به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



سه‌شنبه، مهر ۲۷، ۱۳۹۵

شاید دوباره کارگر شود

«کن لوچ»
 احساس پیری در ٨٠سالگی! 
وقتی از او درباره سنش و احساس پیری در ٨٠سالگی می‌پرسند، جوابش این است: 

«صبح‌ها که برمی‌خیزم، احساس می‌کنم ٨٥سالم است اما کمی که می‌گذرد و قهوه‌ای که می‌خورم ٧٩ساله می‌شوم. 

مردم حالا بیشتر از سن و سال زندگی می‌کنند؛ بگذارید همچنان به زندگی ادامه دهیم».

پس از سال‌ها کن لوچ، کارگردان صاحب‌نام انگلیسی، در عرصه سیاست با حزب دلخواهش کارگر همراه شده است؛ نمونه‌اش ساخت فیلم تبلیغی برای جرمی کوربین - رهبر چپ‌گرای این حزب - است. او در گفت‌وگویی با نشریه تایم علاوه بر صحبت درباره آخرین ساخته‌اش «من، دنیل بلیک» برنده نخل طلای کن، درباره فعالیت‌ها و علایق سیاسی‌اش نیز سخن گفت. او پیش‌تر نیز به دیوید کامرون انتقاد کرده و گفته بود: 
«تصادفی نیست که فقرا به‌خاطر بی‌کاری‌شان تنبیه و مجازات می‌شوند. پروژه‌ دولت همین است». 
فیلم «من، دنیل بلیک» درباره روند بوروکراتیکی است که یک نجار میان‌سال اهل نیوکاسل برای دریافت خدمات تأمین اجتماعی گرفتارش شده است. در گفت‌وگوی نشریه «تایم» کن لوچ از عقاید سیاسی‌اش می‌گوید؛ به نظر می‌رسد با رهبری «کوربین» بار دیگر بخواهد به حزب کارگر برگردد: 
«من ٥٠ سال از این عقایدی که کوربین به دنبال اجرای آنهاست، حمایت کرده‌ام». او حتی به یکی از انتقادهای همیشگی علیه کوربین هم پاسخ می‌دهد. همواره به کوربین انتقاد شده که به گسترش جنبش و حرکت‌های اجتماعی بیشتر از پیروزی در انتخابات اهمیت می‌دهد، لوچ موافق است و می‌گوید: «گسترش جنبش مهم‌تر است، فقط قرار نیست یک ماشین انتخاباتی باشیم. مثل همان کارهایی که بلر و هم‌فکرانشان انجام می‌دادند. درحالی‌که برای طبقه کارگر، تلفیق فعالیت‌های مردمی با روند دموکراتیک از همه مهم‌تر است. 

در دهه‌ ٦٠ مردم در گروه‌های کوچک کنار هم قرار داشتند و با هم صحبت می‌کردند اما اکنون هرچه سبب شود بیشتر مردم با آن درگیر شوند، اتفاق بهتری خواهد بود». کن لوچ که چندی‌پیش خبر بازنشستگی‌اش منتشر شده، فعلا این قصد را ندارد و معتقد است شعف ناشی از ساخت فیلم و نمایش آن برای مردم سبب می‌شود برخی از کارگردانان همچنان پرقدرت در سینما حاضر باشند. 

وقتی از او درباره سنش و احساس پیری در ٨٠سالگی می‌پرسند، جوابش این است: «صبح‌ها که برمی‌خیزم، احساس می‌کنم ٨٥سالم است اما کمی که می‌گذرد و قهوه‌ای که می‌خورم ٧٩ساله می‌شوم. مردم حالا بیشتر از سن و سال زندگی می‌کنند؛ بگذارید همچنان به زندگی ادامه دهیم».
شرق