مسئولان امور در ایران همچنان درکار فیلم گرفتن از زندانیان سیاسی یا فعالان اجتماعی و پخش این تصاویر به اجبار گرفته شده در رسانه‌های خود هستند تا بدین وسیله اینطور القاء کنند که این بازداشت‌ها از شفافیت برخوردار است در حالی که محافل بین المللی اینگونه عملکردها را محکوم کرده و فعالان ایرانی نیز واکنش‌های تندی را در این رابطه از خود نشان داده‌اند.
در تازه ترین موضوع مربوط به اینگونه اعتراف گیری های اجباری، نرگس محمدی فعال حقوق بشری زندانی در یادداشتی از داخل زندان زنجان، گفته است که مسئولان زندان به او دارو دادند تا او در جریان فیلم برداری، در وضعیت عادی و سرپا مشاهده شود.
این یادداشت، اوضاع پزشکی و بهداشتی زندان از 5 تا 22 ژوئیه را به صورت روزشمار توصیف می‌کند. خانم محمدی نوشته که 12 زندانی کرونایی در 5 ژویئه در بند وجود داشتند در حالی که حتی ژل شستشوی دست و هیچ رسیدگی و امکانی وجود نداشت و پس از نامه‌نگاری به هر کدام، یک ماسک دادند.
او ادامه می‌دهد که روز 14 ژوئیه، در حالی به نزد پزشک برده شده که رمقی نداشته و هنگام توصیه دکتر برای نفس عمیق، به سرفه می‌افتد و نسخه‌ای شامل سرم و ویتامین و آمپول دریافت می‌کند. یک روز بعد دوباره او را تحت عنوان «اجباری» نزد پزشک می‌برند: «دکتر می‌پرسد حالت چطوره می‌گویم خوبم.»
خانم محمدی می‌نویسد شب در داخل بند خبر تلویزیون را می‌بیند و آنجا می‌فهمد که دکتر رفتن اجباری برای چه بوده است: «... فیلم قبلی قابل پخش نبود بس که بدحال بودم. با سرم و آمپول سر پایم کردند تا فیلم بگیرند.... تازه همان را هم نتوانستند کامل پخش کنند. سرفه امان نمی‌داد. حرف زندانبان خودشان هم قابل پخش نبود.»
پیش‌تر، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران و 15 کارشناس دیگر سازمان ملل، فیلم پخش شده از معاینه نرگس محمدی در بهداری زندان زنجان را «نقض حریم شخصی» خوانده و محتوای آن را به دلیل قابل تایید نبودن «فاقد ارزش» دانسته بودند..
قوه قضاییه ایران، این فیلم را که به نظر می‌رسید مخفیانه گرفته شده، «چکاپ » و شاهدی بر اثبات سالم بودن این زندانی سیاسی نامید. اما تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، فیلم را دلیل دیگری بر رسوایی کارنامه قوه قضائیه خواند و در توئیتر نوشت: «خبرگزاری میزان اگر مثقالی صداقت داشت 30 ثانیه هم با نرگس صحبت می‌کرد. چرا با متهم مرعوب شده ساعت‌ها مصاحبه می‌کنید. چند ثانیه از زبان نرگس محمدی وضع زندان و بیماریش را می‌شنیدیم. عدالت را در پای حفظ قدرت به مسلخ برده‌اید.»
نرگس محمدی، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران، از 25 دسامبرگذشته برای سپری کردن محکومیت 16 ساله خود زندانی است. شش سال این محکومیت به دلیل تبلیغ علیه نظام و 10 سال دیگر به خاطر فعالیت او در کمپین «گام به گام تا لغو مجازات اعدام» صادر شده است. او دسامبر گذشته به زور به زندان زنجان فرستاده شد.
نرگس محمدی، مادر دو فرزند، به آمبولی ریه و فلج عضلانی مبتلاست و در سال‌های زندان تنها یک بار به مرخصی سه روزه آمده است. از او خواسته‌اند توبه‌نامه بنویسد تا زنده از زندان بیرون برود.
شیرین عبادی، دارنده جایزه نوبل صلح، وزارت اطلاعات را متهم کرده که قصد کشتن نرگس محمدی را دارد.
سه روز قبل، فرزندان نرگس محمدی، در پیامی تصویری در فضای مجازی عنوان کردند که زندانبان‌ها 11 ماه است به مادرشان اجازه تماس تلفنی با آنها را نداده‌اند و از مخاطبان خواستند صدای آنها باشند تا صدای مادرشان را بشنوند.
العربیه
