از راست به چپ: ریحانه عامری – فاطمه برحی – رومینا اشرفی
در ماه خرداد، چندن دختر و زن جوان را پدران و همسرانشان در ایران با انگیزه حفظ آبرو و غیرت مردانه به قتل رساندند. رومینا اشرفی ۱۴ ساله، فاطمه برحی ۱۹ ساله و ریحانه عامری ۲۲ ساله، همگی به دست کسانی کشته شدند که خانواده و نزدیکان آنها بودند.
این جنایتها بار دیگر توجهها را نسبت به موضوع خشونتهای مرتبط با جنسیت علیه زنان، زن کشی و قتلهایی که به «ناموسی» معروف هستند، جلب کرد. از جمله این مسئله مطرح شد که این قتلها، در همدستی نظام سیاسی و ساختار قانونی با فرهنگ مردسالار شکل میگیرند.
زمانه برای بررسی موضوع زنکشی با آسیه امینی، فعال حقوق زنان و تحلیلگر مسائل اجتماعی، وبیناری را برگزار میکند. آسیه امینی که در رابطه با خشونتهای مرتبط با جنسیت در ایران تحقیقات میدانی انجام داده است، طی این وبینار از منظر فرهنگ و سیاست، پدیده زنکشی را مورد بررسی قرار میدهد.
قتلهای مرتبط به جنسیت در ایران محدود به چند قتل که عوامل مختلفی موجب رسانهای شدن آنها میشوند، نیست. زنان و اقلیتهای جنسی در ایران به این دلیل که این نوع خشونت در ساختار قانونی و حکومتی مورد تأیید است، به ویژه آسیبپذیر هستند. ماده ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی ایران به مردی که شاهد رابطه جنسی همسرش با مرد دیگری است، اجازه میدهد هر دوی آنها را به قتل برساند. ماده ۳۰۱ همین قانون، پدر و جد پدری را اگر چنانچه فرزند خود را به قتل برسانند، از مجازات اعدام معاف میکند و باز ماده ۶۱۲ همین قانون مشخص میکند که اگر اولیای دم، قاتل را ببخشند او اعدام نخواهد شد.
در این وبینار، از جمله به این موضوع پرداخته میشود که این نابرابری در مجازات در ساختار قانونی، و جایگزین نکردن مجازات اعدام با مجازاتهای جایگزین و متناسب با جرم، زنان را نسبت به قتلهای مرتبط با جنسیت و در درون خانواده در معرض خطر بیشتری قرار میدهد.
آسیه امینی برای آگاهیرسانی و اقدام برای کم کردن تعداد زن کشیها در ایران، دادخواستی را خطاب به مقامات سازمان ملل از جمله آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران و دوبروکا سمینوویچ، گزارشگر ویژه درباره خشونت علیه زنان نوشته است. او از آنها خواسته است که «در مورد وضعیت قتلهایی که در ایران به بهانه حفظ ناموس و آبرو رخ میدهد و قربانیان آن دختران و زنان هستند» اقدام کنند.
رادیو زمانه