به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



جمعه، مرداد ۲۹، ۱۴۰۰

۲۸مرداد؛ سالروز خیانتی بزرگ به ملت ایران

 

پس از رویدادهای شهریور۱۳۲۰ و سقوط حکومت دیکتاتوری رضا شاه، در فضای سیاسی ایران ‏اندک گشایشی پدید آمد و زمینه‌ای برای کوشش آزادیخواهان و میهن‌دوستان فراهم گردید. در آن ‏شرایط خاص سیاسی نیمه‌آزاد و در فرصت پیدا شده، دکتر محمد مصدق در انتخابات دوره چهاردهم ‏مجلس شورای ملی شرکت نموده و به عنوان نماینده اول مردم تهران به مجلس وارد گردید. جدا از ‏سوابق دور، در همین دوره از مجلس بود که دکتر مصدق با سخنرانی‌ها و مواضعی که اتخاذ کرد، ‏در جایگاه رهبری آزادیخواه و استقلال‌طلب و مورد وثوق ملت ایران قرار گرفت.

دکتر مصدق در ‏ادامه مسیر تلاش های خود در آبان ماه ۱۳۲۸ در جریان انتخابات دوره شانزدهم مجلس شورای ‏ملی، جبهه ملی ایران را تاسیس کرد و فراکسیون همین جبهه بود که در مجلس شانزدهم توانست ‏قانون ملی شدن نفت را در آخرین روز اسفند ۱۳۲۹ به تصویب نهایی برساند. در تاریخ هفتم ‏اردیبهشت ۱۳۳۰ در مجلس به منظور اجرای قانون ملی شدن نفت به نخست وزیری دکتر مصدق ‏ابراز تمایل شد و در دهم اردیبهشت ۱۳۳۰ دولت ملی مصدق تشکیل گردید.‏

دولت ملی مصدق تا ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به مدت ۲۸ ماه بر اریکه قدرت بود و در این مدت کوتاه ‏توانست در راه آزادی و استقلال ایران گام‌های بلندی بردارد و الگویی از «آزادی» و «استقلال» ‏را که مادر و مولد همه توسعه‌ها و پیشرفت‌ها هستند در معرض دید جهانیان بگذارد، تا جایی که ‏نگاه کشورهای منطقه و تمام کشورهای زیر یوغ استعمار و استبداد را به سوی ایران جلب نماید. لذا ‏قدرت‌های جهانی، وجود یک دولت دموکرات و مستقل با این آهنگ سریع پیشرفت و توسعه در ‏منطقه حساس خاورمیانه را برنتابیدند و به کمک ایادی و مزدوران داخلی خود با انجام کودتا به بر‏اندازی دولت ملی دست زدند. پس از کودتا ویلیام دوگلاس قاضی دیوان عالی آمریکا گفت «ما در ‏ایران کودتا کردیم و دولت ملی و مردمی مصدق را ساقط کردیم ولی پس از این در خاورمیانه دیگر ‏از ما به نیکی یاد نخواهد شد.»‏

سرهنگ وودهاوس مقام برجسته اینتلجنت سرویس انگلیس طرح کودتا را ترسیم کرد و پس از تایید ‏آن توسط دولت انگلیس، طرح توسط رئیس “سیا” آلن دالس و وزیر خارجه آمریکا جان فاستر ‏دالس تصویب شد و آنگاه ژنرال آیزنهاور رئیس جمهور آمریکا بر آن صحه گذاشت و دستور ‏اجرای آن را صادر کرد. ژنرال شوارتسکف به اروپا پرواز کرد تا اشرف پهلوی را ملاقات و او را ‏برای توجیه محمدرضا شاه روانه ایران نماید و خود با چمدان دلار به ایران وارد گردید.

کرمیت ‏روزولت رئیس سیا در منطقه خاورمیانه به عنوان فرمانده عملیات تعیین شد و از راه زمینی و از ‏مرز عراق به ایران وارد شد و مخفیانه با شاه ملاقات کرد. شاپور ریپورتر نماینده اینتلجنت ‏سرویس در دربار، برادران رشیدیان، نیروهای ارتش وابسته به دربار و گارد شاهنشاهی، هنگ ‏کرمانشاه و هنگ اصفهان، نظامیان پاکسازی شده از ارتش، روحانیون مرتجع درباری چون آیت‌‏الله کاشانی و آیت‌الله بهبهانی با تمام ابواب جمعی آن‌ها به همراه اراذل و اوباش چون طیب حاج‌‏رضایی، حسین رمضان یخی، دارودسته شعبان جعفری معروف به بی‌مخ به اتفاق فواحش محله بد‏نام تهران همگی بسیج شدند تا کودتای مشعشع بیگانه ساخته را به ثمر برسانند.

جزئیات کودتا در ده‌‏ها جلد کتاب های خاطرات دست اندرکاران و در اسناد محرمانه سی ساله وزارت خارجه انگلیس و ‏وزارت خارجه آمریکا منتشر گردیده است و موجب حیرت است که کسانی امروز شصت و هشت ‏سال پس از کودتا با وقاحت اصل موضوع کودتا را انکار می‌کنند.

ملت ایران که از فردای وقوع کودتا، مبارزه با کودتاچیان را آغاز کرد، سرانجام پس از ۲۵ سال ‏تلاش و مبارزه، در انقلاب بهمن ۵۷ موفق شد حکومت برخاسته از کودتا را به زیر بکشد. اما ‏هزاران دریغ و افسوس که قدرت‌مداران پس از انقلاب، همان روش‌های غیر دموکراتیک و پایمال ‏کردن حقوق انسانی ملت ایران و دور شدن از سیاست مستقل ایرانی و راه آلودگی به فساد را در ‏پیش گرفتند تا آن‌جا که موجب تطهیر و روسپیدی رژیم بر آمده از کودتای ننگین ۲۸ مرداد هم شده‌‏اند.

نتیجه این عمل‌کردها این است که امروز وطن عزیز ما با بحران‌های متعدد و حتی بحران ‏موجودیت روبروست. کودتای ۲۸ مرداد از این جهت باید مورد یادآوری و بررسی قرار گیرد که ‏نسل جوان ایران بداند که تمام مصائب امروزین ملت ایران نیز ریشه در آن کودتای شوم دارد و ‏مسئول و مقصر رنج و مصیبت امروز ملت ایران نیز همان کودتاچیان مزدوری هستند که راه ‏حاکمیت ملی و استقلال کشور را که می‌توانست ایران را به سرعت به سوی اعتلا و توسعه سیاسی ‏و اقتصادی ببرد مسدود کردند. جای تاسف و تامل بسیار است که برخی از عوامل کودتای ۲۸ ‏مرداد مثل دست پروردگان مظفر بقایی و آیت‌الله کاشانی و فلسفی واعظ از چهره‌های شاخص بعد ‏از انقلاب شدند.‏

تهران – جبهه ملی ایران
بیست و هشتم مرداد ۱۴۰۰ خورشیدی