با وعدۀ پیگیری انقلاب، جانشین برادران کاسترو شد
میگل دیاز کانِل، رئیس جدید دولت کوبا
میگل دیاز کانِل که در نخستین ساعات روز پنجشنبه ١٩ آوریل/٣٠ فروردین، پس از تائید گزینش خود به رهبری کشور سوگند یاد کرد، این چنین به ٦ دهه حکومت فیدل و رائول کاسترو پایان می دهد، هر چند بسیاری می پندارند تا هنگامی که رائول کاسترو زنده است، دیدگاه و نفوذ او بر زندگی سیاسی کشور سایه خواهد افکند.
رئیس جدید دولت، میگل دیاز کانِل، که تا کنون معاونت ریاست شورای دولتی ـ معاونت رهبری کشورـ را بر عهده داشت تنها ۵٧ سال دارد و بنابراین پس از انقلاب کوبا بدنیا آمده است. نامزدی او برای جانشینی رائول کاسترو صبح پنجشنبه به تائید ٦٠٤ نمایندۀ مجلس رسید.
میگل دیاز کانِل دارای دیپلم مهندسی الکترونیک است و سال‌ها همین رشته را در دانشگاه «لاس ویلاس» تدریس کرده و همزمان رهبری شاخۀ محلی حزب کمونیست را نیز بر عهده داشته است. او در سال ٢٠٠٩ به وزارت علوم و آموزش عالی منصوب شد و سه سال بعد به معاونت ریاست جمهوری رسید. او در کشور خود به عنوان یک «فن سالار و مدیر» کارآمد و متمایل به برخی آزادسازی‌های اقتصادی شناخته می‌شود.
انتخاب میگل دیاز کانِل با این حال نظام سیاسی کوبا را دگرگون نمی‌کند. به نظر نمی‌رسد که او این کشور را بسوی کثرت گرائی سیاسی هدایت کند. از نظر اقتصادی نیز وی درهای کشور را به تجارت خارجی بیش از آنچه رائول کاسترو در این زمینه انجام داد، نخواهد گشود و آزادی اشتغال به برخی فعالیت‌های فردی را بیش از آنچه هست گسترش نخواهد داد. او در نخستین سخنان خود در مقام رهبر کشور وعده داد همچنان انقلاب را دنبال کند.
میگل دیاز کانِل در درون حزب صاحب کتل و لشکر نیست و با توجه به اینکه بخش اعظم اقتصاد کوبا در دست نظامیان است، او باید برای انجام اصلاحات با آنان کنار بیاید و یا قدرت خود را با انتصابات تازه تحکیم کند.
هنوز دو سوم شهروندان کوبا کارمند دولت‌اند و متوسط دستمزد ماهانه در این کشور حدود ٣٠ دلاراست.
اگر کارنامۀ رائول کاسترو که ده سال پیش جانشین برادر خود فیدل شد، درخشان نیست، برخی گشایش های اقتصادی و بویژه عادی سازی محتاطانۀ مناسبات با ایالات متحد آمریکا را باید به حساب او نوشت. این عادی سازی درهای کشور را بروی جهانگردان آمریکائی بیش از پیش گشود. جهانگردانی که بخش قابل توجهی از درآمد شماری از ساکنان این جزیره را تامین می‌کنند.
رادیو بین المللی فرانسه
