«برخیز که می‌رود زمستان»
سالی پر از درد و رنج را پشت سر گذاشتیم؛ سالی که سفره‌های مردم کوچک و کوچک‌تر شد؛ سالی که تعدادی از اعضای کانون نویسندگان ایران به جرم نوشتن، ابراز عقیده و دفاع از آزادی اندیشه و بیان، همچون ده‌ها کنشگر مدنی و صنفی که جرمی جز بیان مطالبات خود نداشتند، روانه‌ی زندان شدند؛ سالی که مردم بارها به خیابان آمدند و خواسته‌های برحق شان را فریاد زدند، اما گوش شنوایی نیافتند؛ سالی که همه‌گیری ویروس کرونا رنجی گران بر رنج‌های مردم افزود و جان‌های بسیاری را ربود ...
با این وجود، اکنون در آستانه‌ی بهار، با الهام گرفتن از نوروز که نماد زایش و زندگی است، می‌توانیم نفسی تازه کنیم، به افق‌های آینده بنگریم و بر کوشش‌مان برای دست یافتن به زندگی بهتر بیفزاییم. چراکه به قول شاعر بزرگ ما احمد شاملو "نومید مردم را معادی مقدر نیست/ چاووشی امیدانگیز توست بی‌گمان/ که این قافله را به وطن می‌رساند."
باری؛ کانون نویسندگان ایران نوروز را به مردم ایران و همه‌ی آنان که در سراسر جهان نوروز را جشن می‌گیرند، به شاعران، نویسندگان و هنرمندان آزاده و آزادی‌خواه، به اعضای کانون و به ویژه اعضایی که هم‌اکنون در زندان به سر می‌برند و همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی شادباش می‌گوید.
کانون نویسندگان ایران
۱۳۹۹/۱۲/۲۹
