آیا سیاست آمریکا در قبال ایران تغییر می‌کند؟
جنیفر روبین از نئومحافظه کاران مشهور آمریکایی و تحلیلگر و ستون نویس روزنامه واشنگتن پست طی یادداشتی برای این روزنامه به پیش بینی تغییر احتمالی سیاست آمریکا در قبال ایران پس از انتخابات میان دوره این کشور که با پیروزی جمهوری خواهان پایان یافت، پرداخته است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، روبین در یادداشت خود می نویسد: در شرایطی که دموکرات ها همچنان اهمیت انتخابات میان دوره را تکذیب می کنند، حوزه ای که مطمئنا تاثیر افتادن سنا به دست جمهوری خواهان را درک خواهد کرد، ایران است.
تحلیل گران فارن پالسی نوشتند: «تنش میان رویکرد آشتی جویانه دولت نسبت به ایران و تلاش آن برای خاموش نگه داشتن کنگره در مورد دیپلماسی هسته ای ممکن است تا 24 نوامبر-ضرب الاجل دور تازه مذاکرات هسته ای ایران- تشدید شود.» چه کاری از دست کنگره برمی آید؟
قانونگذاران می توانند با مطرح کردن شرایط حداقلی لازم برای رضایت دادن به برداشتن تحریم ها، مانع تحمیل یک توافق غیرقابل قبول شوند. این شرایط حداقلی باید شامل مسیر اورانیوم و پلوتونیم ایران به سوی ساخت یک سلاح هسته ای به طور قابل بررسی مسدود شود، و یک رژیم بازرسی و راستی آزمایی دقیق که بتواند به شکل معتبری اطمینان دهد که ایران نه آشکارا و نه مخفیانه دست به تولید سلاح هسته ای نمی زند را اعمال کنند.
نامه جولای 2014 اکثریت قانونگذاران مجلس نمایندگان بیانگر حمایت گسترده ای است که این رویکرد می تواند کسب کند... با وجود آنکه تهدید رئیس جمهوری به وتو یعنی کنگره احتمالا طی سال جاری اقدامی در راستای قانون ایران آزاد از سلاح های هسته ای نخواهد داشت، با این حال سناتور مارک کرک و رابرت منندز هنوز می توانند در صورت تمدید مجدد مذاکرات، قانون مشابهی را در کنگره جدید معرفی کنند. اگر تهران تعهدات خود در توافق موقت فعلی را زیر پا بگذارد یا نتواند با حسن نیت در مورد توافق نهایی مذاکره کند،چنین قانونی می تواند تحریم های فلج کننده ای را متوجه ایران کند.
جنیفر روبین در ادامه می نویسد: ضمن اینکه کنگره می تواند خواستار اعلام پایان روی یک توافق نهایی شود. این امر بسیار مهم است چراکه رژیم تحریم ها تنها بر مسائل هسته ای متمرکز نیست و مسائل بسیار مهمتری مانند برنامه های موشکی ایران، حقوق بشر را نیز در بر می گیرد.
و نهایتا اینکه کنگره می تواند کاهش چشمگیر بودجه دفاعی را تغییر دهد و مخارج دفاعی را دست کم به سطحی برساند که در پیشنهاد نهایی بودجه توسط رابرت گیتز، وزیر دفاع آمریکا آمده بود. اگر آمریکا به دنبال بازدارنگی معتبر ایران و دیگران است باید مابع لازم برای دفاع از خود و متحدانش را در اختیار داشته باشد.
علاوه بر این، رقبای 2016 هم در این میان نقش آفرین هستند. آنها می توانند نشان دهند که هرگونه توافقی که به تصویب کنگره نرسد، در پایان دوره ریاست جمهوری اوباما از بین خواهد رفت. آنها همچنین می توانند سطر آخری را به یک توافق قابل قبول اضافه کنند. اگر هیلاری کلینتون همانقدر سخت باشد که می گویند، چنین کاری برایش آسان خواهد بود. اگرنه، رقابت در انتخابات سال 2016 می تواند بر سر این باشد که آیا ما باید تسلیم ایران شویم یا خیر.
نهایتا اینکه کنگره حرف زیادی در مورد روابط آمریکا با اسرائیل دارد. کنگره می تواند بر حمایت از اسرائیل در صورت لزوم استفاده از گزینه نظامی تاکید کند و متعهد به تجهیز اسرائیل شود.
روبین در پایان مدعی می شود: نگرش باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا نسبت به ایران و اسرائیل به شدت با واقعیت و احساسات اکثریت آمریکایی ها فاصله دارد. پس از انتخابات کنگره می تواند آشکارا نشان دهد که با مردم آمریکا، متحد ما اسرائیل و علیه ایران توانمند هسته ای است. در واقع کنگره باید تصریح کند که هدف نهایی ما باید تغییر رژیم در ایران باشد و اینکه دولت فعلی بحث در مورد ایجاد روابط حسنه را غیرممکن می کند. زمانیک سناتور هری رید دیگر اکثریت سنا مشکل تراش کاخ سفید نباشد، کنگره اقدامات زیادی را می تواند و خواهد انجام داد.
فرارو
