حذف به جرم همراهی با رسول خادم
پیام یونسیپور - یورونیوز
«نجمه خدمتی» دختر ملیپوش تیراندازی ایران به رقابتهای جهانی این رشته که حکم انتخابی المپیک پاریس را داشت اعزام نشد. او به خبرگزاری ایرنا گفته بود که فدراسیون تیراندازی، پاسپورت او را مصادره کرده و به او تحویل نمیدهد تا مبادا با توجه به صادرشدن ویزایش، با هزینه شخصی راهی آلمان و رقابتهای انتخابی شود.
یک منبع آگاه در وزارت ورزش به «ایران وایر» گفته است که «حراست وزارت ورزش و جوانان» طی ماههای گذشته، برخی از ورزشکاران زن و مرد ایرانی را در «فهرست سیاه موقت» این وزارتخانه قرار داده و از اعزام آنها تا اطلاع ثانوی به رقابتهای بینالمللی، جلوگیری خواهد شد.
این منبع آگاه میگوید برخی فعالیتهای اجتماعی خانم نجمه خدمتی از جمله همکاری با انجمن خیریه «رسول خادم» در مناطق محروم و کمک به شهروندان آسیبدیده است.
موسسه خیریه «خادمین امام علی»، در یک دهه گذشته زیر نظر رسول خادم و برخی چهرههای ورزشی و هنری کشور، فعالیتهای خود را در کمکرسانی به مناطق محروم، شهروندان سیلزده و زلزلهزده و حتی کمکرسانی به کودکان نیازمند در دوران همهگیری کرونا برای تهیه تبت و ابزار آموزشی گسترش داده بود. نجمه خدمتی، یکی از ورزشکارانی است که با این انجمن همکاری میکند و حتی همراه با اعضای این موسسه به مناطق محروم میرود.
«ریحانه کریمی»، «کیژان مقصودی» و «غزل حسینی» دختران وزنهبردار، «محیا دارابیان» ملیپوش ۲۰ ساله سنگنوردی و «شیما صفایی» ملیپوش تنیس روی میز از جمله این دختران ورزشکار هستند.
***
ورزشکاران زن ایرانی چگونه تحت فشار قرار میگیرند؟
نجمه خدمتی در تازهترین گفتوگوی خود به «ایسنا» گفته است: «از ابتدا قرار بود من و گلنوش سبقتاللهی به عنوان رزرو المپینها به جامجهانی مونیخ اعزام شویم. برای همین هم ویزای شینگن برای ما صادر شد، اما یک روز قبل از اعزام از لیست حذف شدیم. وقتی پرسوجو کردم به من گفتند تنها المپینها اعزام میشوند. ولی همین حرفشان هم تغییر کرد و تیراندازهایی که حتی شانس کسب سهمیه از طریق رنکینگ را هم نداشتند اعزام شدند.»
منبع ایرانوایر میگوید که فدراسیون تیراندازی از ابتدا در جریان مخالفت حراست وزارت ورزش و «شورای برون مرزی» این وزارتخانه با خروج خانم خدمتی نبوده است. به همین دلیل برای او نیز ویزای آلمان گرفته شده بود.
نجمه خدمتی، به ایسنا گفته است: «خواستم با هزینه شخصی به مونیخ بروم اما قبول نکردند. پاسپورتم را هم نگه داشتند و به من ندادند. من اگر میخواستم به کشور دیگری بروم که قبلا میرفتم.»
او همچنین از مسوولان فدراسیون تیراندازی خواسته که به او با دلیل فنی بگویند که چرا با وجود اینکه او «رکورد تفنگ بادی» و «رکورد سه وضعیت» ایران را در اختیار دارد، به رقابتهای جهانی مونیخ اعزام نشده است.
این نخستین بار نیست که ورزشکاران زن یا مرد ایرانی به دلیل نگاههای امنیتی و سلایق سیاسی از حضور در رقابتهای بینالمللی حذف میشوند. اما طی قریب به دو سال گذشته، تلاش وزارت ورزش و کمیته المپیک جمهوری اسلامی برای حذف ورزشکاران زن از رقابتهای بینالمللی افزایش یافته است.
نمونه روشنی از این تلاش را میتوان در بازیهای آسیایی ۲۰۲۳ «هانگژو» دید. مقایسه آماری تعداد زنان ورزشکار ایرانی در رقابتهای آسیایی هانگژو با رقابتهای آسیایی ۲۰۱۸ «جاکارتا»، نشان میداد که تعداد ورزشکاران زن اعزامی به مسابقات تقریبا به نصف رسیده بود. ۹۹ زن ورزشکار ایرانی در سال ۲۰۱۸ به مسابقات آسیایی اعزام شده بودند در حالی که تنها ۵۴ ورزشکار زن ایرانی در سال ۲۰۲۳ به رقابتهای آسیایی رفتند.
این عدد در بازیهای آسیایی «اینچئون» ۲۰۱۴ نیز از عدد کنونی بیشتر بود؛ در آن دوره ۱۰۵، ورزشکار زن ایرانی به مسابقات رفتند و ۲ طلا، ۹ نقره و ۵ مدال برنز کسب کردند. در سال ۲۰۱۰ و بازیهای آسیایی «گوانگژو» چین، ۸۶ ورزشکار زن ایرانی به مسابقات اعزام شده بودند.
جمهوری اسلامی، ورزش زنان ایران را به حدود ۱۷ سال قبل برگرداند. سال ۲۰۰۶، کاروان ورزشکاران ایران در رقابتهای آسیایی «دوحه» قطر، از ۲۰۰ مرد و ۳۵ زن تشکیل شد.
چرا رسول خادم خط قرمز ورزش سیاسی نظام است؟
طی سالهای گذشته، ورزش سیاستزده ایران، انواع دخالتها از سوی نهادهای امنیتی، قضایی و حکومتی و حتی اعمال نظر از سوی رجل سیاسی در قابل تیمها یا ورزشکاران را تجربه کرده بود.
اما حالا، موضوعی جدید وارد قانون نانوشته ورزش سیاسی ایران شده و به نظر میرسد که آن هم ممنوعیت همکاری با رسول خادم است.
«علیرضا دبیر» به عنوان نمادی از مدیر حکومتی و ورزشی در فدراسیونهای ایران، فروردین ۱۴۰۳ در بخشی از صحبتهایش با «پیمان یوسفی» در برنامه زنده صداوسیمای جمهوری اسلامی گفته بود: «مردم یک ذره به رسانهها دقت کنند، خودشان متوجه میشوند. یک رسانههایی میخواهند پهلوان بسازند، همان رسانهها میخواهند از من کریم شیرهای بسازند. مهم هم نیست.»
علیرضا دبیر در این مصاحبه، با اشاره غیرمستقیم به کارهای خیریه رسول خادم او را به تمسخر گرفته و رسانههای حامی رسول خادم و منتقد خودش را، «صهیونیسم» خواند. او با این وجود در فضای مجازی، از سوی کاربرانی که در اصطلاح «ارزشی» و حتی برخی از آنها «سایبریهای نظام» خوانده میشوند، برای این ادبیاتش مورد تمجید و حمایت قرار گرفت.
حمله به رسول خادم و تحریم او که طی سالهای اخیر چه در زمینه تلاش برای رفع «ممنوعیت مبارزه با ورزشکاران اسرائیلی» پیشقدم بوده و چه در زمینه کمکرسانی به مردم محروم پیشگام شده و البته در اعتراضات سراسری نیز، جانب حکومت را نگرفته، بخشی از سیاست کنونی مدیران امنیتی ورزش ایران شده است.