اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی از تجاوز به همسر یکی از زندانیان سیاسی از سوی ماموران زن زندان قزلحصار همراه با توهین به او و تلاش برای تحقیر کردنش است.
یک منبع موثق نزدیک به خانواده‌های زندانیان سیاسی زندان قزلحصار به ایران‌اینترنشنال گفت روز دوشنبه هفتم خرداد، ماموران زن در ادامه روند آزار و اذیت زندانیان سیاسی در این زندان، به بهانه «بازرسی»، همسر یکی از زندانیان سیاسی را در رفتاری بی‌سابقه هدف تجاوز جنسی، آزار و تحقیر قرار دادند.
ماموران زن زندان قزلحصار همسر این زندانی سیاسی را با توهین و آزار کاملا برهنه کرده و به این بهانه که «برای بازرسی از مقامات حفاظت زندان دستور دارند»، با دست به او تجاوز جنسی کردند.
طی اردیبهشت تا آذر سال گذشته سازمان دیده‌بان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل در گزارش‌هایی از «تجاوز جنسی» ماموران سپاه، بسیج، وزارت اطلاعات و بخش‌های مختلف پلیس به زنان، مردان و کودکان در جریان اعتراضات خیزش مهسا خبر داده بودند.
پیش از آن‌ها، کمیته مستقل حقیقت‌یاب سازمان ملل در نخستین گزارش خود درباره خیزش «زن، زندگی، آزادی» که در اسفند ۱۴۰۱ منتشر شد، موارد تجاوز و سایر اشکال خشونت جنسی و مبتنی بر جنسیت مانند «تجاوز گروهی و تجاوز با اشیا، وارد کردن شوک الکتریکی به اندام تناسلی، برهنه‌سازی اجباری و لمس و دستمالی بدن زنان و دختران» را تایید کرده بود.
یکی از منابع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی که در زندان قزلحصار هدف تجاوز جنسی قرار گرفته است به ایران‌اینترنشنال گفت شدت این رفتارها به حدی بود که همسر این زندانی سیاسی «دچار خونریزی شده» است.
علاوه بر مشکلات جسمی، آسیب روانی شدیدی به این زن وارد شده است.
این منبع تاکید کرد چنین رفتار توهین‌آمیز و خشونت‌باری در زندان قزلحصار «همه روزه با خانواده زندانیان بند عمومی انجام می‌شود».
به گفته او، این نخستین باری است که به دستور مقام‌های زندان، با خانواده یکی از زندانیان سیاسی نیز به بهانه بازرسی چنین رفتاری می‌شود.
خرداد سال ۱۴۰۲ تعدادی از زنان فعال مدنی و سیاسی با روایت دوران بازداشت یا زندان خود، شرح دادند که چگونه نیروهای جمهوری اسلامی آنان را مجبور کرده‌اند جلوی چشم ماموران یا مقابل دوربین‌ها کاملا برهنه شوند.
نسیبه شمسایی، زندانی سیاسی سابق گفته است او را هم در بند دو-الف سپاه در زندان اوین و هم در زندان قرچک مجبور کردند در مقابل دوربین به صورت کامل برهنه شده و بشین و پاشو برود، «به این بهانه که چیزی در واژنش پنهان نکرده باشد».
مژگان کشاورز، کنشگر حقوق زنان نیز در افشاگری خود توضیح داده است علاوه بر اینکه مجبورش کرده‌اند مقابل دوربین با پاهای باز و بدن برهنه بشین پاشو برود، از او در چنین شرایطی عکس هم گرفته‌اند؛ به این بهانه که بعد از آزادی نگوید شکنجه شده است.
کشاورز درباره مدت بازداشتش گفته است: «یک دوربین بالای سرم بود و چراغ‌ها تا صبح روشن بود. من باید جلوی این دوربین حمام و دستشویی می‌رفتم و هیچ حفاظی وجود نداشت.»
شیما بابایی، مهناز افشار، شاپرک شجری‌زاده و زینب زمان نیز روایت‌های مشابهی از دوران بازداشت خود تعریف کرده‌اند.
اواسط خرداد سال گذشته و در پی افشاگری‌ها درباره تعرض‌های جنسی در چارچوب «بازرسی بدن‌های برهنه»، خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی این نوع بازرسی‌ها را تایید کرد اما مدعی شد که «هیچ‌گونه تصویری ثبت و ضبط نمی‌شود».
همان زمان، شیما قوشه، وکیل دادگستری گفت چنین رفتاری برای «شکستن و تخریب و تحقیر» زندانیان و بازداشت‌شدگان انجام می‌گیرد.
او تاکید کرد وجود دوربین در حمام و سرویس بهداشتی، «تخطی از حقوق بشر» است.
نرگس محمدی، برنده نوبل صلح و فعال حقوق بشر زندانی که پیش‌تر درباره آزار و تعرض جنسی به زنان بازداشت‌شده افشاگری کرده بود، با شکایت وزارت اطلاعات با پرونده‌ای تازه روبه‌رو و اواخر اردیبهشت امسال در دادگاه انقلاب محاکمه شد.
