«بله‌قربان گویی به پوتین»
نیویورک تایمز: منظره حضور این دو مقام کنار هم چنان رقت بار بود که به سختی می‌توان آن را هضم کرد.
ترامپ با فاصله تنها چند اینچ کنار رهبری ایستاده بود که یک آدم‌کش خودکامه مستبد است، سرزمین‌های دیگر را می‌دزدد و مخالفان را به قتل می‌رساند.
روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله خود با انتقاد از دیدار سران آمریکا و روسیه در هلسینکی نوشت:
در کنفرانس مشترک خبری پایان دیدار سران در هلسینکی یکی از خبرنگاران با اشاره به یافته‌های جامعه اطلاعاتی آمریکا بر صحت داشتن دخالت مسکو در انتخابات ۲۰۱۶ این کشور و نیز با اشاره به اعلام جرم هفته گذشته علیه ۱۲ تن از افسران روسی در این پرونده به اتهام حمله سایبری، از ترامپ پرسید آیا روسیه را مسئول این عمل مجرمانه می‌شناسد؟ که پاسخ داد: «من هر دو کشور را مسئول می‌شناسم.»
منظره حضور این دو مقام کنار هم چنان رقت بار بود که به سختی می‌توان آن را هضم کرد. ترامپ با فاصله تنها چند اینچ کنار رهبری ایستاده بود که یک آدم‌کش خودکامه مستبد است، سرزمین‌های دیگر را می‌دزدد و مخالفان را به قتل می‌رساند.
رییس‌جمهوری آمریکا کنار پوتین به یافته‌های اجماع دستگاه اطلاعاتی و آژانس‌های مجری قانون کشور خود که کشف کرده‌اند، دولت روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا به نفع پیروزی ترامپ دخالت کرده، آشکارا بی‌اعتنایی کرد.
جای نگرانی نیست. ترامپ خاطر ما را آسوده کرد و گفت که «پوتین فوق‌العاده قوی و قدرتمند موضوع دخالت روسیه در انتخابات آمریکا را انکار می‌کند»؛ ولی سزاوار بود که حقیقت را بگوید.
پوتین هم به نوبه خود با خوشحالی اعتراف کرد که دلش می‌خواسته ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا شود، چون قول داده بود در صورت پیروزی روابط مسکو و واشنگتن را به حال عادی باز می‌گرداند.
رییس‌جمهور روسیه همچنین این نظریه را که بر سر ریاست‌جمهوری ترامپ تبانی کرده، تمسخر کرد؛ اما آن را هم انکار نکرد، شاید به این دلیل که لحن رییس‌جمهوری آمریکا به اندازه کافی خبر از یک تبانی آشکار می‌داد.
رییس‌جمهور آمریکا در فرازی دیگر از سخنان خود گفت که می‌خواهد روابط واشنگتن با مسکو را که در دولت باراک اوباما بدجوری خراب شده بود، زنده کند.
ترامپ همچنین در بیانیه خود پیش از آغاز کنفرانس خبری هم به هدفش برای «تداوم سنت غرورآمیز دیپلماسی با شهامت آمریکا» تصریح و تاکید کرد که دیپلماسی و تعامل بر درگیری و خصومت ارجحیت دارد.
در تئوری چنین اهدافی حاصل شدنی است، اما به نظر می‌رسد ترامپ یا خیلی ساده لوح است یا عامدانه خود را به نادانی زده و حتی توصیه مشاوران امنیت ملی خودش را هم قبول ندارد که می‌گویند روسیه همراه چین، یکی از رقبا و دشمنان اصلی ژئواستراتژیک آمریکاست.
ترامپ سخت تلاش می‌کند هرطور شده پیوندهای آمریکا با ناتو و اتحادیه اروپا را برهم بزند و جلوی قدرت نفوذ واشنگتن در خاورمیانه را هم بگیرد.
روال کار روسای جمهوری پیشین آمریکا همواره بر این منطق استوار بوده که مدافع منافع ملی کشور و ائتلاف‌های دمکراتیکی باشند که واشنگتن رهبری آنها را برعهده دارد.
رونالد ریگان سال ۱۹۸۷ بر همین منوال عمل کرد و میخائیل گورباچف، آخرین رهبر شوروی (پیش از فروپاشی)، را تشویق کرد دیوار برلین را فرو بریزد.
جورج اچ. دبلیو. بوش هم به گورباچف گفت که پس از اتحاد دو آلمان شرقی و غربی در سال ۱۹۹۰، آلمان واحد باید در ناتو باقی بماند.
اوباما نیز پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶ آمریکا همین کار را کرد و به پوتین گفت که از عملیات هکری دست بردارد.
اما واقعا دستاورد دیدار هلسینکی برای ترامپ چه بود؟ اگر این ملاقات یک رهاورد مهم داشته باشد، این است که پوتین به آن اشاره کرد، یعنی «پایان محرومیت و مطرود ماندن روسیه بابت تجاوز به خاک اوکراین».
اکنون مطلقا به نظر نمی‌رسد از این بله قربان گویی (ترامپ) به پوتین، کمترین چیزی جز یک توپ جدید فوتبال عاید آمریکا شود!
چرا ترامپ برخلاف تمامی مقامات سلف خود اعم از جمهوریخواه و دمکرات مطلقا دوست ندارد برای این خیانت آشکار بر سر روس‌ها داد بزند؟
چرا وقتی در کمپانی متحدان اروپایی واشنگتن حضور دارد، تمام وزن خود را روی آنان می‌اندازد، به آنها حمله‌ور می‌شود و ضربه‌ای می‌زند تا دیگر نتوانند بلند شوند؟
رییس‌جمهور جمهوری آمریکا حتی اتحادیه اروپا را «دشمن» می‌خواند یا پوست رسانه‌های خبری را کنده و از آنها هم بعنوان «دشمن ملت» نام می‌برد.
ترامپ وقتی کنار دیکتاتورهایی نظیر پوتین و امثال او می‌ایستد، همچون موم در دستان آنان است.
وقتی رییس‌جمهوری بدون توان ژرف اندیشی است، آمریکا را به درون دردسرهایی عمیق فرو می‌برد.
برگرفته از عصر ایران
برگرفته از عصر ایران
