اهدای زنبق طلايی شهر فلورانس به نسرين ستوده

تغيير برای برابری – اهدای زنبق طلايی شهرفلورانس برای سال ۲۰۱۰ از سوی شورای شهر فلورانس به نسرين ستوده و پدرماريوبارتولينی تصويب شد.

فريده کرملويی از فعالان کمپين در ايتاليا با ارسال اطلاعيه اين شورا به تغيير برای برابری گفت:« اين جايزه هر دو سال يک بار به دونفر اهدا می شود که کانديدای سال ۲۰۱۰ نسرين ستوده وپدر بارتولينی هستند»

شورای شهر فلورانس در جلسه اخير خود در مارس ۲۰۱۱ ، درخواست کميسيون شورای صلح و همبستگی بين المللی اين شهر مبنی بر اهدای زنبق طلايی شهر فلورانس به نسرين ستوده را پذيرفت. بر اساس مصوبات اين شورا، زنبق طلايی به افراد يا سازمان هايی اهدا می شود که گام هايی شايسته در پيشبرد و برقراری صلح و دفاع از حقوق بشر برداشته اند و در اين راه با آسيب و آزار هم رو به رو بوده اند.

در اطلاعيه شورای شهر فلورانس آمده است: نسرين ستوده وکيل مدافع حقوق بشر درايران است. او مدافع حقوق کودکان است و وکالت کودکان زير ۱۸ سال را که به مجازات مرگ محکوم شده اند برعهده داشته است. نسرين از مخالفان تبعيض قانونی عليه زنان است و برای برابری حقوق زن و مرد در ايران و عليه قوانين يک طرفه و مردانه مبارزه می کند. نسرين به خاطرهمين فعاليت هايش جايزه حقوق بشر HRI در ۲۰۰۸ دريافت کرد. او اکنون به خاطر فعاليت هايش و به خاطر وکالت و دفاع از همکارش شيرين عبادی به ۱۱ سال زندان محکوم شده است.

پدر ماريو بارتولينی به خاطر ۳۰ سال فعاليت در پرو و حمايت از حقوق بوميان پرويی در برابر سلطه شرکت های چندمليتی به تحريک بوميان منطقه متهم و بارها بازداشت شده است . شهر فلورانس آنها را سمبل صداقت و دفاع از حق بيان می داند و به همين منظور زنبق طلايی شهر فلورانس را به نسرين ستوده و پدر ماريو بارتولينی تقديم می کند .

جهان کوشش های نسرين را قدر می داند اما او در سال نو هم از ديدار فرزندانش محروم است

اين روزها در ميان کسانی که آزاد می شوند، به مرخصی می آيند، اجازه ملاقات با خانواده اشان را می يابند خبری از نسرين ستوده نيست. خبری از ملاقات يا مرخصی برای نسرين ستوده نمی شنويم. مهرآوه و نيما همچنان چشم به در دوخته اند تا در سال نو مادر را ببينند. نيما طی ۷ ماهی که از بازداشت نسرين می گذرد حتی يک ساعت هم مادرش را نديده است.

 اين کودکان انگار قرار است هزينه ايستادگی مادری را بپردازند که نه اهل معامله است و نه اهل شکستن . اين کودکان اکنون ابزاری شده اند برای رنج چنين مادری. بی آنکه نسبت به خشونتی که به اين کودکان روا می دارندتوجهی نشان دهند.

نسرين ستوده همچنان در زندان است. درحالی که هم سلولی هايش آزاد شدند او چند روزی را در انفرادی بسر برد و تا کنون هم اجازه ملاقات حضوری نداشته است. او همچنان در بند ۲۰۹ است و پس از ۷ ماه بازداشت هنوز به بند عمومی منتقل نشده است. هفت ماه است که جز در داخل سلول حتی برای رفتن به دستشويی چشم بند بايد برچشم هايش باشد. بيش از دو ماه است که حکم او را صادر کرده اند اما بدون تمديد قرار بازداشت و بدون حکم قضايی او را در زندان نگاه داشته اند.

سلول های بدون تختخواب، تغذيه نادرست، انفرادی و فشارروانی طاقت فرسا وضعيتی است که نسرين و بسياری ديگر از زندانيان در آن گرفتار بوده اند. در حالی که جهان کوشش های نسرين را قدر می داند دادگستران ما مدافع حقوق زنان و بشر را به نام عدالت به بند می کشند.