دویچه وله: فعالان جهانی حقوق بشر با انتشار بیانیه‌ای خواستار تحقیقات مستقل در رابطه با سرکوب زندانیان سیاسی زن در ایران شدند. آنها می‌گویند، این زنان تنها به دلیل مبارزه برای آزادی و حقوق بشر بازداشت و به ناحق زندانی شده‌اند.
ده‌ها شخصیت و نهاد مدافع حقوق بشر از کشورهای مختلف با انتشار بیانیه‌ای با اشاره به این‌که زندانیان سیاسی در بند زنان زندان اوین ایران به طرز وحشیانه‌ای سرکوب می‌شوند، می‌گویند: «ما به عنوان فعالان حقوق بشر ضمن همبستگی با این زنان زندانی خواستار تحقیقات بین‌المللی مستقل هستیم.»
امضاکنندگان این بیانیه به عنوان فعالان حقوق بشر و معتقدان به برابری جنسیتی و حاکمیت قانون، از گزارش‌های منتشر شده از بند زنان زندان اوین ایران عمیقاً ابراز نگرانی کرده‌اند.
بیانیه می‌گوید، در حال حاضر حدود ۷۰ زن زندانی از نسل‌های مختلف و باورها و گرایشات گوناگون با اتهامات سیاسی در زندان بدنام اوین، نگهداری می‌شوند. این زنان تنها به دلیل مبارزه برای آزادی و حقوق بشر در ایران بازداشت و به ناحق زندانی شده‌اند.
حالا همین زنان در ۱۶ مرداد از یورش خشونت‌آمیز ماموران زندان و نیروهای امنیتی به بند خود خبر داده‌اند: «بی شک ما و سازمانهایمان نیز با قاطعیت در کنار این زنان و همه فعالان و شهروندانی که از حقوق آنها دفاع می‌کنند، ایستاده‌ایم.»
بر اساس اطلاعات تاییده شده‌ای که به دست ما رسیده است، این زنان پس از آنکه به اعدام رضا (غلامرضا) رسایی که در صبح همان روز اجرا شده بود اعتراض کردند، توسط نگهبانان و نیروهای امنیتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
رضا رسایی که یکی از معترضان جنبش "زن، زندگی، آزادی" بود، در سپیده‌دم ۱۶ مرداد به طور مخفیانه و بدون اطلاع به خانواده و یا وکیل او اعدام شد. اعدام وی بر اساس اعترافات تحت فشاری که از او اخذ شده بود صورت گرفت.
این سرکوب زندانیان زمانی رخ داد که این زنان تنها به شکلی مسالمت‌آمیز در حیاط زندان تجمع کرده و با شعارهایی خواستار توقف فوری اعدام‌ها و لغو مجازات اعدام بودند.
بیانیه می‌افزاید، این تجمع در پی یک رشته اعتراضاتی صورت گرفت که پیش‌تر به ابتکار همین زنان با هدف "نه به اعدام" و همچنین در مخالفت با حکم اعدام صادر شده برای هم‌بندی آنها، ازجمله پخشان عزیزی، مددکار کرد و شریفه محمدی، فعال کارگری، و در خطر صدور حکم اعدام بودن وریشه مرادی، فعال حقوق زنان و نسیم غلامی سیمیاری بود.
در بیانیه گفته می‌شود، با وجود شدت حمله و جراحات وارد شده که به از هوش رفتن برخی از این زندانیان منجر شد، در فرآیند درمان آنها تنها به معاینه مختصر پزشک زندان بسنده شد و مقامات زندان از انتقال افرادی که جراحات وخیم داشتند به بیمارستان خارج از زندان جلوگیری کرده و آنها را از دسترسی به امکانات درمانی محروم کردند.
اما حتی این جراحات نیز چیزی از عزم و قاطعیت این زنان نکاست و آنها با اعلام قصد خود برای شکایت قانونی علیه زندانبانان این اقدام آنها را بی‌پاسخ نگذاشتند.
امضاکنندگان می‌گویند، در حالی سرکوب داخلی فعالان حقوق بشر و مخالفان سیاسی ایرانی شدت گرفته است، ما به شدت از سرعت بی‌سابقه اعدام‌ها در ایران بیمناکیم. تنها در ۱۷ مرداد ۲۹ نفر اعدام شدند، که این حکم برای ۲۶ نفر از آنها در زندان قزل‌حصار کرج به صورت جمعی اجرا شد.
از نظر امضاکنندگان بیانیه، درست در وضعیتی که توجه افکارعمومی و رسانه‌ها عمدتا به جنگ و تشدید تنش‌ها در خاورمیانه معطوف شده، جمهوری اسلامی به جنگ اصلی خود ادامه می‌دهد، جنگی که از دهه‌ها پیش آغاز کرده است: جنگی علیه زنان و دگراندیشان.
نویسندگان بیانیه ضمن "تحسین‌برانگیز" خواندن این زنان به ناحق زندانی، می‌گویند: «ما به عنوان فعالان حقوق بشر، همبستگی کامل خود را با تمام زنانی که جان خود را در راه مبارزه برای صلح، دموکراسی و حاکمیت قانون در ایران به خطر می‌اندازند، اعلام می‌داریم.»
آنها می‌افزایند، در همبستگی با تمام زنانی و مردانی که همچنان جان خود را برای مبارزه برای حاکمیت قانون و صلح و دموکراسی در ایران به خطر می‌اندازند، ما و سازمانهایمان یک صدا می‌شویم برای:
* توقف فوری مجازات اعدام در ایران، در راستای تعهد ما به لغو جهانی مجازات اعدام به عنوان مجازات غیرانسانی و تحقیرآمیز.
* آزادی همه زندانیان سیاسی که به صورت خودسرانه بازداشت شده‌اند و توقف دادرسی‌هایی که در آنها حق دفاع قانونی و محاکمه عادلانه نقض شده است.
* اجرای فوری اقداماتی از سوی دولت ایران برای تضمین ایمنی جسمی و روانی زندانیان تحت بازداشت در سراسر کشور به ویژه در بند زنان زندان اوین.
* انجام تحقیقات مستقل بین‌المللی برای کشف حقیقت پیرامون اعمال خشونت علیه زندانیان سیاسی در زندان اوین و پاسخگو کردن مقامات ایرانی در برابر این اتهامات.
ده‌ها شخصیت و نهاد مدافع حقوق بشر از کشورهای مختلف با انتشار بیانیه‌ای با اشاره به این‌که زندانیان سیاسی در بند زنان زندان اوین ایران به طرز وحشیانه‌ای سرکوب می‌شوند، می‌گویند: «ما به عنوان فعالان حقوق بشر ضمن همبستگی با این زنان زندانی خواستار تحقیقات بین‌المللی مستقل هستیم.»
امضاکنندگان این بیانیه به عنوان فعالان حقوق بشر و معتقدان به برابری جنسیتی و حاکمیت قانون، از گزارش‌های منتشر شده از بند زنان زندان اوین ایران عمیقاً ابراز نگرانی کرده‌اند.
بیانیه می‌گوید، در حال حاضر حدود ۷۰ زن زندانی از نسل‌های مختلف و باورها و گرایشات گوناگون با اتهامات سیاسی در زندان بدنام اوین، نگهداری می‌شوند. این زنان تنها به دلیل مبارزه برای آزادی و حقوق بشر در ایران بازداشت و به ناحق زندانی شده‌اند.
حالا همین زنان در ۱۶ مرداد از یورش خشونت‌آمیز ماموران زندان و نیروهای امنیتی به بند خود خبر داده‌اند: «بی شک ما و سازمانهایمان نیز با قاطعیت در کنار این زنان و همه فعالان و شهروندانی که از حقوق آنها دفاع می‌کنند، ایستاده‌ایم.»
بر اساس اطلاعات تاییده شده‌ای که به دست ما رسیده است، این زنان پس از آنکه به اعدام رضا (غلامرضا) رسایی که در صبح همان روز اجرا شده بود اعتراض کردند، توسط نگهبانان و نیروهای امنیتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
رضا رسایی که یکی از معترضان جنبش "زن، زندگی، آزادی" بود، در سپیده‌دم ۱۶ مرداد به طور مخفیانه و بدون اطلاع به خانواده و یا وکیل او اعدام شد. اعدام وی بر اساس اعترافات تحت فشاری که از او اخذ شده بود صورت گرفت.
این سرکوب زندانیان زمانی رخ داد که این زنان تنها به شکلی مسالمت‌آمیز در حیاط زندان تجمع کرده و با شعارهایی خواستار توقف فوری اعدام‌ها و لغو مجازات اعدام بودند.
بیانیه می‌افزاید، این تجمع در پی یک رشته اعتراضاتی صورت گرفت که پیش‌تر به ابتکار همین زنان با هدف "نه به اعدام" و همچنین در مخالفت با حکم اعدام صادر شده برای هم‌بندی آنها، ازجمله پخشان عزیزی، مددکار کرد و شریفه محمدی، فعال کارگری، و در خطر صدور حکم اعدام بودن وریشه مرادی، فعال حقوق زنان و نسیم غلامی سیمیاری بود.
در بیانیه گفته می‌شود، با وجود شدت حمله و جراحات وارد شده که به از هوش رفتن برخی از این زندانیان منجر شد، در فرآیند درمان آنها تنها به معاینه مختصر پزشک زندان بسنده شد و مقامات زندان از انتقال افرادی که جراحات وخیم داشتند به بیمارستان خارج از زندان جلوگیری کرده و آنها را از دسترسی به امکانات درمانی محروم کردند.
اما حتی این جراحات نیز چیزی از عزم و قاطعیت این زنان نکاست و آنها با اعلام قصد خود برای شکایت قانونی علیه زندانبانان این اقدام آنها را بی‌پاسخ نگذاشتند.
امضاکنندگان می‌گویند، در حالی سرکوب داخلی فعالان حقوق بشر و مخالفان سیاسی ایرانی شدت گرفته است، ما به شدت از سرعت بی‌سابقه اعدام‌ها در ایران بیمناکیم. تنها در ۱۷ مرداد ۲۹ نفر اعدام شدند، که این حکم برای ۲۶ نفر از آنها در زندان قزل‌حصار کرج به صورت جمعی اجرا شد.
از نظر امضاکنندگان بیانیه، درست در وضعیتی که توجه افکارعمومی و رسانه‌ها عمدتا به جنگ و تشدید تنش‌ها در خاورمیانه معطوف شده، جمهوری اسلامی به جنگ اصلی خود ادامه می‌دهد، جنگی که از دهه‌ها پیش آغاز کرده است: جنگی علیه زنان و دگراندیشان.
نویسندگان بیانیه ضمن "تحسین‌برانگیز" خواندن این زنان به ناحق زندانی، می‌گویند: «ما به عنوان فعالان حقوق بشر، همبستگی کامل خود را با تمام زنانی که جان خود را در راه مبارزه برای صلح، دموکراسی و حاکمیت قانون در ایران به خطر می‌اندازند، اعلام می‌داریم.»
آنها می‌افزایند، در همبستگی با تمام زنانی و مردانی که همچنان جان خود را برای مبارزه برای حاکمیت قانون و صلح و دموکراسی در ایران به خطر می‌اندازند، ما و سازمانهایمان یک صدا می‌شویم برای:
* توقف فوری مجازات اعدام در ایران، در راستای تعهد ما به لغو جهانی مجازات اعدام به عنوان مجازات غیرانسانی و تحقیرآمیز.
* آزادی همه زندانیان سیاسی که به صورت خودسرانه بازداشت شده‌اند و توقف دادرسی‌هایی که در آنها حق دفاع قانونی و محاکمه عادلانه نقض شده است.
* اجرای فوری اقداماتی از سوی دولت ایران برای تضمین ایمنی جسمی و روانی زندانیان تحت بازداشت در سراسر کشور به ویژه در بند زنان زندان اوین.
* انجام تحقیقات مستقل بین‌المللی برای کشف حقیقت پیرامون اعمال خشونت علیه زندانیان سیاسی در زندان اوین و پاسخگو کردن مقامات ایرانی در برابر این اتهامات.
