ایران و اسرائیل؛ رویارویی نظامی مستقیم؟، احمد زیدآبادی

دو طرف به هزینه های هولناک یک درگیری
مستقیم نظامی آگاهند 

سید حسن نصرالله رهبر حزب الله لبنان می گوید؛ اسرائیل با هدف قرار دادن پایگاه تی فور در خاک سوریه، خود را درگیر جنگ مستقیم با ایران کرده است.
رسانه های اسرائیلی نیز در هفته ای اخیر بارها گزارش داده اند که دولت نتانیاهو با حملات خود به محل استقرار نیروهای ایرانی در سوریه عملاً وارد جنگ مستقیم با ایران شده است.

در ایران اما خبری از این نوع اظهار نظرها نیست و عمده توجه رسانه ها و مقام های رسمی، به سیاست های مربوط به تثبیت نرخ ارز و برخی خرده نزاع ها داخلی بین جناحی است.
ماجرا چیست؟ آیا حکومت ایران حملات اسرائیل به محل استقرار نیروهایش را در خاک سوریه جدی نمی گیرد؟ یا اینکه می پندارد با فشار روسیه این حملات به زودی پایان خواهد یافت؟ یا اینکه در حال برنامه ریزی برای مقابله با اسرائیل اما به صورت چراغ خاموش است؟
اگر مورد نخست درست باشد؛ به نظرم از این پس دیگر نمی توان حملات ارتش اسرائیل به پایگاههای نیروهای ایرانی در خاک سرائیل را جدی نگرفت و با سکوت از کنار آن گذشت. دولت راستگرای افراطی نتانیاهو که پیش از این، ارسال سلاح های دقیق و پیشرفته از خاک سوریه به حزب الله لبنان و حضور نیروهای ایرانی و متحدان آنها را در نزدیک مناطق مرزی خود به عنوان “خط قرمز” اسرائیل در برابر بحران سوریه تعیین کرده بود؛ اخیراً هرگونه حضوربلندمدت نیروهای ایرانی در خاک سوریه و ایجاد هر نوع پایگاه نظامی دائمی در آن کشور را به خطوط قرمز خود افزوده است و از هر فرصتی برای حملۀ نظامی به آنها استفاده می کند. از این رو، تقریباً تردیدی نیست که این نوع جملات از این پس گسترش می یابد و از همین رو قابل نادیده گرفتن نخواهد بود.
آیا ایران به امید فشار روسیه بر اسرائیل برای توقف حمله علیه پایگاههای خود در سوریه نشسته است؟ ظاهراً در پی حمله به پایگاه تی فور، ولادیمیر پوتین در تماس با بنیامین نتانیاهو او را با لحنی تند و قاطع مورد سرزنش قرار داده و اسرائیل را از ادامۀ اینگونه حملات برحذر داشته است. در مقابل نتانیاهو نیز با مقصر جلوه دادن حکومت ایران در بی ثبات کردن سوریه، با بی پروایی بر ادامۀ حملات تأکید کرده است.
با این حساب، به نظر نمی رسد که اسرائیل تسلیم فشار دیپلماتیک روسیه برای پایان دادن به حملۀ نظامی به پایگاه نیروهای ایرانی و متحدانش در سوریه شود. فشار نظامی مسکو در این باره هم تقریباً غیر ممکن است. شاید حداکثر کاری که پوتین بخواهد در این جهت انجام دهد نصب سامانۀ ضدموشکی اس ۳۰۰ در خاک سوریه باشد که طبعاً مشکلاتی برای اسرائیل ایجاد خواهد کرد؛ اما مانع حملات آن نخواهد شد.
در نهایت تنها راه باقی ماند،ه نوعی رویارویی است. آیا ایران می خواهد از طریق گروههای متحد خود در خاورمیانه به این رویارویی بپردازد؟ با توجه به اظهار نظر سید حسن نصرالله، به نظر می رسد که حزب الله فعلاً علاقه ای به ایفای چنین نقشی ندارد؛ بخصوص اینکه انتخابات پارلمانی لبنان هم در پیش است و حزب الله می کوشد تا از طریق آرام نشان دادن اوضاع، جایگاه قانونی خود را در پارلمان تضمین کند. سایر گروههای متحد ایران در منطقه هم ظاهراً توانایی لازم برای ورود به جنگی نیابتی با اسرائیل را ندارند.
بدین ترتیب آیا رویارویی مستقیم نظامی بین ایران و اسرائیل به امری محتوم تبدیل شده است؟ به نظرم دو طرف به هزینه های هولناک یک درگیری مستقیم نظامی آگاهند و به همین علت، نوعی اجماع بین المللی برای تسریع در پایان دادن به بحران سوریه به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل شده است.

منبع: کانال تلگرامی نویسنده