مهران ادیب
هجدهم تیرماه یاد آور شانزدهم آذر
نیمه های شب هجدهم تیرماه یکهزار وسیصد و هفتاد و هشت خورشیدی اراذل و اوباش حقوق بگیر در پناه نیروهای انتظامی به خوابگاه دانشجویان دلاور و آزادیخواه که آینده سازان ایران زمین هستند وحشیانه یورش بردند ، کشتند ومجروح نمودند ، تاراج و ویران کردند و شماری از جوانان برومند را هم به اسارت گرفتند ، هم مانند جنایتی که نظام گذشته در شانزدهم آذرماه یکهزاروسیصد و سی و دو مرتکب شد . چرا ؟
چون جوانان ایران زمین عاشق سربلندی میهن ورجاوندشان درسایه برقراری استقلال کامل و آزادی و دادگری هستند . استبداد استبداد است مستقل و وابسته ندارد .در هر دو نظام ملت ایران تحت فشار وظلم و ستم بوده و هستند ولی باید پذیرفت که در نظام باصطلاح اسلامی، فشار و ظلم و ستم وفساد و فقر و فحشا بیشتر از گذشته می باشد
به گونه ای که روز به روز دامنه آن گسترده تر می گردد . با افسوس بسیار باید گفت گروه هائی از مخالفان نظام پس از آگاهی از این جنایت بزرگ به تکاپو افتادند که جنبش 18تیررا بخود نسبت دهند درحالی که تا ظهر روز بعد از آن بی اطلاع بودند ولی پس از اینکه مطمئن شدند هرکدام وارد میدان گشتند " این منم که رستم دستان شده " .همین عمل موجب گشت تا در حرکت دانشجویان پراکندگی بوجود آید و از حالت یک پارچگی خارج شود . از آن گذشته گروه ها و یا افرادی هم معتقدند که نباید 16 آذر 1332 را در کنار 18 تیرگذاشت و به مسائل گذشته پرداخت چون ما را از مشکلات امروز و فردا باز می دارد گذشته دیگر گذشته است وباز نمی گردد باید به مسائل امروز و فردا پرداخت . البته هدف اصلی این افراد به فراموشی سپردن فاجعه کودتای ننگین بیست و هشت مرداد و پاک نمودن آن از صفحه های تاریخ است ، فاجعه بزرگ درد ناکی که موجب شد کشور ما به این روز سیاه کشانده شود . این همه مصایبی که امروز ملت ما با آن دست به گریبان است از نتایج همان«رستاخیز28 مرداد » بیگانه ساخته می باشد . فراموش نباید کرد که گذشته چراغ راه آینده است . ملتی که تاریخ خود را خوب نداند و با بهره گیری از آن ، راه آینده خود راهموار نسازد مجبور خواهد شد که باز هم گذشته را تکرار کند . با توجه به این نکته که گذشته را باید به همان گذشته سپرد ، پس ما باید هجدهم تیر را هم فراموش کنیم . قتل های سیاسی و کشتارزندانیان سیاسی در تابستان 1367 راهمینطور ، تا برسد به انقلاب مشروطه و حمله اعراب و مغول به ایران و از همه مهمتر اعلامیه حقوق بشر کوروش بزرگ آنهم در دوهزار و پانصد سال پیش و...
هموطن !
گذشته را باید همواره مد نظر داشته باشیم تا با سر به ته چاه نیافتیم . ملت ایران یک قرن است که برای رسیدن به آزادی و مردمسالاری و برقراری عدالت اجتماعی مبارزه می کند ولی تا آمده است به آن دسترسی پیدا کند با افسوس بسیار فرسنگها از آن دور شده است . چرا ؟ برای اینکه علت و علل شکست های گذشته را به فراموشی سپرده است و یا نخواسته است از آن شکست ها عبرت گرفته و درس بیآموزد.
هم میهن!
باید بهوش باشیم کشور ما سخت در سراشیب سقوط قرار گرفته است با ید دست به دست هم داده و در یک صف قرار گیریم و با تجربه آموختن از حوادث گذشته دچار گمراهی نشویم باید کاملاً دوست را از دشمن تشخیص داد ، فراموش نباید کرد که :
ای بسا دیو آدم رو که هست پس بهر دستی نباید داد دست
در گذشته همین دیوان آدم رو بودند که با طرح و نقشه بیگانگان جنبش های ملی را به شکست کشاندند نمونه اش نهضت ملی ایران به رهبری دکتر محمد مصدق بود که توانست با همبستگی ملی پشت بزرگترین امپراتوری جهان آن روز را به خاک بمالد ولی با افسوس بسیار همین دیوان آدم رو، امثال آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی ها ، حجت الاسلام شمس قنات آبادی ها ، دکتر مظفر بقائی ها ، حسین مکی ها و... بودند که با چهره آزادیخواهی به نهضت ملی پیوستند تا در زمان موعود به دستور بیگانگان زمینه کودتای ننگین 28 مرداد را فراهم سازند . نتیجه آن شد که امروزه همگان شاهد آنیم . اکنون هم افرادی در بیرون کشور با ادعای اینکه خود از سران و پیشقراولان جنبش دانشجوئی بوده اند نقش دکتر بقائی و حسین مکی را بازی می نمایند و با این ادعا واهی موجب شده اند تا دانشجویان و جوانان ایران زمین با احتیاط گام بردارند تا بدینوسیله تهمت وابسته بودن به بیگانگان را از خود دور کنند . باید کاملاً هوشیار بود زیرا بعید نیست که این مدعیان خود ستون پنجم نظام حاکم برکشورمان باشند . لذا با هوشیاری کامل باید کام برداشت تا مانند انقلاب مشروطه و جنبش ملی کردن صنعت نفت و انقلاب بیست و دو بهمن به کجراهه کشیده نشویم باید بخوبی دوست را از دشمن شناخت .
درود بر زندانیان سیاسی
درود بر دانشجویان وجوانان آزادیخواه
درود بر زنان و کارگران دلاور
تیرماه یکهزار و سیصد و هشتاد ونه خورشیدی
مهران ادیب
