اعتراض نرگس محمدی به روز یادبود رئیسی در سازمان ملل
وقتی دولت‌های جهان، ناقض فاحش حقوق بشر و جلاد تاریخ سرزمین ایران را که تا روز مرگش ابزار سرکوب یک ملت بود، در جایگاهی قرار می‌دهند که گویی انسانی صلح‌طلب و دموکرات را از دست داده‌اند، دیگر نباید انتظار داشت که دیکتاتورها، سرکوبگران، ناقضان حقوق بشر، شکنجه‌گران و جلادان مرگ‌آفرین دیگری در جاهای دیگر جهان سر برنیاورند. چرا که مشاهده و یقین می‌کنند که روز مرگشان پرچم سازمان ملل نیمه برافراشته و سیاستمداران و دولتمردان جهان تسلیت‌گو خواهند بود و صدای مردمان معترض بی‌پناه و تحت ستم به دیوار “روابط دیپلماتیک” و “اقدامات مسبوق به سابقه”ی دولتها خواهد خورد.
گشودن در سازمان ملل به عنوان ملجا ملل برای یاد بود رئیسی در واقع بستن دردآلود در شکسته پایگاه حقوق بشر در این سازمان جهانی است که عمیقا ابراز تاسف می‌کنم.
برای حقوق بشر که تنها و بی‌پناه مانده، برای صلح که بی‌صدا مانده و برای مردم ایران نگرانم.
بی‌تردید ما مردم سربلند ایران نیک آگاه و شاهدیم که رئیسی چه در دهه شصت به عنوان یکی از اعضای “هیئت مرگ” که خاوران‌ها خلق کرد و چه در سال‌های اخیر که با انتخاباتی حداقلی رئیس دولت جمهوری اسلامی نامیده شد و سرکوب و کشتار معترضان را در خیزش ها و جنبش باشکوه مهسا رقم زد، در جایگاه جنایتکار تاریخ سرزمین ما نشسته است.
خلا جلادان و دیکتاتورها و ناقضان حقوق بشر، ملا آزادی و پیروزی ماست.
به امید پیروزی
نرگس محمدی
۷ خرداد ۱۴۰۳
زندان اوین
