ع. ش. زند

توتالیتاریسم

و

زمین لرزه های اجتناب ناپذیرآن(٭)

٭٭٭
بخش نخست (بخش دوم) 

دیکتاتوری کلاسیک، توتالیتاریسم و تصفیه

دردیکتاتوری های پلیسی ـ نظامی ، حتی زمانی که یک ایدئولوژی رسمی حاکم است، از نوع ایدئولوژی های نرم است و تنها نقشی فرعی برعهده دارد؛ به عکس ِ آنها، قدرت های توتالیتر بر بلوکی از ایده ها استوارند، بلوکی برساخته به مدد منطق به ظاهر همخوان یک هذیان پارا نوئیایی. این نظام ها درحالی که در نابود کردن همه ی جایگزین های بالقوه ا ی که از گذشته برجا مانده اند می کوشند، همه ی وسائل را نیز بکار می اندازند تا هیچ نیروی اصیل و نوین دیگری از همان نوع سربلند نکند بدین منظور که در صورت بروز بحران های تشنج زای سیاسی، در فراسوی کهنه حاکمان سرای ِ قدرت که بارها آزمون وفاداری خود به نظام را داده اند، جامعه هیچگونه نیروی متشکلی برای برون رفت از وضع موجود در دسترس نداشته ،حتی از کمترین تصوری در باب وجود امکانات دیگری جز جایگزین های کاذب و مجازی نیز محروم باشد.

ادامه مطلب