واکنش به سخنرانی مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا
محسن کدیور
اگر مداخله خارجی بد است و ایران به دلیل صدور انقلاب به کشورهای منطقه محکوم است، نمی توان با همان شیوه نادرست در ایران مداخله کرد تا جلو مداخله ایران را گرفت! راستی آمریکا در عراق و افغانستان چه می کند؟! این یک بام و دو هوا را در سیاست خارجی آمریکا معنایش چیست؟
محسن کدیور
در سخنرانی دیشب وزیر خارجه آمریکا مایک پمپئو در جمع ایرانی- آمریکایی‌های ساکن ایالات متحده در کتابخانه ریگان در شهر سیمی‌ولی کالیفرنیا نکته تازه ای نبود، جز خبر تاسیس تلویزیون ۲۴ ساعته فارسی زبان و عدم وجود افراد میانه رو در ایران! یک سخنرانی تبلیغاتی تشریفاتی و سطحی که از طریق مداخله خارجی و فشارهای کمرشکن اقتصادی (به صفر رساندن درآمد ایران از طریق جلوگیری از صدور نفت آن) به نارضایتی اقشار مختلف مردم از حکومت دامن زند و از طریق شورش داخلی باعث تغییر در ایران شود. آنچه او درباره ناکارآمدی نظام جمهوری اسلامی، فساد، نقض دموکراسی، حقوق بشر، آزادی ها و نارضایتی بسیاری ایرانیان بر آن انگشت نهاد، نادرست نبود، اما اینکه آمریکا از این آب گل آلود می خواهد برای خود ماهی بگیرد و برای ایرانیان دموکراسی و حقوق بشر و آزادی بیاورد جای هزار اما و اگر دارد. در این زمینه به چند نکته باید اشاره کرد:
اول. تحریمهای کمرشکن آمریکا در دیگر کشورها به تنهایی باعث تغییر رفتار یا تغییر رژیم نشده است، نمونه مهم کوبا قابل ذکر است. مردم ایران نسبت به حمله نظامی بسیار حساسند. ایران عراق و أفغانستان نیست!
دوم. اینگونه فشارهای شدید اقتصادی بی‌شک برای جمهوری اسلامی مشکلات جدی فراوانی ایجاد می کند، اما مگر ایران بعد از انقلاب لحظه ای بدون تحریم گذرانده است؟ بسیار بعید است که این فشارها به تغییر معنی داری در ایران منجر شود، یا به شورش سراسری مردمی بیانجامد. به علاوه دود چنین فشارهای کمرشکنی بسیار بیش از رژیم و قبل از آن به چشم مردم ایران خصوصا اقشار کم درآمد خواهد رفت. به عبارت دیگر بزرگترین متضرر تحریمهای کمرشکن شهروندان ایران هستند. من با هراقدامی که به افزایش فشار بر مردم ایران منتهی شود بشدت مخالفم. سیاستهای دولت ترامپ بیشترین آسیب را به زنداگی روزمره مردم ایران وارد کرده است.
سوم. نتیجه عملی اینگونه اقدامات بر فرض به نتیجه رسیدن، علاوه بر فروپاشی رژیم فروپاشی زندگی روزمره مردم، فروپاشی امنیت اجتماعی از طریق دامن زدن به شورشهای کور خیابانی و فروپاشی تمامیت ارضی ایران است. در مقابل شورشهای کور که تمامیت ارضی ایران و امنیت شهروندان ایران را بر هم بزند باید ایستاد.
چهارم. دموکراسی از طریق مداخله نظامی یا تحریم کمرشکن اقتصادی حاصل نمی شود. دموکراسی امری است درون زا که با تقویت زیرساختهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن حاصل می شود. مردم ایران خود در حال ایجاد تغییرات اساسی در کشورشان هستند. تغییر جمهوری اسلامی به نظام مطلوب مردم تنها به دست ایرانی و با سرمایه ایرانی صورت پذیر است. دخالتهای ترامپ از سنخ «دوستی خاله خرسه» به ضرر دموکراسی در ایران است.
پنجم. آمریکا خصوصا دولت ترامپ هرگز نمی تواند مدعی حمایت از دموکراسی، حقوق بشر و آزادی در خاورمیانه شود. چرا که پائین ترین کشورهای جهان در قعر رده بندی دموکراسی، آزادی و حقوق بشر از قبیل عربستان سعودی هم پیمانان اصلی آمریکا در خاورمیانه هستند!
ششم. اگر مداخله خارجی بد است و ایران به دلیل صدور انقلاب به کشورهای منطقه محکوم است، نمی توان با همان شیوه نادرست در ایران مداخله کرد تا جلو مداخله ایران را گرفت! راستی آمریکا در عراق و افغانستان چه می کند؟! این یک بام و دو هوا را در سیاست خارجی آمریکا معنایش چیست؟
هفتم. تروریسم پدیده ای زشت و غیرانسانی است از سوی هرکس با هر ملیت و دین صورت بگیرد بدون هرگونه توجیهی محکوم است. آیا سنجه و میزان تروریسم مخالفت با منافع آمریکا و اسرائیل است ولو برای آزادی سرزمینشان صورت بگیرد؟ آیا جنایات اسرائیل در حق اهالی بومی فلسطین با هر دینی قابل اغماض است؟ آیا دهن کجی اسرائیل به قطعنامه های سازمان ملل متحد خصوصا از سال ۱۹۶۷ و وتوی چپ و راست آمریکا در تصویب هر قطعنامه ای علیه جنایات سازمان یافته آن نقض حقوق بشر نیست؟ آیا سازمان مجاهدین خلق که ترورهایش در سال ۱۳۶۰ و خیانتش به مردم ایران در همکاری با صدام متجاوز و حمله به ایران آن هم بعد از پذیرش قطعنامه تروریست نیست اما حزب الله لبنان و حماس تروریست است؟! یان پرسش مردم کوچه و بازار ایران است.
هشتم. راه گذار به حاکمیت قانون، دموکراسی، حقوق بشر و آزادی در ایران گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی به دست و سرمایه ایرانی است. ترویج خشونت، حمایت از شورشهای کور خیابانی که معلوم نیست حاصل آن چیست، نقض غرض است.
در نهایت جمهوری اسلامی نظامی ناقض دموکراسی و حقوق بشر است، اما قرار نیست از چاله به چاه بیفتیم و فریب در باغ سبز ترامپ را بخوریم. اکثریت مردم ایران اگرچه از جمهوری اسلامی دل خوشی ندارند اما رهایی ایران را از طریق ترامپ و سیاستهای او دنبال نمی کنند. مخالفت با نظام اصلاح ناپذیر جمهوری اسلامی و مخالفت همزمان با مداخله خارجی، حمله نظامی، تحریمهای کمرشکن اقتصادی، دامن زدن به خشونت و شورشهای کور خیابانی مشی بسیاری از ایرانیان دلسوز است.
برخی نکات فوق به تناسب وقت در مصاحبه کوتاه با بخش بامدادی تلویزیون ایران اینترنشنال مورخ دوشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۷ (۲۳ ژوئن ۲۰۱۸) بیان شد.
اول. تحریمهای کمرشکن آمریکا در دیگر کشورها به تنهایی باعث تغییر رفتار یا تغییر رژیم نشده است، نمونه مهم کوبا قابل ذکر است. مردم ایران نسبت به حمله نظامی بسیار حساسند. ایران عراق و أفغانستان نیست!
دوم. اینگونه فشارهای شدید اقتصادی بی‌شک برای جمهوری اسلامی مشکلات جدی فراوانی ایجاد می کند، اما مگر ایران بعد از انقلاب لحظه ای بدون تحریم گذرانده است؟ بسیار بعید است که این فشارها به تغییر معنی داری در ایران منجر شود، یا به شورش سراسری مردمی بیانجامد. به علاوه دود چنین فشارهای کمرشکنی بسیار بیش از رژیم و قبل از آن به چشم مردم ایران خصوصا اقشار کم درآمد خواهد رفت. به عبارت دیگر بزرگترین متضرر تحریمهای کمرشکن شهروندان ایران هستند. من با هراقدامی که به افزایش فشار بر مردم ایران منتهی شود بشدت مخالفم. سیاستهای دولت ترامپ بیشترین آسیب را به زنداگی روزمره مردم ایران وارد کرده است.
سوم. نتیجه عملی اینگونه اقدامات بر فرض به نتیجه رسیدن، علاوه بر فروپاشی رژیم فروپاشی زندگی روزمره مردم، فروپاشی امنیت اجتماعی از طریق دامن زدن به شورشهای کور خیابانی و فروپاشی تمامیت ارضی ایران است. در مقابل شورشهای کور که تمامیت ارضی ایران و امنیت شهروندان ایران را بر هم بزند باید ایستاد.
چهارم. دموکراسی از طریق مداخله نظامی یا تحریم کمرشکن اقتصادی حاصل نمی شود. دموکراسی امری است درون زا که با تقویت زیرساختهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن حاصل می شود. مردم ایران خود در حال ایجاد تغییرات اساسی در کشورشان هستند. تغییر جمهوری اسلامی به نظام مطلوب مردم تنها به دست ایرانی و با سرمایه ایرانی صورت پذیر است. دخالتهای ترامپ از سنخ «دوستی خاله خرسه» به ضرر دموکراسی در ایران است.
پنجم. آمریکا خصوصا دولت ترامپ هرگز نمی تواند مدعی حمایت از دموکراسی، حقوق بشر و آزادی در خاورمیانه شود. چرا که پائین ترین کشورهای جهان در قعر رده بندی دموکراسی، آزادی و حقوق بشر از قبیل عربستان سعودی هم پیمانان اصلی آمریکا در خاورمیانه هستند!
ششم. اگر مداخله خارجی بد است و ایران به دلیل صدور انقلاب به کشورهای منطقه محکوم است، نمی توان با همان شیوه نادرست در ایران مداخله کرد تا جلو مداخله ایران را گرفت! راستی آمریکا در عراق و افغانستان چه می کند؟! این یک بام و دو هوا را در سیاست خارجی آمریکا معنایش چیست؟
هفتم. تروریسم پدیده ای زشت و غیرانسانی است از سوی هرکس با هر ملیت و دین صورت بگیرد بدون هرگونه توجیهی محکوم است. آیا سنجه و میزان تروریسم مخالفت با منافع آمریکا و اسرائیل است ولو برای آزادی سرزمینشان صورت بگیرد؟ آیا جنایات اسرائیل در حق اهالی بومی فلسطین با هر دینی قابل اغماض است؟ آیا دهن کجی اسرائیل به قطعنامه های سازمان ملل متحد خصوصا از سال ۱۹۶۷ و وتوی چپ و راست آمریکا در تصویب هر قطعنامه ای علیه جنایات سازمان یافته آن نقض حقوق بشر نیست؟ آیا سازمان مجاهدین خلق که ترورهایش در سال ۱۳۶۰ و خیانتش به مردم ایران در همکاری با صدام متجاوز و حمله به ایران آن هم بعد از پذیرش قطعنامه تروریست نیست اما حزب الله لبنان و حماس تروریست است؟! یان پرسش مردم کوچه و بازار ایران است.
هشتم. راه گذار به حاکمیت قانون، دموکراسی، حقوق بشر و آزادی در ایران گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی به دست و سرمایه ایرانی است. ترویج خشونت، حمایت از شورشهای کور خیابانی که معلوم نیست حاصل آن چیست، نقض غرض است.
در نهایت جمهوری اسلامی نظامی ناقض دموکراسی و حقوق بشر است، اما قرار نیست از چاله به چاه بیفتیم و فریب در باغ سبز ترامپ را بخوریم. اکثریت مردم ایران اگرچه از جمهوری اسلامی دل خوشی ندارند اما رهایی ایران را از طریق ترامپ و سیاستهای او دنبال نمی کنند. مخالفت با نظام اصلاح ناپذیر جمهوری اسلامی و مخالفت همزمان با مداخله خارجی، حمله نظامی، تحریمهای کمرشکن اقتصادی، دامن زدن به خشونت و شورشهای کور خیابانی مشی بسیاری از ایرانیان دلسوز است.
برخی نکات فوق به تناسب وقت در مصاحبه کوتاه با بخش بامدادی تلویزیون ایران اینترنشنال مورخ دوشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۷ (۲۳ ژوئن ۲۰۱۸) بیان شد.
ضمنا در آستانه سخنرانی وزیر خارجه آمریکا درباره ایران نامه ای با امضای بیش از دو هزار امضاء از ایرانیان مخالف سیاستهای ترامپ مقیم خارج درباره ایران منتشر شد. در این نامه آمده است که خروج از برجام، تحریمهای اقتصادی، و تلاش برای تغییر حکومت در ایران منجر به ایجاد دموکراسی در ایران نخواهد شد. امضاکنندگان این نامه به دولت ترامپ هشدار داده اند تلاش‌ها برای متلاشی کردن کردن ایران خصوصا متلاشی کردن اقتصاد ایران و تکرار اشتباه‌های آمریکا در عراق را متوقف کند و اگر مایل است به مردم ایران کمک کند: «ممنوعیت سفر را لغو کنید، به برجام بپیوندید و اجازه دهید سرمایه‌‌گذاری‌های اقتصادی مرتبط با برجام رخ دهد». چنین اقدام‌‌هایی به مردم ایران، «فضایی برای تنفس» می‌دهد تا آن‌ها بتوانند بدون تبدیل ایران به عراق یا سوریه جدید، به‌سمت دموکراسی بروند. متن کامل این نامه به زبان اصلی و امضاکنندگان شاخص آن به شرح زیر است:
,Secretary Pompeo
We the undersigned strongly oppose any efforts to destabilize Iran and bring about its economic collapse. The people of Iran have struggled to achieve democratic rule and independence for more than a century, and while this noble struggle has both made positive strides and suffered setbacks, outside interference has invariably undermined their efforts and strengthened Iran's authoritarian rulers
Today, the Iranian people's struggle continues unabated. The Iranian government's mismanagement and corruption have once again increased the people's suffering and both political and economic frustration is on the rise. The Iranian government's ability to adequately meet the demands of the people remains unclear
Iran's only chance to achieve a sustainable democracy that reflects the wishes of its people comes from a process driven by the people of Iran, for the people of Iran. In short, change must come from inside of Iran – not from Washington or anywhere else. It is also crucial to bear in mind that Iranians have a long history with the United States, one that is alive in the memory of even young Iranians, and would compel them to respond to any American destabilization with wariness and hostility. However, efforts to bring about the collapse of the Iranian economy through external pressures and sanctions, or a US-sponsored regime change in Iran (in the image of Iraq) will not bring about democracy in Iran but rather destabilize the country and put democracy out of the reach of the Iranian people. That is what it did in Iraq, where after a decade of devastating instability with more than 500,000 dead, Iraq holds elections but is far from a democracy that reflects the hopes and aspirations of its people.
Support for violent organizations such as the Mujahedin-e Khalq (MEK) – which has used terror to kill Iranians and Americans alike – by key advisors to and Members of the Trump administration raises serious concerns as to whether your administration's objective is to support the Iranian people's struggle for democracy and independence or to use their legitimate grievances to destabilize Iran and turn it into a failed state. Indeed, your administration's treatment of Iranians by preventing them en masse from traveling to the United States, certainly did not reflect any positive intent towards the people of Iran
We urge you to cease all efforts to destabilize Iran and repeat the costly mistake the US committed in Iraq. If you truly wish to help the people of Iran, lift the Travel ban, adhere to the Iran nuclear deal—the JCPOA—and provide the people of Iran the economic relief they were promised and have eagerly awaited for three years, as every independent media has reported
Those measures, more than anything, will provide the Iranian people with the breathing space to do what only they can do – push Iran towards democracy through a gradual process that achieves the benefits of freedom and liberty without turning Iran into another Iraq or Syria
Sincerely
Farrokh Negahdar, Pro-reform Political Activist; Mohsen Kadivar, Research Professor, Duke University; Reza Aslan, Best-Selling Author; Sanam Naraghi, ICAN; Farshad Farahat, Actor; Ahmad Kiarostami, Kiarostami Foundation; Touraj Daryaee, Professor of History; Gholam Peyman, Inventor of Lasik; Mehran Kamrava, Professor, Georgetown University-Qatar; Farideh Farhi, Independent Scholar; Steven Saeed Nasiri, Nasiri Ventures; Hamid Dabashi, Professor, Columbia University; Asieh Namdar, Journalist; Ervand Abrahamian, Professor Emeritus, CUNY; Muhammad Sahimi, Professor, University of Southern California; Trita Parsi, President, NIAC; Arshin Adib-Moghaddam, Professor, University of London; Arang Keshavarzian, Professor, New York University; Nader Hashemi, Professor, University of Denver; Ali Kadivar, Professor, Boston College; Mahmoud Sadri, Professor, Texas Woman's University; Ahmad Sadri, Professor of Sociology; Eskandar Sadeghi-Boroujerdi, University of Oxford; Jamal Abdi, Executive Director, NIAC Action; Danesh Moradigaravand, Research Associate at Wellcome Trust Sanger Institute; Arash Eshghi, Heriot-Watt University; Banafsheh Madaninejad, Southwestern University; Siobhan Amin; Ahmad Shams; Dianati Elmira; Mohammad Reza Salehpour, University of Texas; Mark Amin; Danesh Moradigaravand, Wellcome Trust Sanger Institute; Seyed Hosseini, Retired Railroad Director; Masoud Loghmani; Ali Fatemi, DePaul University; Sahar Hooshdaran; Amirhassan Boozari, UCLA; Homayoon Kazerooni, University of California at Berkeley; Goudarz Eghtedari, Systems Scientist; Hadi Enayat, Aga Khan University; Ziba Mir-Hosseini, SOAS, University of London; Fatemeh Keshavarz-Karamustafa, Professor, University of Maryland; Sussan Siavoshi, Trinity University; Dina Esfandiary, CSIS; Yashar Salek; Parsa Sorbi, Persian TV Host; Kia Hamadanchy; Ardavan Moaveni; Ali Khademhosseini, UCLA; Mina Houtan, Houtan Foundation; Kevan Harris, UCLA; Mojtaba Mahdavi, University of Alberta, Canada; Noosheen Hashemi
and more than 2,000 other signatures
Los Angeles Times, Ad, 07-22-2018
منبع:
وب سایت نویسنده
