نرگس محمدی در گفتگو با ریپابلیکا ایتالیا: «آتش بس»، کدام «آتش»، «بس» است؟
خبر کشته شدن تعدادی از هموطنان بی گناه با شلیک مستقیم نیروهای سپاه و بسیج و نیروهای امنیتی که در خیابانها و جاده‌ها مستقر شده‌اند، در دورانی که «آتش بس» نام گرفته است، نشان از شعله‌ور شدن آتشی دیگر دارد. آتشی که این روزها خشم مردم خسته از جنگ، فقر، ستم، سرکوب و تباهی را برافروخته است.
چه تلخ و کشنده است، آنچه این روزها بر ما می گذرد.
سه روز پیش مهرانگیز را که در انفجار موشک‌های اسراییلی فرود آمده بر سر زندان اوین کشته شد، به خاک سپردیم و دیروز هم پیکر علیرضا و مهدی که با شلیک مستقیم ماموران جمهوری اسلامی کشته شدند، را به گوشه دیگر خاک سرزمینمان سپردیم.
کشتار، کشتار است.
مرگ، مرگ است.
مردم، مردم هستند.
چه کسی می‌تواند برای مردم تحت ستم و سرکوب بگوید که گلوله‌ای بر گلوله دیگر برای ریختن خون بی‌گناهان و مردم بی پناه برتری و ارجحیت دارد؟
اگر برای صلح، فریاد زدیم که آتش جنگ بس است، امروز هم با همان قدرت و صلابت فریاد میزنیم
آتش ستیز بی‌امان جمهوری اسلامی با مردم ایران, بس است.
آتش اعدام جوانانمان، بس است.
آتش شلیک تفنگ های سپاه و بسیج بر پیکر جوانانمان، بس است.
آتش اسارت زندانیان بی پناه، بس است.
آتش ظلم، فقر، تبعیض و سرکوب بر جان مردم ایران ، بس است.
۱۳ تیر ۱۴۰۴
تهران ایران
نرگس محمدی
