حسن بهگر
توهم قدرت در عربستان؟
همه گیری تروریسمپس از 11 سپتامبر، تروریسم در جهان ابعاد گسترده ای یافت. تا مدت ها بسیاری تصور می کردند بن لادن رهبر مرکزی و مسبب اصلی این ترورهاست تا اینکه سرانجام بن لادن نیز بنحوی مبهم کشته شد و انتظار این که ترورها فروکش کند عملی نشد و معلوم شد که پیروان بن لادن دستشان به طلا و دلار و تریاک از یک طرف و از جانب دیگر به دامان قدرت های بزرگ بند است و در جهان باندازه ی کافی زاد و ولد کرده اند که بتوانند هر روز فاجعه تازه ای بیافرینند.
براستی راز بقای این گروه های تروریستی اسلامی در چیست ؟ ایدئولویژی همیشه هست ولی برای این کارها پشتوانهُ مادی هم لازم است.
امروز دیگر فقط سوریه ، افغانستان ، پاکستان، عراق ، لیبی ، مصر، یمن و... مبتلا به تروریسم نیستند بلکه این روسیه ابرقدرت پیشین است که مورد حمله تروریستی واقع شده و حتی مورد تهدید و باج خواهی نیز واقع گردیده است تا بدانجا که پوتین علناً از عربستان سعودی بعنوان تروریست نام برده و از سازمان ملل خواستار گنجاندن نام عربستان سعودی در فهرست کشورهای تروریستی شده است. این اقدام بیسابقه می تواند عواقبی بسیار جدی در پی داشته باشد.
حال باید دید آیا واقعاً عربستان سعودی چه اندازه در پشتیبانی از تروریسم جهانی دست داشته است؟
نقش عربستان
عربستان سعودی در سال 2002 با عنوان « کمیسیون عالی عربستان برای کمک به بوسنی »که ریاستش با شاهزاده سلیمان بن عبدالعزیز بود، وارد معرکه ی آن جنگ شد ویکی لیکس در ماه مه 2011 از کمک های سالیانه یک بنیاد خیریه به مبلغ 100 میلیون دلار به ایالت پنجاب پاکستان خبرداد که این بنیاد از پشتیبانی مستقیم عربستانی سعودی برخوردار است.
در این سال ها خبرهای روزانه بسیاری حاکی از پشتیبانی عربستان سعودی از اصلی گروه های القاعده و طالبان در پاکستان و افغانستان است.
چندی پیش جمهوری اسلامی هم عربستان سعودی را در انفجارهای تروریستی سفارت ایران در بیروت مقصر دانسته بود. کسی هم که به اجرای این کار متهم شده بود به طرز اسرارآمیزی و بدون هیچ توضیح معقول در زندان لبنان فوت کرد.
افزون بر اینهاعربستان سعودی با فرستادن 1000 نفر نیروی نظامی به بحرین برای حمایت از حکومت اقلیت سنی بر اکثریت شیعه آن کشور و دخالت مستقیم خود را در آن کشور بظاهر مستقل نشان داد.
اکنون سال های متمادی است که در عراق پیروان عربستان سعودی زیارتگاه های شیعیان را بویژه در نجف منفجر می کنند یا درمسجدها یا اتوبوس های زائران بمب می گذارند و این عملیات کشتار بسیاری از مردم بی گناه رادر پی داشته است.
در سوریه ، جمهوری اسلامی به حمایت از اسد، ( از اقلیت علویان که بر اکثریت سنی حکومت می کند) وارد عمل شده و عربستان سعودی نیز با امارات متحده و در راس آن قطر به حلقه یاران تروریسم پیوسته اند.دخالت آشکار عربستان سعودی و قطر در حمایت از گروه های تروریستی تا بدانجاست که عربستان گروه های متعددی* را به سوریه گسیل داشته و میلیون ها دلار کمک مالی و تسلیحاتی داده است.
روس ها مدعی اند عربستان سعودی با بنیادهایی مانند « آل وهابی اسلامی» ،«حرمین شریفین » و ده ها نهاد دیگر به استقلال طلبان چچن و داغستان کمک کرده واز سال 1999 صندوق ویژه ای برای حمایت از مقاومت چچن تأسیس نموده و بودجه کلانی توسط سلفی ها در فدراسیون روسیه بظاهر برای آموزش قران و زبان عربی اختصاص داده است. برخی از این فارغ التحصیلان بعد از قرائت قرآن سر از گروه های مسلح افغانستان یا چچن و ... درآورده اند.
منبع تغذیهُ اصلی تروریسم جهانی پول نفت حول و حوش خلیج فارس است و عمدتاً عربستان سعودی و قطر تامین کننده مالی تروریست ها هستند که همگی به استثنای ایران از یاران آمریکا و غرب بحساب می آیند و بجای آبادانی و تأمین رفاه مردم خود این درآمدهای بادآورده را صرف کشتار و ترویج ناامنی در جهان می کنند. جمهوری اسلامی به زعامت شیعه هاو عربستان سعودی به رهبری سنی ها در رقابت با یکدیگرند .جنگ مذهبی بین شیعه و سنی در منطقه راه افتاده که بسیار خطرناک است و این کشتار می تواند تا سالیان متمادی ادامه یافته و جان های بسیاری را تباه سازد. این بار برادر کشی اسلامی است که با پول مردم مسلمان راه را برای دخالت استعمارگران آماده می کند.آمریکا در منطقه حضور نظامی دارد و کشورهای اروپایی نیز هرکدام سهم خواهی می کنند. حتا فرانسه درامارات متحده پایگاه تأسیس کرده و این ارکستر جنگی با تهدیدات پوتین در حال کامل شدن است.
چه کسانی از این حوادث سود می برند؟
آیا تروریسم بهانه ای برای اشغال کشورهای منطقه نشده است؟ این کشتار روزانه در طی سالیان متمادی از مردم بی گناه افغانستان ، عراق و سوریه همچنان قربانی می گیرد و موجب انهدام این کشورها شده است. کشورهای غربی و اخیراً روسیه نیزمانند آمریکا به فکر تغییر جغرافیای منطقه افتاده اند و کشورهای غربی خیلی علنی برای مردم این مناطق تصمیم گیری می کنند گویی عصر تازه ای از استعمار آغاز شده است .
پوتین در خواست عربستان سعودی را برای دست برداشتن از حمایت سوریه و ایران رد کرده و به رشوه ی 15 میلیارد دلار خرید اسلحه و پشتیبانی از قیمت گذاری نفت و گاز در اوپک بی اعتنایی کرده است. پاسخ بندر بن سلطان پاسخی تهدید آمیز بود بدین مضمون که « پس در این صورت درگیری نظامی اجتناب ناپذیر خواهد بود»معلوم نیست که این تهدید نظامی شبیه همان حملات وولگوگراد است یا در سوریه پاسخ روسیه را خواهند داد.
ولی سؤال اصلی این است که دلگرمی عربستان سعودی به چیست که به خود اجازه میدهد روسیه را تهدید کند. آیا عربستان پشتگرم به آمریکاست؟ پس چرا آمریکا در برابر تهدید پوتین مبنی به تغییر نقشه منطقه به سکوت بسنده کرد؟
بخصوص که بنظر نمی رسد روابط عربستان با آمریکا پس از توافق مقدماتی ژنو با ایران چندان گرم باقی مانده باشد. اگر بلوف نباشد عربستان سعودی بازی خطرناکی را اغاز کرده است. عاقبت کشوری که خادم کعبه است و به طور علنی دم از اتفاق با اسرائیل که مورد نفرت اعراب است، میزند، نمی تواند سرانجام خوشی باشد؛ این در حالی است که یک مسئول پدافند هوایی ارتش روسیه اعلام کرده که مسکو طرح های لازم برای اقدام نظامی در «ریاض» و « دوحه » را آماده کرده است.
آیا عربستان قصد دارد که روسیه را به جنگ با آمریکا بکشاند؟
2014/01/15استکهلم - بیست و پنجم دی ماه 1392
• اکثر رهبران جبهه النصره که در سوریه می جنگند، از زندانیان سابق در عربستان بوده اند که آزاد شده و از طریق ترکیه به سوریه اعزام گردیده اند.
درسوریه گروه های مخالف متعددی در حال جنگ با نظام سوریه هستند که برخی داخلی و بعضی دیگر وارداتی هستند . گروه های مخالف داخلی عبارتند از ارتش آزاد ، گروه های کرد ، اخوان المسلمین ، کمیته هماهنگی مخالفان داخلی و .. گروه های خارجی عبارتند از شورای ملی مخالفان سوری (مخالفان در تبعید) ، گردان های الحق ، احراالشام ، نصرة اهل الشام ، الفاروق ، خالدین الوید عبیده بن الجراح ، عمروبن العاص ، شموخ الاسلام ، جیش الامه ، المناره البیضا ، شورای دولت اسلامی ، القاعده ، ارتش ، انصار المجاهدین ، جبهه النصره ، صقور الشام ، جیش المجاهدین ، دولت اسلامی عراق و شام موسوم به داعش ، جبهه انقلابیون سوریه ، توحید و ...
حال اکثرهمین گروه ها با یکدیگر متحد شده و نظام سوریه را رها کرده؛علیه داعش یعنی دولت اسلامی عراق و شام مبارزه می کنند و گویا از پشتیبانی آمریکا نیز برخوردارند.
این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده است و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است.