وب‌سایت «هه‌نگاو» روز چهارشنبه ۱۵ فروردین گزارش داد که سپیده قلیان، زندانی سیاسی محبوس در اوین، در اعتراض به «تبعید سعید مدنی، خود، و همه زندانیان تبعیدی»، اعلام اعتصاب غذا «به صورت نامحدود» کرده است. او خود نیز درخواست انتقال به زندان محل سکونت خود را دارد.
انتقال زندانیان سیاسی به زندان‌های شهرهای دور از محل زندگی آنها که مقامات جمهوری اسلامی از آن به عنوان روشی برای مجازات بیشتر زندانی استفاده می‌کنند، دسترسی خانواده‌های آنها را برای ملاقات دشوار می‌کند.
در حال حاضر برخی از زندانیان دیگر، از جمله والدین دادخواه پویا بختیاری، معترض کشته شده در سرکوب اعتراضات آبان ۹۸ نیز در زندان‌هایی دور از محل زندگی‌شان زندانی هستند؛ منوچهر بختیاری در زندان چوبین‌در قزوین و ناهید شیرپیشه در زندان زنجان به سر می‌برند.
سپیده قلیان پیش از این نیز بارها به شرایط «تبعید خود در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی» اعتراض کرده است. از جمله او آذر ۱۴۰۲ در نامه‌ای نوشته بود: «سال‌ها است که در تبعید به سر می‌برم. طی این سال‌ها برای رفع این حکم دست به هر کاری زده‌ام؛ نامه‌نگاری، مذاکره، مناقشه، تحصن، اعتصاب. گفته‌ام جان و نان خانواده‌ام در خطر است، هر هفته طی کردن هزاران کیلومتر راه مصیبت است.»
او همچنین تأکید کرده بود: «پنج سال است که به دستور وزارت اطلاعات به نفی بلد محکوم شده‌ام.»
سپیده قلیان ۲۴ اسفند ماه ۱۴۰۱ در حالی که به‌تازگی از زندان آزاد شده بود، در راه بازگشت از تهران به خوزستان، دوباره بازداشت شد و به زندان اوین انتقال یافت.
تبعید زندانیان سیاسی و ایجاد مشکل برای دسترسی خانواده‌های آنها به ملاقات حضوری، پیش از این بارها جان اعضای خانواده‌ها را به خطر انداخته است.
از جمله، در سال ۱۳۹۲ مادر و همسر پیمان (امیررضا) عارفی، زندانی سیاسی تبعید شده به زندان مسجد سلیمان، هنگامی که از ملاقات او به سمت تهران بازمی‌گشتند، در تصادف رانندگی جان خود را از دست دادند.
صدای آمریکا
