به این وسیله میتوانستم اهداف سیاسی و خواسته هایم را به گوش دیگران برسانم . البته حدود ده سال اول دوران تبعیدم ارتباطم فقط با بینندگان و شنوندگان سوئدی بود. تشکل ها و سازمانهای سیاسی سوئدی و دیگر هنرمندان و تشکل های زنان کشورهای دیگر. این فرصتی بود برای آشنا کردن غیر ایرانی ها به مسائل و وضعیت زنان ایران و افشای جنایت های رژیم خصوصا قتل عام زندانیان سیاسی در زندانهای ایران. و در این میان بعنوان یک کنجکاو غیر مذهبی به مطالعه و کار روی موسیقی و عرفان مبارز و رزمی ایرانی ونقش زنان در آن میان و تاثیر آن بر جنبش های اجتماعی هم پرداختم. ادامه مطلب
