دیشب وقتی که همسر آقای میمندی‌نژاد تلفن کرد و توضیح داد که ساعت ۴بعدازظهر مأموران امنیتی به خانه شان ریختند و خانه را زیر و رو و بازرسی کردند و کامپیوتر و گوشی‌ها را بردند، برگه‌ای را هم نشان دادند که آرم قرارگاه ثارالله را داشت(درست در همان روزی که سردار نجات به فرماندهی قرارگاه منصوب شد این اقدام صورت می‌گیرد) در نامه اتهامات ایشان را ذکر کرده بودند: توهین به رهبری و توهین به امام خمینی. بعد از آن هم به دفتر جمعیت امام علی رفتند و آنجا را بازرسی کردند و دو نفر دیگر از مسئولان جمعیت، آقای مرتضی کی‌منش و خانم کتایون افرازه را بازداشت کردند.
در شرایطی که انبوهی از جوانان به اعتیاد و زورگیری و انحرافات جنسی و انواع کجروی‌های اجتماعی سوق داده شده‌اند پیدا شدن جوانانی که بدون هیچ چشمداشتی به کارهای خیریه، مدنی و عام المنفعه می‌پردازند گوهرهای گرانبهایی هستند که باید قدر شناخت و اگر هم اتهامی متوجه شخصی باشد باید شفاف و با رعایت کامل آیین دادرسی مورد رسیدگی قرار گیرد. اگر فرضا در یک سازمان، شخصی خطا کرد آن سازمان را منهدم نمی‌کنند.
فکر می‌کنم دیگر نیازی به هیچ شرحی نداشته باشد. هر حقوقدانی می‌داند که وقتی اتهامات شخصی روشن است باید احضاریه بفرستند و متهم برای پرسش و پاسخ به دادسرا برود و ریختن به خانه او خلاف قانون است. ساعت ۴ بعدازظهر به بعد هم (خارج از وقت اداری) خلاف قانون دوم است. انگار نیروهای امنیتی می‌خواهند بگویند که قانون برای ما نیست برای شماست. شما هستید که باید موظف به قانون باشید، ما فرا قانونیم و لازم نیست مقید به قانون باشیم. این پیام، پیامدهایش هم روشن است.
این ادعا که فقط با کسانی که دست به تخریب و خشونت می‌زنند برخورد می‌شود و در ایران برای سخن گفتن و حتی اعتراض کردن آزادی وجود دارد دروغ است. اینکه بعضی‌ها تصور می‌کنند افرادی که ادبیات و زبان تند و براندازانه دارند بازداشت می‌شوند و اگر زبان و رفتاری نرم و قانونی داشته باشند می‌توانند فعالیت کنند نادرست است. این برخوردها نشان می‌دهد کسی که زبان و رفتارش تند و رادیکال است و کسی که چند کلمه در توییتر بنویسد یا کسی که فعالیت قانونی حقوق بشری و غیر سیاسی داشته باشد فرقی نمی‌کند و همه باید احساس ناامنی کنند. بنابراین دیگر چه ضرورتی دارد که همه بخواهند معقول و قانونی رفتار کنند؟ آیا کسانی که با بازداشت‌های غیرقانونی این پیام‌ها و پیامدها را القا می‌کنند هدفشان این است که جامعه را به سوی طغیان سوق دهند؟
همه کسانی که جمعیت امام علی را می‌شناسند می‌دانند که یک ان.جی.اُی قدر و موفق و پرکار در ایران است که در گستره ملی فعالیت دارد و از کمک به آسیب دیدگان سیل و زلزله تا کودکان کار و کودک مجرمان زندانی یا محکوم شده و... فعالیت دارد. در هر جای دنیا بود چنین جمعیتی را مدال می‌دادند اما در اینجا ظاهراً رسم دیگری برقرار است.
اگر وابسته به ما باشید مصونیت دارید و حتی اگر کارکرد مؤثری هم نداشته باشید تلویزیون، شما را در بوق می‌کند اما اگر مستقل باشید و ابزار ما نباشید داستان دیگری خواهید داشت. درست همین ماجرا را ما در مورد انجمن دفاع از حقوق زندانیان تجربه کردیم. انجمنی که حقیقتا با همه وجود فقط کار حقوق بشری می‌کرد، مقید به منافع ملی و قوانین داخلی بود و به شدت از درآمیختن با کار سیاسی پرهیز می‌کرد، فرجامش پلمپ شدن بود هر چند که خدمات ما و همکاران مان ادامه دارد.
آیا شما می‌دانید که جمعیت عظیمی از کسانی که خدمات جمعیت امام علی را دیده و می‌شناختند یا از آن برخوردار بودند اکنون در برابر خود قرار می‌دهید؟ عواطف شان را جریحه دار می‌کنید؟ ممکن است فکر کنید که با طرح بعضی شایعات شخصی و این ادعای سست توسط سایت‌های در اختیار، مبنی بر اینکه نیم قرن پیش پدر یا پدربزرگ میمندی نژاد در زمان پهلوی چه کاره بوده است! بتوانید جلوی این عوارض را بگیرید اما جامعه وجدان و عقل دارد و از روی فطرت به”وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ” اعتماد می‌کند. بگذریم که حتی هیچ وِزری برای آبا و اجداد او نیز در هیچ محکمه‌ای ثابت نشده است و بگذریم که بعضی افراد دیگری که بازداشت شدند را چه می‌گویید؟ اینکه اول اتهامات و شایعات درباره عقاید و شخصیت افراد پخش کرده بعد آنها را بازداشت و سعی کنیم اتهامات را به کرسی بنشانیم خلاف مواد ۴۳ -۱۶۸ و ۱۸۰ آیین دادرسی کیفری است. هرسه ماده در بازداشت اعضای جمعیت امام علی نقض شده. چه کسی گریبان این ناقضان قانون را می‌تواند بگیرد؟ یک لحظه تصور کنید اگر با همین شیوه‌ها قرار باشد درباره دیگران داوری و اقدام شود آیا سنگ روی سنگ بند می‌ماند؟
پس از همه این مسائل، خانواده بازداشت شدگان امروز دوشنبه ۲ تیر همراه با وکیل محترم شان در هوای داغ تابستان جلوی زندان رفته‌اند ولی آنها را به دادسرایی که فلسفه وجودی‌اش این بوده که باید خانه شهروندان و مدافع شهروندان در برابر قدرت باشد راه نمی‌دهند. ساعت‌ها در هوای داغ توأم با اضطراب در انتظار می‌مانند و به آنها می‌گویند که فقط وکیل ماده ۴۸ را راه می‌دهند در حالی که تبصره ماده ۴۸ را از مقامات قضایی تا مجلسی تا حقوقدانان همه ناروا دانسته‌اند. چطور به استناد یک تبصره ضدشرعی و ضدحقوق بشری این‌گونه با زندگی مردم بازی می‌شود؟ آیا این بود معنای منشور کرامت انسانی؟
منبع: کانال تلگرام نویسنده
