يكي از مقدمات اصلي نوروز ايرانيان «سفره ۷ سين» است كه ساعاتي پيش از تحويل سال نو گسترده ميشود، اين سفره از سابقه تاريخي برخوردار بوده و هر يك از اجزاي آن نيز به نيت خاصي بر سفره نوروزي جاي ميگيرند. همچنين اسناد تاريخى از برپايى سفره ۷سين به ياد ۷ امشاسپندان خبر مىدهند؛ طبق اين اسناد، ۷ امشاسپندان مقدس عبارت بودند از: اهورامزدا (به معنى سرور دانا)، وهومن (انديشه نيك)، ارديبهشت (پاكى و راستى)، شهريور (شهريارى آرزو شده با كشور جاودانى)، سپندارمزد (عشق و پارسايى)، خرداد (رسايى و كمال) و امرداد (نگهبان گياهان). برخي پژوهشگران، ريشه تاريخي اين جشن را به «جمشيد پيشدادي» نسبت ميدهند و نوروز را «نوروز جمشيدي» ميخوانند. اين گروه معتقدند كه جمشيدشاه بعد از يك سلسله اصلاحات اجتماعي بر تخت زرين نشست و فاصله بين دماوند تا بابل را در يك روز پيمود و آن روز (روز هرمزد) از فروردينماه بود. چون مردم از شگفتي ديدنش جشن گرفتند و آن روز را «نوروز» خواندند. فردوسي شاعر بزرگ پارسيگوي نيز در شاهنامه پيدايش نوروز را به جمشيدشاه نسبت ميدهد.
نمادهاي سفره ۷ سين
كتاب آسماني
سير: نمادي است براي سلامتي و تندرستي.
سماق: چون به رنگ خورشيد به هنگام طلوع است نمادي است براي از بين رفتن شام تيره و طلوع صبح صادق.
سنجد: ميوه درخت كنار به نشانه عشق زيرا معتقدند كه وقتي كنار به حد رشد خود رسيد، رايحه آن و ميوه آن باعث عشق مردم به يكديگر ميشود.
سركه: در روايت است كه چون درست شدن سركه زمان طولاني نياز دارد و صبر زيادي را ميطلبد، بنابراين سركه نمادي است براي صبر.
سيب: نمودارِ راز و رمز عشق و دلدادگي و باروري است.
سمنو: غذايي است مقوي و شيرين كه درست كردن آن نياز به مهارت و صبر زياد دارد و نمادي است براي شيريني زندگي.
سبزه: نمادي است براي جوانهزني و نو شدن.
سكه: نمادي است از بركت.
آينه: نمادي از وجدان و بازتابِ انديشه، گفتار و كردار آدمي است.
تخممرغ: نمادي است از زايش.
ماهي: نمادي است براي زنده نگاه داشتن سفره ۷ سين.
شمع: نمادي است براي روشنايي.
ديوان حافظ: ايرانيان همواره از ديوان حافظ بهعنوان آرامشدهنده و مسكن قلب، در زمان ناراحتيها و غم استفاده ميكردند و وجود اين كتاب در سفره ۷ سين نمادي است براي گوش فرادادن به نصيحتها و اندرزهاي بزرگان.
نقل و شيريني: نشانه شيرينكامي است.
۷ از نظر مذاهب
به عقيده هنديها در آيين برهما انسان ۷ بار ميميرد.
عروس و داماد بايد ۷ قدم به اتفاق هم بردارند. ۷ قدم جلو رفته و قسم ميخورند.
در آيين زرتشت ۷ فرشته مقرب وجود دارد.
در تورات مذكور است كه ۷ نر و ماده را با خود برگير تا نسلي بر جهان بماند.
۷ در آيين مسيح
۷ معجزه، از ۳۳معجزه را مسيح در انجيل ذكر كرده است.
در انجيل از ۷ روح پليد صحبت شده است
به نظر فرقه كاتوليك، ۷ نوع شادي و ۷ غسل تعميد وجود دارد.
۷ در اسلام
آسمان ۷ طبقه دارد.
فرعون در خواب ۷ گاو چاق و ۷ گاو لاغر را ديد كه گفتند ۷ سال خشكسالي و۷ سال فراواني ميشود.
جهنم ۷ طبقه دارد.
گناهان اصلي ۷ عدد است.
پيش از اسلام در بين اعراب،۷بار طواف دور كعبه مرسوم بوده و در سنت اسلامي نيز چنين است.
۷ نفر قاري قرآن معروف بودند، ۷ بار شستن اشياي ناپاك و قرار گرفتن۷عضو بدن هنگام نماز نيز مذكور است.
۷ در تصوف
۷ وادي سلوك در تصوف معروف است
۷ در تاريخ
همراهان داريوش با خود او ۷ فر بودند،
در نقشرستم در بالاي آرامگاه داريوش، ۷ نقش ملاحظه ميشود.
جنگهاي ۷ ساله در زمان لويي ۱۱ واقع شد.
اژدهاي ۷ سر معروف است.
۷ پسر گشتاسب به ۷ راهزن تبديل شدند و ۷ خوان رستم و اسفنديار معروف است.
معابد ۷ طبقه
در بابل و آشور هر معبدي ۷ طبقه داشت
حصار اكباتان ۷ ديوار داشت و آرامگاه كورش ۷ پله دارد
۷ شين
در بسيارى از منابع تاريخى آمده است كه «۷سين» نخست «۷شين» بوده و بعدها به اين نام تغيير يافته است؛شمع، شراب، شيرينى، شهد (عسل)، شمشاد، شربت و شقايق يا شاخهنبات.در زمان ساسانيان۷شين رسم متداول مردم ايران شد و شمشاد در كنار بقيه شينهاى نوروزى، به نشانه سبزى و جاودانگى بر سر سفره قرار گرفت. بعد از سقوط ساسانيان وقتى كه مردم ايران اسلام را پذيرفتند، سعى كردند كه سنتها و آيينهاى باستانى خود را هم حفظ كنند. به همين دليل، چون در دين اسلام «شراب» حرام اعلام شده بود، آنها، خواهر و همزاد شراب را كه «سركه» مىشد انتخاب كردند و اينگونه شين به سين تغيير پيدا كرد.»
۷چين
برخى ديگر به وجود «۷چين» در ايران پيش از اسلام اعتقاد دارند. سخنران جامعه زرتشتى در اينباره مىگويد: «در زمان هخامنشيان در نوروز به روى ۷ ظرف چينى غذا مىگذاشتند كه به آن ۷ چين يا ۷ چيدنى مىگفتند.