پرویز داورپناه

مرضیه نخواست که هنرش به کالا تبدیل شود

سینه مالامال دردست ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی بجان آمد خدا را همدمی

من امروز (چهارشنبه، ۲۱ مهرماه ۱۳۸۹) خبر فوت مرضیه را در پاریس شنیدم و بسیار متاسف شدم، مرضیه یکی از درخشان ترین چهره های هنری ما در سه نسل گذشته بود وصدایش تاثیر زیادی روی مردم ایران داشت. مرضیه هیچ وقت نخواست و نگذاشت که هنرش به کالا تبدیل شود، همچنان که حرف می زد، آواز می خواند، بدون تظاهر، بدون این که تغییری در صدایش بدهد.

صدای مرضیه به عنوان خواننده ملی، بیش از نیم قرن زندگی دهها میلیون ایرانی را دگرگون کرده است. این اواخر، صدای او، با اینکه آشکارا آثار سن وسال در آن به گوش می رسید، برای همه ما یاد وطن، یاد گذشته و یاد رفتگان بود. این صدائی بود که ملتی به مدت نیم قرن با شنیدن آن از رادیو، صبح ها از بستر بر می خاست و کار روزانه را آغاز می کرد. این خواننده معروف و محبوب ایرانی در سال ۱۳۲۱ زیر نظر اسماعیل مهرتاش، استاد بزرگ موسیقی، فعالیت هنری خود را آغاز کرد. و در ابتدا با بازی در نمایش «شیرین و فرهاد» در تهران به موفقیت بسیار دست یافت. مرضیه پس از آن به چنان شهرت و مهارتی در خواندن آواز دست یافت که تصنیف‌نویسان و شاعران برای اجرای آثار خود توسط این هنرمند با یکدیگر رقابت می‌کردند. او نخستین خواننده زنی بود که در برنامه گل‌ها به آوازخوانی پرداخت، و در عمر هنری خود در کنار مشهورترین استادان موسیقی بیش از هزار آواز خواند.

دکتر پرویز داورپناه

چهارشنبه، ۲۱ مهرماه ۱۳۸۹