بیش از ۲۰ زن زندانی سیاسی - عقیدتی در اوین بالای ۶۰ سال سن، نشان از اراده زنان برای رهایی، همچنین بیرحمی و شقاوت جمهوری اسلامی است.در بند زنان اوین، چهار زن مبارز بالای ۷۰ سال سن برای احقاق حقوق انسانی متحمل حبس‌اند. این نوشته را از آن رو می‌نویسم که مردم عزیز سرزمین ایران و جوانان سربلند به‌ویژه دختران دلیر و جسور ایران، آگاه و دلگرم باشند که تا زمانی که چنین مادرانی در صف مبارزان ایستاده‌اند، استبداد ناکام و آزادی پرقدرت خواهد بود.
مهوش شهریاری، کبری بیگی، راحله راحمی و ناهید تقوی از جمله زنان مبارز بند زنان اوین هستند که هر روز به عظمت و شکوه ایستادگی‌شان و اراده تزلزل‌ناپذیرشان غبطه می‌خورم. مادرانی که در دهه‌ی هفتاد عمر پربرکتشان، برکتِ آزادی‌خواهی و برابری طلبی و سربلندیِ ظلم‌ستیزی را به تاریخ انسان‌ها می‌بخشند.
مردم عزیز ایران
در میان ۶۹ زن زندانی سیاسی ـ عقیدتی اوین، ۲۱ زن بالای ۶۰ سال سن متحمل حبس هستند. حضور این زنان در صف مخالفانی که حاضر به پرداخت سنگین‌ترین هزینه‌ها هستند، نشان از به پا خواستن عموم زنان برای تحقق دموکراسی، آزادی و برابری همچنین شدت عصیان جامعه علیه تبعیض، ستم و سلطه دارد.
جامعه‌ای که از رژیم دینی استبدادی گذر کرده و سودای طرحی نو برای آزادی و برابری دارد.
عیان است که حضور مادران و زنانی که ششمین و هفتمین دهه‌ی عمرشان را در زندان سپری می‌کنند، نشان از بیرحمی، مردم‌ستیزی و سبعیت رژیم دارد که برای حفظ قدرت پوشالی خود چشم بر اخلاق، ارزش‌های جامعه و انسانیت بسته و روز به روز منفورتر می‌شود.
ما در این بند شاهدیم برخی از این زنان به دلیل مشکلات جسمی و بیماری، متحمل شرایط بسیار دردناک و دشواری هستند و حداقل ۳ نفر از آنها عدم تحمل حبس دارند، اما با روحیه بسیار بالا و بی‌نظیر و همدل و همراه با جمع زندانیان و مقاوم و سربلند، الگوی زن زندانی سیاسی ـ عقیدتی هستند.
دست‌های پر مهرشان که پس از دهه‌ها زندگی و تقلا، نشان از رنج دوران دارد، نه فقط در دست زنان زندانی برای محکم کردن زنجیر به هم پیوسته و طولانی مبارزان، بلکه در دست همه‌ی مردم ایران برای ساختن فردای پرشور و امید ایران است. قدرشان را بدانیم و به حرمت آزادی و عدالت، به یادشان باشیم و برای آزادی‌شان تلاش کنیم.
نرگس محمدی
زندان اوین
اردیبهشت ۱۴۰۳
