به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



جمعه، اردیبهشت ۱۰، ۱۳۸۹




میر حسین موسوی، شخصیت سال مجله تایم
 آخرین نتیجۀ نظرسنجی بین المللی مجله تایم برای انتخاب تاثیرگذارترین شخصیت سالِ ۲۰۱۰، میرحسین موسوی را برنده سال اعلام کرد. به گزارش این نشریه بین المللی، آراء ثبت شدۀ نهایی در آخرین لحظات از آخرین روزِ این نظرسنجی نشان از این دارد که میرحسین موسوی با تعداد آرایی بالغ بر یک میلیون و چهارصد و نود هزار رای، در صدر لیست و با فاصلۀ ۶۰۰ هزار رای بالاتر از نفر دوم قرار گرفته است.
به گزارش جرس ، در نظرسنجی و رای گیریِ نشریۀ شاخصِ تایم - همانند هرساله- از خوانندگان و مردم خواسته شده بود تا "از میان ۱۰۰ تن از هنرمندان، سیاستمداران و شخصیت‌های هنری و سیاسیِ شاخصِ جهان، یک نفر را بعنوان شخصیت تاثیرگذار سال جدید انتخاب کنند. صفحه اصلیِ تایم، در آخرین لحظه، میرحسین موسوی را نفر اولِ این نظرسنجیِ معرفی کرده و همزمان دو شخصیت‌ دیگر ایرانی، یعنی دکتر زهرا رهنورد، فعال سیاسی، رییس سابق دانشگاه الزهرای تهران و همسر میرحسین موسوی، در رتبه دهم و دکتر شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل (۲۰۰۳) در رتبه هفدهم فهرست نهایی قرار گرفتند.
کلینتون: احمدی نژاد در نیویورک ایجاد شبهه نکند
بی بی سی: هیلاری کلینتون، وزیر امورخارجه آمریکا، به محمود احمدی نژاد هشدار داده است در صورت شرکت در اجلاس بازنگری در پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای در نیویورک، درباره برنامه اتمی کشورش ایجاد شبهه نکند.
خانم کلینتون گفت: "ماموریت کسانی که برای بازنگری، تجدید نظر و احیای (پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای) به نیویورک می روند، کاملا مشخص است. اگر ماموریت او (محمود احمدی نژاد) این نیست، این سفر برای او مفید و سازنده نخواهد بود."
به گفته خانم کلینتون اگر آقای احمدی نژاد بخواهد در نیویورک اعلام کند کشورش به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای متعهد است، از او استقبال خواهد شد ولی اگر بخواهد افکار عمومی را از اهداف اجلاس منحرف کند یا بخواهد درباره فعالیت های اتمی ایران شبهه ایجاد کند، آن گاه از سخنانش استقبالی به عمل نخواهد آمد.
این اجلاس روز دوشنبه در سطح وزیران امور خارجه کشورهای امضاکننده پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای آغاز به کار می کند و محمود احمدی نژاد تنها رئیس دولت شرکت کننده در این نشست است.

ویزای آمریکا

               کارتون: نیک آهنگ کوثر 

من يك كارگر زنم؛ جرم اين است

ايلنا، يازدهم ارديبهشت ماه، روز جهاني كارگر است. چقدر در اين روز زنان كارگر ديده مي‌شوند، زناني كه با كفش‌هاي تنگشان مي‌دوند تا آينده فرزندانشان را روشن كنند. اي‌كاش دست كم در اين روز از كنار كارگراني كه در ايستگاه اتوبوس مي‌بينيم، زني كه در رستوران ميزمان را پاك مي‌كند، دختري كه براي نظافت به خانه‌مان مي‌آيد، بي‌تفاوت رد نشويم.
اي‌كاش دست كم در اين روز با يك لبخند در را بر روي مستخدم اداره باز كنيم، اي كاش در اين روز آن زن را به ياد بياوريم كه می‌گفت: «از كودكي هيچ‌كس مرا نمي‌خواست، پدر و مادرم كه مردند، آواره خانه اين و آن شدم، همه مي‌گفتند اگر پسر بود مي‌شد برايش كاري كرد، اما دختر نمي‌خواهم».
زني كه از فرط بي‌كسي در شانزده سالگي ازدواج مي‌كند و از مرد معتادش جدا نمي‌شود كه سايه مرد بالاي سرش باشد، زني كه شب و روز سبزي پاك مي‌كند تا كودكانش به مدرسه بروند و از مردش كتك نخورد، زني كه مي‌گفت: تا پيش از اين كه حامله شوم، نان خشك جمع مي‌كردم و آب مي‌زدم و مي‌‌خوردم؛ حامله كه شدم براي بچه‌ام شير مي‌خوردم، بچه كه به دنيا آمد بزرگ كه شد، و بچه بعدي هم؛ روزي بس كه از كارهاي يك روزه و دست‌فروشي، كلافه شده بودم، چند بسته‌ سبزي خريدم، تميزشان كردم و به يك مدرسه دخترانه بردم و به معلم‌ها فروختم بسته‌اي 200 تومان، مدت‌ها بود كه غذاي گرم نخورده بوديم. شب‌ با چند تخم‌مرغ و گوجه‌فرنگي خانه رفتم، شام كه درست مي‌كردم، اشك مي‌ريختم، سفره گذاشتم و به بچه‌هايم گفتم «بياييد غذا بخوريد»، خوشحالي بچه‌هايم دور سفره باعث شد كه اشكم تا صبح قطع نشود
زني كه مسئول حراست يك شركت بزرگ نيمه‌دولتي است، مي‌گويد: تمام همكارهايم مرد هستند و مي‌دانند كه من مطلقه‌ام. آنقدر نگاه‌ها سنگين است و پيشنهادهای كريه كه مرتب در بخش‌هاي مختلف شركت جابجا مي‌شدم، حالا چند سالي است كه در حراست مانده‌ام، اما جرات ندارم جواب سلام همكاري را بدهم، چرا كه مرد است و من هم بي‌شوهر. ‌از طرفي ديگر اگر پا به پاي مردان كار كني حتي بهتر از آن، هرگز ارتقاي سمت پيدا نمي‌كني، آخر مردها آنقدر هستند كه نوبت تو نرسد و از آن بدتر كارفرما آنقدر ترسو است كه از عكس‌العمل ديگران پس از ارتقا دادن به يك زن بترسد.