هفت آبان، روز خوبِ خندیدن، محمد نوری زاد

به سیل خروشان ایرانیان و ادب دوستانی که خود را ازهر کجا به پاسارگاد می رسانند، پیشنهاد می کنم:

یک: ما آن روز، چون سیل روان می شویم. مهم این نیست که با آن همه مردمی که پیش از ما به راه افتاده و اکنون در پاسارگادند، چشم ما بر مزار کورش می نشیند یا نه. مهم جاری بودن است. مهم پاسداشت ملی مردی است که با ادب بود و به ادب بها داد.

دو: در هفت آبان، ما یکی از بزرگ ترین سمفونی های روح نواز انسانی را با آمیزه هایی از مدارا و لبخند و ادب و دستگیری، به نمایش می گذاریم. ما نمی رویم که شورشی بپا کنیم. ما می رویم که به همدیگر بیاموزیم: با ادب بودن چه زیباست. لبخند چه زیباست. و انسان بودن چه زیباترین است.

سه: بسیار هوشمندی بکار اندازیم تا جماعتی ناجور، به اسم ما، برآن ادب انسانیِ ما خش نیندازند. اگر کسانی مشتاق بی ادبی اند، ما اما با ادبیم. ما حتی به صورت مأموری که به ما پرخاش می کند، لبخند می زنیم. ما می دانیم که او مأمور است تا کاری را که بدو سپرده اند انجام دهد. آن مأمور، دلش اما با ماست. چرا که خودش نیز با ادب است و ادب را دوست دارد. خانواده اش نیز با ادب اند. ما با بالایی های او کار داریم. و می دانیم که روز هفت آبان را هرگز نباید با شعارهای تلخ و تند و ناسزاهای ناپسند زنگار بست. قاطع اما با آرامش به راه می افتیم، قاطع اما با آرامش جاری می شویم، قاطع اما با آرامش خود را به پاسارگاد می رسانیم، و قاطع اما با همان آرامش و ادب و لبخند و پاکیزگیِ رفتاری، باز می گردیم.

چهار: ما کورش دوستان، هرگز آدمهای شخص پرست و کهنه پرستی نیستیم. ما به دنبال شکوه کاخ ها و لباس زربفت درباریان و بازگشت به دوران پرصلابت هخامنشیان نیستیم. ما سرچرخانده ایم و دنیا را گشته ایم تا ببینیم در کجا یکی پیدا می شود که بگوید: شما ای انسان ها، همین که هستید، ارزشمندید. و کسی حق دست اندازی به دار و ندار شما و خود شما را ندارد. آنقدر گشته ایم تا یکی را پیدا کنیم که به ما بگوید: شماها همین که هستید، محترم اید. با هر باور و اندیشه ای که دارید. گوارای وجودتان. ما از این روی است که به کورش و اندیشه ی انسانی اش بها می دهیم. ما کورش دوستان، مذهب تازه ای اختراع نکرده ایم تا اخم مذهب داران را برانگیزیم. ما دیدیم یکی هست که راستگوست و راستی اش را سند کرده و به یادگار نهاده است. به مذهب داران راستین نیز می گوییم: بفرمایید کورش!

پنج: به مأموران امنیتی می گویم: ما کورش دوستان را در شمار با ادبان جای دهید. با ما بداخلاقی نکنید. هرکجا جلوی ما را بگیرید، ما از اتومبیل ها پیاده شده و با پای پیاده به سمت پاسارگاد به راه می افتیم. این را نیک بدانید که ما بدنبال چماق کردن روز کورش بر سربزرگان و بالاتری های شما نیستیم. چه ما باشیم و نباشیم، و چه ما چون سیل به سمت پاسارگاد روان شویم و چه در اطراف پاسارگاد پرنده ای پر نزد، چیزی از بزرگی کورش کم نمی شود. این ما هستیم که به ادبِ انسانیِ کورش نیازمندیم. او را چه نیاز به سیل یا جوی یا قطره ای از اشتیاق مردم؟

شش: به بزرگان ولایی می گویم: هرگز فکر نکنید که سیل خروشان مردمی که به سمت پاسارگاد می روند، هیمنه و بزرگی و عظمت راهپیمایی اربعین را به حاشیه می راند. نخیر، راهپیمایی اربعین جای خود و راهپیمایی پاسارگاد جای خود. هیچیک مزاحم دیگری نیستند. بل در کنار هم اند.

هفت: به بزرگان ولایی می گویم: از بزرگداشت کورش و از بزرگیِ کورش مهراسید. یا اگر می ترسید، این هراس را آشکار نکنید و به مأموران تان دستورالعمل های بگیر و ببند ندهید. چرا که اگر در هرکجا با عصبیت و تندخویی پیش رفته اید، در اینجا دیگر حنایتان رنگ می بازد. جوری که مردم دنیا به چشم خود خواهند دید که رنج شما، چه عمیق اما چه تهی است. زدن و بندی کردن مردمی که به سمت پاسارگاد می روند نه برای شما ممکن است و نه عاقبتی دارد برای شما. با مردم مهربان باشید. آنگونه که کورش بود. مگر نه این که پیامبر برانگیخته شدنش را جز برای فرابردنِ مکارم اخلاق در جهان نمی دانست؟

هشت: به بزرگان ولایی می گویم: به مردمِ کورش دوست و انسان دوست و ادب دوست احترام بگذارید. و مثل زوّار امام حسین(ع) با آب و شربت و خوردنی ها ازشان پذیرایی کنید. همراهی شما با مردم، حتما طعم خوشایندی از ادبِ شما را با روان مردم می آمیزد. تندخویی را برای ایرانخواران خرج کنید. البته اگر که می توانید. پس قرار ما هفت آبان – چون سیل – پاسارگاد.

سایت: nurizad.info
اینستاگرام: mohammadnourizad
تلگرام: telegram.me/MohammadNoorizad
ایمیل: mnoorizaad@gmail.comمحمد نوری زاد

سوم آبان نود و شش – تهران