این اتفاق در حالی می‌افتد که در دین اسلام بر رعایت و تکریم مرده تأکید شده است و در آموزه‌های دین چنین نگاهی به فرد درگذشته نیست.
ارائه خدمات کفن‌ودفن بخشی از خدمات عمومی است که بهتر است رایگان در اختیار شهروندان قرار گیرد.
این نوع تصمیم‌گیری‌ها تبعات روانی زیادی برای جامعه دارد و فرد از ترس پول قبر می‌میرد. الان شرایط به‌نحوی شده که بسیاری از خانواده‌ها علاوه بر داغ ازدست‌دادن عزیزان‌شان، نگران هزینه‌های برگزاری مراسم سوگواری و کفن‌ودفن هم هستند. نباید این خدمات را مانند دیگر خدمات شهری تلقی کرد و در ازای آن از مردم پول گرفت.
در این مسئله نبود نظارت شورای شهر در چنين تصمیم‌هایی كاملا مشهود است. روزگاری مردم بیم و نگرانی دراین‌باره نداشتند و در مثل‌های فارسی هم داریم که می‌گویند مرده روی زمین نمی‌ماند؛ اما الان وضعیت فرق کرده است و این مسئله بدل به نگرانی برای عموم مردم شده است.
از طرفی با قیمت‌‌گذاری‌های متعدد عملا همان مناسبات، طبقاتی که در فضای جامعه هست، برای مردگان هم باز تولید می‌شود و قبری را پنج میلیون یا گوری دیگر را ١٥ میلیون قیمت می‌گذارند و این رفتار‌ها تبعات اجتماعی خوبی ندارد! ضمن اینکه الان در بسیاری از شهر‌ها و روستا‌های ایران چنین مناسباتی نیست و برای خاک‌سپاری فرد هزینه‌ای نمی‌شود، چه لزومی به انجام این کار در تهران است.
شاید استدلال مدیران شهری این باشد که برای نگهداری مجموعه عظیم بهشت‌زهرای تهران هزینه زیادی می‌شود؛ اما دریافت هزینه‌های کلان برای قبر‌ها منطقی نیست. این مناسبات شاید در کشور‌های اروپایی باشد؛ اما ما باید متناسب با آموزه‌های فرهنگی و دینی خودمان تصمیم بگیریم و رفتار کنیم. اگر این ایده فروش قبر برگرفته از کشور‌های دیگر هم باشد، با تعالیم دینی ما همخوان نیست و بهتر است دراین‌باره تجدیدنظر شود و فروش قبر بدل به یک تجارت نشود.
سیدحسن موسوی‌چلک / شرق
