ناوالنی در حالی با اتهام‌هایی از جمله تاسیس و تامین مالی یک سازمان افراطی به ۱۹ سال حبس دیگر محکوم شد که مشغول گذراندن دوره حبس حدود ۱۱ ساله خود با اتهاماتی دیگر بود.
مرگ ناگهانی او یک ماه قبل از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری روسیه در ۲۷ اسفند اتفاق افتاد. حدود دو ماه پیش وکیل‌های ناوالنی از ناپدید شدن او خبر دادند و گفتند ارتباطشان را با موکل‌شان از دست داده‌اند.
دو هفته پس از ناپدید شدن ناوالنی و اظهار نگرانی چهره‌های سرشناس جهان و دولت‌ها، دستیار ناوالنی روز چهارم دی گفت که این زندانی را در تبعیدگاه «آی‌کی-۳» شهر خارپ در ناحیه یامالو-ننتس پیدا کرده‌اند که یکی از مناطق قطبی در شمال روسیه است.
پریگوژین ۶۲ ساله، در ۲۳ تا ۲۴ ژوئن، شورشی را علیه فرماندهان ارشد ارتش روسیه رهبری کرد که پوتین آن را خیانت و خنجری از پشت خواند و در توصیف آن گفت که این عمل می‌تواند روسیه را وارد جنگ داخلی کند.
از طرفی پریگوژین در مسکو دشمنان زیادی، به ویژه در رده‌های بالای ارتش روسیه داشت؛ چراکه پریگوژین بارها و به طور علنی فرماندهان عالی‌رتبه ارتش روسیه را مورد انتقاد قرار می‌داد.
شاید بتوان گفت اشتباه مهلک او در عبور از ولادیمیر پوتین بود. اگرچه پریگوژین در آن زمان اسمی از پوتین به میان نیاورد، اما با انتقاد بسیار علنی از دلایل رسمی ارائه شده برای تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، خشم کرملین را برانگیخت. او خطاب به مردم روسیه گفت که فریب خورده‌اند و پسرانشان به دلیل رهبری ضعیف در جنگ اوکراین در حال کشته‌شدن هستند.
الکساندر لیتویننکو، افسر سابق اطلاعاتی روسیه، در سال ۲۰۰۶ پس از مسمومیت با ماده رادیواکتیو پولونیوم ۲۱۰ در بیمارستانی در لندن به مرگ آهسته و دردناکی درگذشت. بعدا مشخص شد که قاتلان وی این ماده کشنده را با خود از روسیه آورده‌اند و فقط یک آزمایشگاه دولتی روسیه می‌توانسته چنین ماده‌ای را داشته باشد. هرچند مسکو هرگونه دخالت در این ماجرا را رد کرد، اما حاضر نشد دو مظنون این پرونده را برای محاکمه به مقامات قضایی تحویل دهد.
نفر بعدی سرگئی اسکریپال، افسر سابق کا.گ.ب. روسیه است که او هم همچون الکساندر لیتویننکو به بریتانیا گریخته بود. سرگئی اسکریپال و دختر ۳۳ ساله اش یولیا، چهارم مارس ۲۰۱۸، بیهوش بر روی نیمکتی در نزدیک مرکز خرید شهر سالزبری بریتانیا پیدا شدند. در تحقیقات صورت گرفته بریتانیا مشخص شد که این پدر و دختر به وسیله گاز اعصاب موسوم به نویچوک جلوی در ورودی منزل خود مسموم شده‌اند. یک شیشه عطر دور ریخته شده حاوی عامل کشنده بعدا توسط یکی از ساکنان محلی به نام داون استرجس پیدا شد که پس از زدن آن به مچ دست خود فوت می‌کند.
اخیرا دادگاهی در روسیه الکسی ناوالنی را به اتهام «افراط گرایی» مجرم شناخته و او را به ۱۹ سال زندان محکوم کرد. آقای ناوالنی هم اکنون هم در حال سپری کردن محکومیت ۹ ساله خود به جرم «کلاهبرداری و اهانت به دادگاه» در تبعیدگاهی در شرق مسکو است. وی در سال ۲۰۲۱ نیز به دلیل «تخطی از آزادی مشروط» به ۲ سال و نیم زندان محکوم شد.
گروه شبه‌نظامیان مزدور واگنر در سال ۲۰۱۴ از نیروهای دوآتیشه سابق «اسپتسناز» (نیروهای ویژه) روسیه و دیگر سربازان تشکیل شد. این گروه در شرق اوکراین بسیار فعال بود و با عقب‌راندن ارتش اوکراین از باخموت به شهرت وحشتناکی دست یافت که اصلا با فرماندهی نسبتا ضعیف ارتش منظم روسیه قابل مقایسه نبود.
گروه واگنر بیشتر زمانی توانست صفوف خود را تقویت کند که پریگوژین شخصا از زندان‌ها و تبعیدگاه‌های کیفری روسیه بازدید کرد و هزاران محکوم از جمله متجاوزان و قاتلان را به خدمت گرفت. این افراد برگزیده همان‌هایی هستند که به طور مؤثر در شرق اوکراین مورد استفاده قرار گرفتند.
آنها در آفریقا یک سازوکار کسب‌وکار بی‌رحمانه ایجاد کرده‌اند که در بین رژیم‌های غیردموکراتیک محبوبیت دارد. این گروه در ازای دریافت حق برداشت از معدان و دسترسی به طلا و سایر فلزات گرانبها، در چندین کشور آفریقایی به ارائه طیف وسیعی از «خدمات امنیتی»، از حفاظت از افراد مهم گرفته تا تاثیرگذاری بر انتخابات و ساکت کردن منتقدان پرداخته‌اند. درآمد حاصله به مسکو برمی گردد و همه کس به جز مردم آفریقا ثروتمند می‌شوند.
سربازان واگنر به نقض متعدد حقوق بشر از جمله قتل‌عام غیرنظامیان در کشورهای مالی و جمهوری آفریقای مرکزی متهم هستند. با این حال، آنها موفق شدند جایگزین نیروهای فرانسوی و دیگر کشورهای غربی در بخش عظیمی از قاره آفریقا شوند.
همین هفته بود که پریگوژین در یک پیام ویدئویی در کانال تلگرام که گمان می‌رود در پایگاهی در کشور مالی فیلم‌برداری شده باشد، نوید گسترش فعالیت‌های واگنر در آفریقا و «آزادی» را برای مردم آن داد.
علی‌رغم همه این‌ها، مطمئنا عده‌ای در مسکو، به‌ویژه در بخش اطلاعات نظامی هستند که او را به‌عنوان یک تهدید احتمالی برای حکومت پوتین و سیستم اطرافش می‌دانستند.
این سیاستمدار و میلیونر روس در اوایل سال جاری با انتشار پیامی در واتساپ خود از جنگ پوتین با اوکراین پس از حمله موشکی در کی‌یف انتقاد کرده بود؛ اما به‌سرعت با حذف پیام خود، ادعا کرد که آن را شخص دیگری نوشته است.
ویاچسلاو کارتوخین، نایب‌رئیس پارلمان منطقه‌ای، در کانال تلگرامی خود گفت: «همکار ما، کارآفرینی موفق و نیکوکار پاول آنتوف درگذشت. به نمایندگی از نمایندگان فراکسیون روسیه متحد، تسلیت عمیق خود را به بستگان و دوستان ابراز می‌کنم.»
وی که تأسیس شبکه تلویزیونی انگلیسی زبان راشا تودی (RT) زیر نظر او انجام شده بود، قبل از مرگش می‌خواست تا با معامله با اف‌بی‌آی از خود در برابر اتهامات فساد محافظت کند.
لسین سال‌ها در قلب زندگی سیاسی در روسیه بود و مسایل بسیاری را در مورد عملکرد داخلی افراد ثروتمند و قدرتمند روسیه می‌دانست.
او توسط مردی مسلح و نقابدار در نزدیکی کرملین مورد اصابت گلوله قرار گرفت. آناستازیا بابورووا، روزنامه نگار دیگری که با او راه می‌رفت، هنگامی که سعی داشت تا به او کمک کند نیز با شلیک گلوله به قتل رسید.
