به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



یکشنبه، مهر ۰۱، ۱۴۰۳

سؤتغذیه – هادی خرسندی

 

ای مؤمن گرسنه ی با نُدبه همنشین
ای بین عابدان جهان بینواترین

ای آنکه در قبال یکی تکه نان خشک
شکر رسول میکنی و ربّ العالمین

ای دیگ و کاسه ات سر سفره پر از دعا!
ای سفره ی تو خالی و ذکر تو پر طنین

دانی چرا تو بی رمق و شیخنا قوی؟
دانی چرا تو پِرپِری و شیخنا وزین؟

ای رو به قبله!، مشکل تو سؤتغذیه ست:
او «نان ِ دین» همی خورد اما تو «نان و دین!».

هادی – شهریور ۱۴۰۳