توماج صالحی، هنرمند، مهندس و کارگر تراشکاری ست که تنها چند روز پس از آزادی از زندان، در ۸ آبان ۱۴۰۲ بار دیگر از سوی نیروهای امنیتی دستگیر شد و تا کنون از وی خبری در دست نیست. توماج صالحی، یک بار دیگر در آبان سال ۱۴۰۱، در هنگامهٔ جنبش بزرگ و تاریخسازِ «زن، زندگی، آزادی» و پس از خواندن ترانهٔ «سوراخ موش بخر» دستگیر و با تحمل یک سال شکنجه های فراوان در آبان امسال از زندان آزاد شد.
این رپ خوان هنرمند که همهٔ هنر خود را در خدمت مردم گذاشته و به صدای اعتراض آنان بدل شده است، باور دارد که: «موسیقی اعتراضی می تواند تحول بزرگی ایجاد کند و بسیار در جامعه مؤثر است. این موسیقی به جامعه امید می دهد و شجاعت را تزریق می کند.» روشن است که این دیدگاه انسانی و والا از موسیقی در سرزمینِ ارغنون و غیچک و چنگ و چغانه، نمی توانست و نمی تواند با نااندیشه های اسلامی آخوندهای حاکم از موسیقی، همخوان و هماهنگ باشد؛ به ویژه آنکه این هنر در خدمت اعتراض های مردمی نیز قرارگرفته باشد.
توماج صالحی پس از آزادی از زندان و شکنجه گاه مخوف حکومت اسلامی، شجاعانه به شرح و روایت شکنجه هایی که بر او روا داشته بودند، پرداخت و از ریاورزی های آخوندی در رابطه با شکنجهٔ مردم آزاده ایران، پرده برداشت.
این هنرمند و کارگر شجاع، درست مانند سپیده قلیان پس از آزادی از زندان به سکوتی که از او خواسته بودند، تن نداد و بار دیگر دستگیر و اینک با اتهام واهی و پوچِ آخوند ساختهٔ «افساد فی الارض» روبروست.
ما از همهٔ مردم آزاده جهان می خواهیم، همچنانکه او صدای ما بود، ما نیز در این روزهای سخت، صدای او باشیم و در راه آزادی او بکوشیم؛ ما بر این امر واقفیم که ماشین شکنجهٔ جمهوری اسلامی به حرکت در آمده است که از این هنرمند مردمی، توابی بسازد و آنرا برای «عبرت» معترضان، به نمایش همگانی نیز درآورد.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و «انجمن قلم ایران در تبعید» بنا بر منشور خود و در راستای پشتیبانی از آزادی بی حد و حصر اندیشه و بیان، از همهٔ نهادهای مردمی در ایران و در سراسر جهان می خواهند تا برای نجاتِ جان توماج صالحی که در چنگال خونین آخوندهای حاکم بر ایران گرفتار آمده و نیز برای آزادی همهٔ زندانیان سیاسی و عقیدتی، با تمام توان خود کوشیده و از هیچ تلاشی دریغ نورزند.
