چطور زندانیان ایرانی-آمریکایی را آزاد کردند، اما زندانیان ایرانی را نه؟
پدر حسین رونقی
ملکی، زندانی عقیدتی که در دوران مرخصی درمانیش با احضار دادستانی تهران مجددا روز
۳۰ دی ماه به زندان اوین بازگشت به کمپین بین المللی
حقوق بشر در ایران گفت:
«چطور است که مقامات جمهوری اسلامی با آزادی زندانیان ایرانی– آمریکایی موافقت کردند اما زندانیان خودمان، فرزندان خود ایران را آزاد نمی کنند. من از مقامات جمهوری اسلامی انتظار داشتم و دارم که به ملتش احترام بگذارد و فرزندان این خاک را که بی گناه در زندان هستند آزاد کند.»
«چطور است که مقامات جمهوری اسلامی با آزادی زندانیان ایرانی– آمریکایی موافقت کردند اما زندانیان خودمان، فرزندان خود ایران را آزاد نمی کنند. من از مقامات جمهوری اسلامی انتظار داشتم و دارم که به ملتش احترام بگذارد و فرزندان این خاک را که بی گناه در زندان هستند آزاد کند.»
پدر حسین رونقی
ملکی با اشاره به آزادی زندانیان ایرانی– آمریکایی چهار روز قبل از بازگشت مجدد
فرزندش به زندان اوین گفت: «در اینجا کسی حرف ما را نمی شنود. در تمام این سالها
من بارها به مقامات کشور نامه نوشتم. درخواست دادگاه علنی برای پسرم داشتم، بعد از
آن درخواست درمان و مرخصی برای بیماری هایش را دادم. من هم به عنوان پدر یک جوانی
که بی گناه در زندان است، می خواهم بچه ام آزاد باشد. در تمام این سوال ها این طرف
وآنطرف دویدم، فریاد زدم تا صدایم را بشنوند و بچه ام را آزاد کنند.»
حسین رونقی ملکی،
زندانی عقیدتی در جریان حوادث انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ در تاریخ ۲۲ آذر ماه
همان سال در خانه پدری اش در شهر ملکان آذربایجان شرقی بازداشت شد و به اتهام
اقدام علیه امنیت ملی و ارتباط با سازمان های خارج از کشور و پول گرفتن از آنها در
دادگاهی به ریاست قاضی پیرعباسی به ۱۵ سال حبس
محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدید نظر نیز عینا تایید شد.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران