فائزه عبدی پور، فعال حقوق دراویش گنابادی و همسر محمد شریفی مقدم که در زندان فشافویه زندانی است در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران از اعتصاب جمعی بیش از ۷۲ درویش گنابادی در دو زندان ایران خبر داد و گفت که خواسته آنها رفع محدودیت‌ها و نگاه امنیتی از نورعلی تابنده قطب دروایش گنابادی و بازگشایی حسینیه‌های دراویش گنابادی است.
به گفته خانم عبدی پور، اعتصاب غذای دراویش گنابادی بعد از امتناع نورعلی تابنده از غذا خوردن در اعتراض به محدودیت‌های امنیتی آغاز شده است.
نورعلی تابنده، رهبر و قطب دراویش گنابادی یکی از چهره‌های سیاسی و حقوقی است که در سال ۱۳۶۰ به دلیل اعتراض به لایحه قصاص از سوی خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی مرتد اعلام شد. او پس از درگیری بین ماموران امنیتی و تعدادی از دراویش گنابادی در خیابان گلستان هفتم تهران در بهمن و اسفند سال ۹۶ در حصر خانگی قرار گرفته و امکان ملاقات دراویش گنابادی با او محدود شده است. آقای تابنده چهارم شهریور ۹۸ اجازه سفر به شهرستان بیدخت، زادگاه خود را یافت اما ماموران امنیتی اجازه همراهی دراویش گنابادی با او را ندادند.
دراویش گنابادی روز سی‌ام بهمن ۱۳۹۶ در اعتراض به محاصره خانه رهبرشان (نورعلی تابنده) در تهران از سوی نیروهای امنیتی و همچنین بازداشت یکی از هم‌کیشان‌شان تجمع کرده بودند. تجمع مسالمت‌آمیزی که با یورش ماموران امنیتی و نیروی انتظامی به آشوب کشیده شد. محمد راجی، یکی از این دراویش در جریان این درگیری‌‌ها در بامداد اول اسفند ماه مورد ضرب و شتم قرار گرفته و بازداشت شده بود که در زندان کشته شد.
فائزه عبدی پور از فعالان حقوق دراویش گنابادی در مصاحبه با کمپین گفت: «وقتی خبر امتناع از خوردن خوردن از سوی دکتر تابنده به بچه‌ها در زندان رسید آنها هم از روز یکشنبه ۱۲ آبان ماه دست به اعتصاب غذا زدند و گفته‌اند که از پذیرفتن دارو هم خودداری خواهند کرد. ۷۲ نفر الان در اعتصاب غذا هستند. ۶۹ نفر در زندان تهران بزرگ و سه نفر هم در زندان اوین یعنی سپیده مرادی، شکوفه یداللهی و سیما انتصاری که در بند زنان زندان اوین هستند.»
به گفته خانم عبدی پور «کسانی که اعتصاب غذا کرده اند می‌خواهند تمام محدودیت‌هایی که برای دکتر تابنده به وجود آمده برداشته شود، مجالس درویشی و حسینیه ها باز شوند و نگاه امنیتی از روی درویش‌ها و شخص آقای تابنده برداشته شود.»
او اضافه کرد : «بعد از اتفاق گلستان هفتم آقای تابنده در حصر قرار گرفت و ارتباط شان با درویش ها قطع شد. بعد از یکسال که درویش ها برای دیدار با ایشان خیلی مراجعه می کنند باز هم دیدارها با محدودیت است. مجالس درویشی هم که در حسینیه ها در شهرهای مختلف ایران برگزار می شد مثل حسینیه امیرسلیمانیه در تهران همه بسته شده اند.»
فائزه عبدی‌پور درباره اعتصاب غذا و امتناع نورعلی تابنده از غذا خوردن به کمپین گفت: «دلیل امتناع از غذا خوردن ایشان این بود که از ملاقات ایشان با درویش‌ها ممانعت کرده‌اند. ضمن اینکه ایشان نگران وضعیت زندانی‌های درویش هستند. بچه‌ها را از کار بیکار و محروم از تحصیل کرده‌اند و بعد از قضیه گلستان هفتم، بازداشت‌های گسترده و احکام سنگین و ناعادلانه همچنان ادامه دارد. همه اینها باعث شده نگرانی به وجود بیاید. ایشان از غذا خوردن امتناع کردند و زندانیان هم از داخل زندان اعتصاب غذا کردند و گفته‌اند که از دارو هم امتناع می‌کنند.»
دراویش گنابادی پیروان اقلیتی عرفانی در ایران است که تفسیر متفاوتی از اسلام رایج در جمهوری اسلامی دارند. جمهوری اسلامی با قرائت‌های متفاوت از مذهب رسمی از جمله با دراویش گنابادی که قرائت متفاوتی از تشیع دارند برخوردی خصمانه دارد و این افراد با تبعیضهای مختلفی در زمینههای تحصیلی، کاری و ابراز عقیده مواجهند.
طی سال‌های گذشته تعداد زیادی از این دراویش به دلیل ابراز عقیده یا انجام مناسک و مراسم مذهبی و یا اطلاع رسانی درباره نقض حقوقشان بازداشت و زندانی شده‌اند که بازداشت وکلا و همچنین گردانندگان وبسایت مجذوبان نور متعلق به دراویشگنابادی نیز از جمله برخوردها با این گروه است است.
فائزه عبدی پور، درویش گنابادی در مصاحبه با کمپین درباره وضعیت دروایش زندانی در زندان فشافویه گفت: “دراویش در حال حاضر در زندان بزرگ تهران در دو تیپ و یک سالن امن هستند. سالن امن به سوئیت‌هایی اطلاق می‌شود که زندانیان به صورت انفرادی و جدا از سایر زندانیان نگهداری می شوند. ۹ نفر داخل آن سوئیت‌ها هستند و بقیه درویش‌ها هم در دو تیپ ۴ و ۲ زندان تهران بزرگ هستند و ارتباطی با زندانیان عادی ندارند. ملاقات حضوری به درویش ها خیلی سخت می‌دهند مثلا در یکسال گذشته من با محمد فقط یک بار ملاقات حضوری داشتم که در آذرماه سال ۹۷ بود.»
او افزود: «آب آشامیدنی اصلا وجود ندارد و همه باید خودشان خریداری کنند. بهداشت زیر صفر است و غذای زندان هم آلوده است و هم از نظر کیفیتی قابل خوردن نیست. این زندان درواقع زندان زندانی های عادی است و تفکیک جرایم صورت نگرفته و تا یک ماه پیش تعدادی از درویش ها در بندهای عمومی بین زندانی‌های عادی پخش بودند و هرلحظه احتمال درگیری و کشته شدن‌شان بود. با پی گیری هایی که کردیم و اعتراض هایی که بچه ها از داخل زندان داشتند همه را برگردانده اند داخل سالن ها به غیر از ۹ نفر که به صورت امنیتی نگهداری می کنند.”
پیگیری‌های کمپین نشان می‌دهد اسامی دروایش گنابادی که در زندان به صورت دسته جمعی دست به اعتصاب غذا زده اند بدین شرح است:
احمد ایرانی‌خواه، سعید دوراندیش، مرتضی کنگرلو، صالح‌الدین مرادی سروستانی، کسری نوری، سینا انتصاری، رضا انتصاری، مصطفی عبدی، سخاوت سلیمی، رسول هویدا، عباس دهقان، جواد خمیس‌آبادی، مجتبی بیرانوند، سعید سلطان‌پور، محمدرضا درویشی، حیدر تیموری، محسن مقدسی، فرامرز مانگری، احمد براکوهی، محمود براکوهی، سید مصطفی میرمحمدی، فرنام فرهنگ، اکبر (کیانوش) بیرانوند، سیدمهدی فاطمی‌نسب، حسین آرنگ، جعفر احمدی، هادی کریمی، رضا یاوری، علیرضا لک، بابک مرادی، علی نژادصاحبی، مسلم نوروزی، اکبر داداشی، مرتضی قادری، عبدالله اسماعیلی، مصطفی رهسپار، مهدی مهدوی، فرهاد نعیمی، صالح کمالی، حسین رزاقی، اردشیر عشایری، میلاد کاکاوند، میرصادق حسینی، بهروز صادقی، مهدی ایزدپناه، سعید گودرزی، مجید مرادی، مهران اصغرزاده، هادی شاهرضا، وحید خموشی، سعید خموشی، علیرضا آزادروش، مهدی بختیاری، محمدحسن شاهرضا، احسان‌الدین ملک‌محمدی، بابک تقیان، مهدی مهدی‌لو، بشیر ریاحی، مجید رشیدی، رضا سیگارچی، مهدی کیوانلو، صادق قیصری، محمدحسین ابوالفتحی، بهنود پوررستمی، رضا رضایی، سعید کریمایی، محمد کریمایی، محمد شریفی‌مقدم، امیر سلیمانی، شکوفه یداللهی، سیما انتصاری، سپیده مرادی سروستانی
آنها با انتشار بیانیه ای خطاب به نورعلی تابنده اعلام کردند: «شنیدن اخبار منتشره در خصوص ضعف جسمانی جناب آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب علیشاه که نتیجه عدم تناول غذای کافی به دلیل محدودیت ها ی موجود است. دلواپسی و بیتابی ما را نسبت به وضعیت ایشان به اوج رسانده. لذا عاجزانه از آن حضرت استدعا داریم از سرِ لطف به مریدان، به پرهیز خاتمه دهند و از همینجا اعلام می‌کنیم که تا رفع کامل فشارها و محدودیت‌های امنیتی از شخص دکتر تابنده و بازگشایی حسینیه‌ها و تحقق کلیه منویات ایشان دست از غذا و دارو خواهیم کشید. ما مریدان جز صحت و سلامت و طول عمر ایشان آرزویی نداریم. حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم.»
