روزنامه های فرانسه:

حفظ قدرت در ایران به بهای براه انداختن حمام خون

روزنامۀ لیبراسیون صفحۀ نخست شمارۀ روز دوشنبۀ خود را به نشان بسته نگاه داشتن درهای خبری ایران در هفتۀ گذشته و شاید نیز به نشان سوگواری یکسره سیاه کرده است و با رنگ خون در وسط آن کلمۀ «ایران» را نشانده است. کلمه‌ای که با عبارتِ «کشتار پشت درهای بسته» همراهی می‌شود.
لوموند، روزنامۀ بزرگ عصر پاریس نیز، در شمارۀ یکشنبه و دوشنبۀ خود سرمقاله و تیتر صفحۀ نخست را در شش ستون به اعتراضات اخیر در ایران اختصاص داده و می‌نویسد «رژیم ایران قدرت خود را با براه انداختن حمام خون حفظ می‌کند».

روزنامه‌های بزرگ فرانسه، پس از یک هفته سنگربندی خبری در ایران از سوی مقامات این کشور و بستن کلیۀ درهای تبادل اطلاعات، اینک اندک اندک با دست یافتن به آگاهی‌هائی که از این کشور می‌رسد، صفحات ویژه‌ای را به رویدادهای هفته گذشته اختصاص داده‌اند. تحریم خبری مردم کشور و خودداری از آگاهی رسانی در بارۀ شمار کشته‌ شدگان، شمار دستگیرشدگان، شمار زخمی‌ها و چگونگی وقوع چنین رخدادهائی، چنانکه برخی در ایران نیز بدان اشاره کرده‌اند، تنها چند روزی دوام می‌آورد و بی تردید پردۀ سیاه پنهان کاری فرو می‌افتد.

این چنین است که روزنامۀ لیبراسیون صفحۀ نخست شمارۀ روز دوشنبۀ خود را به نشان بسته نگاه داشتن درهای خبری ایران در هفتۀ گذشته و شاید نیز به نشان سوگواری یکسره سیاه کرده است و با رنگ خون در وسط آن کلمۀ «ایران» را نشانده است. کلمه‌ای که با عبارتِ «کشتار پشت درهای بسته» همراهی می‌شود. لوموند، روزنامۀ بزرگ عصر پاریس نیز، در شمارۀ یکشنبه و دوشنبۀ خود سرمقاله و تیتر صفحۀ نخست را در شش ستون به اعتراضات اخیر در ایران اختصاص داده و می‌نویسد «رژیم ایران قدرت خود را با براه انداختن حمام خون حفظ می‌کند».

روزنامه‌های فرانسه ، در پرداختن به رویدادهای ایران، یکصدا یادآوری می‌کنند که تلاش ایران برای جلوگیری از انتشار اخبار به رژیم اجازه داد که به کشتار مردم خود بپردازد. بازتاب سرکوب اِعمال شده از سوی قدرت علیۀ معترضان اما، بنوشتۀ لیبراسیون اینک از «خشونتی مفرط» علیۀ تظاهرکنندگان پرده بر می‌دارد.

لوموند در سرمقالۀ شمارۀ یکشنبه و دوشنبۀ خود تاکید می‌کند که «سرکوب وحشیانۀ اعتراضات مخالف رژیم ایران چرخشی در تاریخ جمهوری اسلامی حاصل از انقلاب ١٩٧٩ محسوب می‌شود». لوموند یادآوری می‌کند که شورش اخیر در ایران که روز ١۵ نوامبر در پی افزایش بهای بنزین آغاز شد، «این بار همانند اعتراضات سال ٢٠٠٩ تنها خواستار اصلاح رژیم نبود، بلکه از شعاری به شعار دیگر گاه سرنگونی نظام را طلب می‌کرد».

لوموند با اتکا به تحقیقاتی که در ایران انجام داده است بر خشونت بیش از اندازۀ نیروهای انتظامی در رویاروئی با معترضین پرداخته و نوشته است در یکی از شهرهای غربی کشور، سه روز صدای شلیک پیاپی گلوله به گوش می‌رسیده است. بگفتۀ پزشکی در تهران، تنها به بیمارستان محل کار وی شش جسد منتقل شده است که یکی از آنها یک بسیجی کشته شده بر اثر گلوله، یک سپاهی کشته شده با سلاح سرد و چهار تن دیگر از جوانان تظاهرکننده‌ای بوده‌اند که بین ١٧ تا ٢٠ سال سن داشتند.

لوموند می‌نویسد «براثر شلیک نیروهای انتظامی که از گلولۀ جنگی استفاده کردند، بگزارش عفو بین‌الملل بیش از١۵٠ تن کشته شدند در حالیکه بگفتۀ همین سازمان شمار آنان می‌تواند از این تعداد فراتر رود چرا که با تصمیم مقامات به قطع ارتباطات اینترنت، سرکوب بنوعی پشت درهای بسته صورت گرفت. رفع نسبی این انزوا روز جمعه ٢٢ نوامبر پس از ۵ روز قطع کامل حکایت از این دارد که مقامات کشور می‌پندارند به این شورش پایان داده‌اند».

لوموند در گزارش خود به نقل از عفو بین‌الملل می‌نویسد «هر چند استفادۀ افراطی از نیروی زور در برابر اعتراضات مردمی در ایران روشی معمول شده است، اما شمار بسیار کشته شدگان در زمانی این چنین کوتاه نشان می‌دهد که تصمیم به کشتن در برابر مخالفت با نظام، یک سیاست دولتی را [در این کشور] تشکیل می‌دهد».

این روزنامه در سرمقالۀ خود می‌نویسد « ملایانی که دریافتند قدرت آنان به چالش کشیده شده است، برای جلوگیری از اینکه جنبشِ اعتراضی ریشه ندواند، به راهبردی متوسل شدند که براساس آن، شورش، توطئه‌ای شکل گرفته در خارج بوده است و به سرکوب سریع و شدید آن روی آوردند. ملایانی که بیشرمانه به رویاروئی با مردم خود برخاستند و طبیعت رژیمی را که با جنگ و خشونت قدرت خود را تحکیم کرده است مورد تائید قرار دادند».

لوموند می‌نویسد «این بار خطر [این زورآزمائی] علیۀ رژیمی که در تلاش ایجاد یک هلال شیعی راهبردی است، بر اثر بازتاب شورش‌های جاری علیۀ این کشور در خیابان‌های بیروت تا بغداد، چند برابر ‌شده است. همه جا مردم بهم آمیختن مذهب و سیاست و چنگ انداختن جمهوری اسلامی را محکوم می‌کنند». 

لوموند با این حال بر این باور است که «خطا خواهد بود اگر گمان بریم که شورش‌های کنونی به تزلزل رژیم بینجامد و مقدمۀ سرنگون شدن آن شود. سرنگونی رژیمی که دونالد ترامپ از مه ٢٠١٨ با ترک توافق اتمی ٢٠١۵ با ایران آشکارا خواستار آن شده است».

لوموند کاهش فراوان صادرات نفت ایران را در پی اِعمال مجازات‌های آمریکا یادآوری می‌کند و با اشاره به تنگدستی مردم بر اثر ناکارآمدی مدیریت اقتصادی و فساد و نیز تحریم‌های اقتصادی واشینگتن، می‌نویسد «جمهوری اسلامی می‌داند که غربی‌ها از هر گونه درگیری پرهیز می‌کنند و بنابراین این کشور می‌تواند همزمان اِعمال خشونت علیۀ مردم خود، پیگیری توسعه طلبی منطقه‌ای و تحریکات گوناگون چون حمله به تاسیسات نفتی عربستان و یا سرنگون ساختن پهپاد آمریکا را دنبال کند». 

لوموند در پی آنچه آمد می‌پندارد که برخلاف سیاست کنونی دونالد ترامپ، باید راه یک گفتگوی هوشمندانه با ایران را یافت و «بجای در انزوا نهادن ایران، برای کاهش فشار بر مردم این کشور تلاش کرد، دلایل و انگیزه‌های عمیقی که آنان را به شورش واداشته فاش ساخت و [اقدامی کرد که» از براه افتادن یک حمام خون تازه [در این کشور] جلوگیری شود».

رادیو بین المللی فرانسه