انحلال پارلمان اسراییل، یک‌روز بعد از آنکه «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر اسراییل دونفر از وزرای مطرح کابینه‌اش را برکنار کرد، به‌مثابه یک کودتای ناگهانی بود؛ پس اگر اسراییلی‌ها
بخواهند یک‌بار دیگر در یک انتخابات زودهنگام به نتانیاهو رای دهند، قطعا به خروج او از مقامش رای خواهند داد و این می‌تواند پیامدهایی را نه تنها برای اسراییل بلکه برای کل خاورمیانه به همراه داشته باشد.اما رفته‌رفته روند فروپاشی شروع شد و دونفر از وزرای کابینه بدون اعلام قبلی به بهانه تعهدات خانوادگی یا اختلافات سیاسی استعفا کردند. به‌دنبال آن جنگ حساب‌نشده غزه پیش آمد که هیچ‌کس را قانع نکرد. همین امر موجب کاهش صداقت نتانیاهو شد.
هنگامی که در سال٢٠١٤ پارلمان اروپا به‌نفع تشکیل یک دولت مستقل فلسطینی رای داد، بسیاری از اسراییلی‌هایی که عادت کرده بودند همیشه مسوولیت شکست‌خوردن مذاکرات صلح را بردوش فلسطینی‌ها بیندازد، نگران شدند. مساله‌ای که از همه مهم‌تر بود برخوردهای علنی و آشکار نتانیاهو با «باراک اوباما» رییس‌جمهور آمریکا بود که موجب تشدید نگرانی‌ها در بین اسراییلی‌ها شد. این نگرانی حتی به درون حزب «لیکود» به رهبری نتانیاهو نیز راه یافت؛ زیرا برداشت کلی این بود که سیاست‌های نتانیاهو موجب انزوای اسراییل در سطح جهانی شده است.
وضعیت داخلی اسراییل نیز از این بهتر نیست. نتانیاهو در انجام وعده‌هایش شکست خورده است. او از زمان تظاهرات سال٢٠١١ قول داد هزینه‌های زیاد معیشت مردم را به‌خصوص برای خانواده‌های جوان حل کند. اما برعکس تمام وعده‌هایی که داده بود قیمت‌ها در اسراییل همچنان رو به افزایش است. هنگامی که «یاییر لیپید»، وزیر دارایی (وزیر بلندپرواز اما نالایق که رهبری حزب «آینده‌ای هست» را برعهده داشته و به جریان میانه تعلق دارد) اعلام کرد که زوج‌های جوان از پرداخت نخستین قسط خرید خانه معاف می‌شوند، نخست‌وزیر اسراییل به لبه پرتگاه نزدیک‌تر شد؛ زیرا نتوانست به این وعده جامه عمل بپوشاند و حتی این احساس را به وجود آورد که او نظارت و کنترل دقیقی بر هیات دولت ندارد.
نتانیاهو در پارلمان آینده نیز با یک جریان چپ میانه مواجه خواهد بود که بیشترین رای را خواهد داشت. شاید در این میان طرفداران لیپید نیز که از حزب او سرخورده شده‌اند به جمع رای‌دهندگان به این اردوگاه بپیوندند. در این میان احزاب سنتی میانه‌رو - که بین‌شان شکاف‌های زیادی هست- نیز ابراز تمایل کرده‌اند که حاضرند با جریان چپ میانه همکاری کنند؛ زیرا این جریان توانسته است پیشرفت‌هایی واقعی را نصیب اسراییل کند. حتی «آویگدور لیبرمن»، رییس حزب «اسراییل خانه ما» که یک حزب دست‌راستی است الان از نتانیاهو به‌دلیل دشمن‌تراشی‌اش با آمریکا انتقاد می‌کند و بعید نمی‌داند که به یک حکومت وابسته به جریان چپ میانه‌رو ملحق شود.
همه اینها به‌نفع ائتلاف «هرتسوگ- لیونی» خواهد بود. با این حال سه‌ماه در دنیای سیاست زمان کمی نیست. شاید نتانیاهو، نخست‌وزیر بدبختی باشد اما باید دانست که او در مدیریت تبلیغات انتخاباتی، فوق‌العاده زبردست است. حتی اگر ائتلاف چپ میانه بتواند رتبه اول را در انتخابات به دست آورد، در نهایت به شرکایی احتیاج خواهد داشت که برای به دست آوردن اکثریت در پارلمان با آنها ائتلاف کند. ائتلاف هرتسوگ- لیونی البته قادر به ایجاد تغییر بزرگی به‌خصوص در رابطه با کشورهای اروپایی و ایالات‌متحده آمریکاست؛ این تحول برای امیدبخشیدن دوباره به اسراییلی‌ها کفایت می‌کند. ائتلاف هرتسوگ- لیونی خود را به لحاظ اصولی وابسته به اردوگاه «صهیونیسم» می‌داند.
شلومو آوینری . مدیر موسسه مطالعات اروپا
منبع: شرق
