بهروز سورن
بهار در راه است و ما چشم انتظار
من یقین دارم که بهار خواهد آمد.زمستان هیچگاه پایدار نبوده است.سرما رفتنی است و یخ ها آب
می شوند. شکوفه خواهند زد درختان و گلزارها از پس از خشکسالی زمستانی نمایان میشوند. کمتر کسی افکار خود را جهت میداد که در کشورهای عربی که مهد اسلام هستند اینچنین تشنه آزادی و عدالت اجتماعی به خیابانها بریزند و با مشت گره کرده خود در برابر سلاح های گرم و سرد نیروهای ارتجاع و ستم در صفوفی پرشمار بایستند. مصر خاموش در برابر جنایات ارتش اسرائیل امروز دغدغه خاطر محافل دیپلماتیک غرب و هواداران پنهان و عیان خشونت زایان حاکم در اسرائیل شده است و غلیان توده ای در تونس - مصر الجزایر و در ابعادی در یمن و بحرین و عربستان سعودی حاکمان سرمایه را نگران و مشوش کرده است که مبادا از پس شورش بیکاران علیه گرانی و پارتی بازی و علیه غارت منابع ملی و چپاول خاندان حکومتی در این کشورها, اتحادیه ها و نمایندگان مردمی سر بر آورند و جریان سود رسانی به شکم گندگان غرب را مختل سازند.
پیکر عزیز خود را در زیر تانکهای ارتش قرار میدهند تا پرچم آزادی و عدالت را برافراشته نگاه دارند حماسه می افرینند و تاریخ مینویسند.
یقین دارم که قصرهائی نظیر کاخ مبارک بدست توانای مردم ستمدیده مصر فرو خواهد ریخت.
بی گمان میدانم که این اعتراضات ریشه در اعماق دارد. اعماقی که جز فقر و گرسنگی و بیکاری نمی شناسد و درد را جیره روزانه خویشتن دارند. پراکنده اما بی شمارند. آنها نیت کرده اند که کاخ ها را به آتش کشند و نشان دهند که اعماق میتواند آسمان را آتش باران کند. در تونس یا مصر و شاید هم بزودی ایران که این هنوز نتیجه سحر است.
خستگی ناپذیرند و جان برکف و چیزی جز جان عزیزشان برای از دست دادن ندارند.
جمهوری اسلامی چنان تف سربالائی شده است که هر اعتراضی توده ای شکل می گیرد بلافاصله صفوف نظری و مطالباتی خود را از آنان مجزا میکند. در تونس و مصر برخی از رهبران اسلامی اپوزیسیون بلافاصله از عدم شیاهت خود به جمهوری اسلامی و بویژه خمینی جلاد گفتند
رهبر حزب اسلام‌گرای تونس: من آیت‌الله روح الله خمینی نیستم
اخوان المسلمین هم خط فاصلی با جمهوری اسلامی و خامنه ای کشید.
تردیدی نیست که غلیانهای خودبخودی و انفجاری معمولا رهبران ارگانیک خود را به همراه ندارند و از سازماندهی نظری و تشکیلاتی منسجمی برخوردار نیستند. هم از اینرو به انحراف کشیده شدن جهتگیری ها و مطالبات حقیقی آغازگزان در تداوم خود میتواند به مسیری ناخواسته افتد و باز هم دوره ای را تاریخی به تعویق اندازد. ام بر این اعتقادم که دیر یا زود پرده ها دریده خواهد شد و سیمای کریه ستمکاران و مال اندوزان از پس آن نمایان خواهد شد.
شورش مردم عرب در این کشورها اما تنها شورش آنان نیست. همانطور که از اخبار و گزارشات هفته های اخیر پیداست امواج اعتراضات مرزها را پشت سر گذاشته است و همچنان کل مناطق عرب نشین را در می نوردد. در انتظار تحولات آتی در این کشورها باشیم و ضمن حمایت فعال از تهیدستان و آزادیخواهان این مناطق آرزومند پیروزی آنها بمانیم.
بهروز سورن
