در آستانه ۲۵ بهمن؛ پویش سبز دانشجویان سراسر کشور
ادوارنیوز: در آستانه بیست و پنج بهمن، سالگرد حضور مردم در حمایت از قیام های منطقه، دانشجویان دانشگاههای ایران به استقبال این روز رفتند.این دانشجویان سبز با انتشار بیانیه ای از دانشگاهیان دعوت کرده اند تا با اقدامات جمعی فضای سکوت، خفقان و رعب و وحشت حاکم بر کل کشور و خصوصا دانشگاه ها را بشکنند.
در آستانه سالگرد ۲۵ بهمن، در شرایطی که قریب به یک سال از حصر یاران سبزمان موسوی،کروبی و رهنورد می گذرد، در یکی از تاریک ترین برهه های تاریخ ایران عزیزمان به سر می بریم. در حالی که زمزمه های تغییر نظام پارلمانی به ریاستی، مرگ کامل جمهوریت نظام را وعید می دهد، خشونت بی محابا، زیرپاگذاشتن اصول انسانی، بدعت در دین و تقدس بخشی الهی گونه به موجودی زمینی در نقش ولی فقیه، اسلامیت نظام را نیز پایمال نموده است. سیاست های ماجراجویانه خارجی و عدم کفایت و مدیریت مجریان امور، کشور را در معرض انواع تحریم های اقتصادی و تهدیدات نظامی قرار داده است.کیان ایران در مخاصمه مافیای قدرت و ثروت، در خطر جدی قرار دارد.
تورم افسارگسیخته، نرخ بالای بیکاری و فقر ( که خود زمینه ساز بسیاری معضلات اجتماعی است)، در کنار دزدی های خرد و کلان و آشکار و پنهان، نمایان گر اوج بصیرت متولیانی است که در کمال بصیرت، خون مردمان، جان و مال و ناموس آدمیان را بر سر معامله ای به حراج گذاشتند که هیچ کس را در آن سودی نخواهد بود. با این وجود، اکنون که طشت رسوایی از بام فتاده و تنها گوشه ای از دزدی های این جماعت در قامت یک اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی رخ نموده، در کمال وقاحت، مردم و مطبوعات را از به درازا کشاندن ماجرا، منع می نمایند.
با وجود گذشت بیش از دو سال از وقایع انتخابات ۸۸، نه تنها حجم بازداشت ها و دستگیری ها و فشار بر فعالان مدنی و سیاسی کاهش نیافته که روز به روز ظلم مضاعفی بر زندانیان سیاسی روا می دارند. آشکارترین صحنه های این ستم را می توان در شهادت هدی صابر، مرد نستوه جهاد و مبارزه دید که در اثر عدم رسیدگی و ضرب و شتم پس از اعتصاب غذا در زندان به شهادت رسید. اعتصابی که در اعتراض به شهادت هاله سحابی در اثر ضرب و شتم آن هم در مراسم تشییع جنازه پدرش مهندس عزت الله سحابی آغاز شد. و هاله، خود زندانی ای که فرصت نیافت با پدر وداع کند. امثال رضا شهابی که بیش از یکسال را در زندان بدون برگزاری هیچ دادگاهی در بلاتکلیفی سپری کرده، دست به اعتصاب غذا زده و در بدترین شرایط جسمی نیز از اولیه ترین حقوق خود محروم مانده است. تمامی زندانیان بی گناهی که از بهترین فرزندان این سرزمین و بسیاری از مبارزان دوران ستم شاهی و از بنیان گذاران انقلاب اسلامی بوده اند. رنجی که خانواده های مظلوم این زندانیان در سکوت و بلاتکلیفی تحمل می کنند، در هیچ کلام و سخنی قالب وصف نیست.
با وجود گذشت زمان زیادی از تجمعات سبز و شهادت و آسیب دیدن بسیاری از مردمان این سرزمین، داغ غم خانواده کشته شدگان و آسیب دیدگان نه تنها مرهمی بر خویش ندیده است که هر روز شعله ور تر از دیروز، وجود نازک آنان را می فرساید. چه بسیار مادران که داغ فرزند بر سینه دارند ( اعرابی، آسا،آقاسلطان، …)،فرزندانی که چشم به راه پدر یا مادر خویش ماندند(حسن پور،سهرابی و …) در شرایطی که نه تنها از آنان دلجویی به عمل نیامده، نه تنها هیچ دادگاهی پاسخگوی شکایت آنان نیست بلکه هر روز با تکرار دروغ های پیشین و زیر سوال بردن حقیقت هستی و مرگ این عزیزان، زخمی تازه بر قلب داغ دیده آنان می نهند.
به یغما بردن نام و پیکر صانع ژاله و محمد مختاری، دو شهید دانشجوی بیست و پنج بهمن ۸۹ ، تحت فشار قرار دادن خانواده آن دو عزیز در جهت پوشاندن چهره آزاده فرزندانشان از مردم ایران، تنها بخشی از تلاش های مذبوحانه به نمایش در آمده است.
ناخدای استبداد می کوشد با ایجاد خفقان در صحنه فعالیت های مدنی و سیاسی، تحدید مطبوعات و تضعیف جامعه مدنی، از طریق بیت المال و با سوء استفاده از ابزار های عمومی چون رسانه ملی و با هزینه های کلان، دروغ های بزرگ خود را به میزانی تکرار کند که واقعی جلوه نمایند. عریان ترین صحنه این دروغ پردازی را می توان در روزهای اخیر در مضحکه ۹ دی مشاهده نمود.آنچه بیش از پیش بر نگرانی ها می افزاید، اخبار پراکنده از قطع تدریجی شبکه جهانی اینترنت و استفاده از اینترنت ملی است ، گام به گام به اتوپیای کره شمالی نزدیک می شویم!!!
حصر غیرقانونی،غیر شرعی و غیر انسانی آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد، بدون اثبات هیچ جرمی، بدون تشکیل هیچ دادگاهی، با چه توجیهی و بر اساس کدام ادله هم چنان ادامه دارد؟
و این بین کدام مقام حکومتی پاسخگو ست…ما هنوز می پرسیم…و پرسش ما بی پاسخ باقیست….برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند.. و بر تمامی این مسایل، می بایست مصائب دانشگاه را نیز بیفزاییم: دانشجویان زندانی،دانشجویان شهید خصوصا دو دانشجوی شهید ۲۵ بهمن(محمد مختاری و صانع ژاله) ، تفکیک جنسیتی، اساتید اخراجی و بازنشسته، احکام تعلیق و اخراج دانشجویان، وجود فضای اطلاعاتی- امنیتی، عدم وجود امنیت روانی-آموزشی در دانشگاه ها و آماج حملات به علوم انسانی تنها گوشه ای از وضعیت اسفبار دانشگاه هاست.
در چنین شرایطی، دانشگاه چشم همیشه بیدار جامعه، نمی تواند سکوت را پیشه خود نماید . در همین راستا، جمعی از دانشجویان سبز دانشگاه تهران در یک ائتلاف دسته جمعی ضمن دعوت از دانشجویان دانشگاههای تهران و سراسر ایران، در آستانه ۲۵ بهمن، در اولین گام خود با راه اندازی این صفحه، سعی در شکستن فضای سکوت، خفقان و رعب و وحشت حاکم بر کل کشور و خصوصا دانشگاه ها دارند. ما زنده ایم و علی رغم تمامی فشارها، در مقابل استبداد، جانانه ایستاده ایم.
ما دانشگاهیان این مرزو بوم بر آنیم در فضای خفقان حاکم بر ایران عزیزمان، باری دیگر اعتراض خود را از پشت حصار میله های دانشگاه با پشتوانه عقلانیت فریاد کنیم و ندای آگاهان محکوم به سکوت را درگوش شما نجوا نماییم. آگاهان محکوم…دلیر مردان وزنانی که بر حال امروز زمین و زمان مان بی تفاوت نبودند لیکن در بند حصر و حبس جائرانه هستند.
در این راه پایبندی به مرام انسانی، بازگشت به شعارهای مسالمت آمیز و میهن دوستانه آغازین را اصل قرار داده ایم.فراموش نکنیم شعارهایمان در تجمعات اعتراضین سال ۸۸ ؛ که یک صدا، فریاد حمایت از همراهان سبزمان ، موسوی،کروبی و رهنورد سرمیدادیم و حال که از حصر شان قریب به یک سال میگذرد هوا دار باقی ماندمان پاسخی ست به وفاداریشان بر عهدی که با مردم بستند. ما داغ ۲۸ مرداد سال ۳۲ را بر سینه تاریخ مان می¬بینیم و نمیخواهیم بر صفحات سیاه تاریخمان تکراری باشیم بیاییم همه دست در دست هم دهیم و کابوس زادگان ظلمت را تعبیر کنیم.
وعده ما ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۰ ، صحن سراسر دانشگاه های ایران
