خوشحال می شوم اگر کنفرانس امنیتی مونیخ مسئلۀ رژیم ایران را در دستور کار خود قرار بدهد
ناصر اعتمادی - رادیو بین المللی فرانسه
ایرج مصداقی: همه دارند خود را برای دوران پس از خامنه‌ای آماده می‌کنند، حتا کشورهای اروپایی و آمریکایی. این تب و تاب به درون نظام اسلامی نیز سرایت کرده است. من خوشحال خواهم شد اگر کنفرانس امنیتی مونیخ بررسی مسئلۀ رژیم ایران را در دستور کار خود قرار بدهد. چون در بدترین وضعیت ممکن به سر می بریم، چون بزرگترین مسئلۀ ایران از سر راه برداشتن مانع جمهوری اسلامی است. از میان برداشتن این مانع بزرگ، راه را برای آزاد شدن پتانسیل‌های بی نهایت بزرگ در درون جامعه ایران هموار می سازد.
حكومت ایران در حالی ٤٤ سالگی انقلاب اسلامی ١٣٥٧ یا در اصل تاسیس خود را جشن می‌گیرد كه با یكی از مهمترین بحران های حیاتی خود طی ماه های اخیر روبرو بوده است. صرف نظر از نخستین دهۀ حكومت برآمده از این انقلاب یعنی تا پایان جنگ هشت ساله و مرگ خمینی كه به بهای ویرانی بخش‌های گسترده ای از ایران، كشته و مجروح شدن میلیون ها ایرانی و اعدام هزاران زندانی سیاسی تمام شد، مابقی سال های بعد از تاسیس حكومت اسلامی طی دست كم یك ربع قرن اخیر عملاً به تلاش بی وقفه - و البته تاکنون نافرجام - ایرانیان برای خاتمه دادن به حكومت روحانیون و حاكمیت مذهب در ایران و به یك كلام برای خروج از جمهوری اسلامی سپری شد.
***
در پاسخ به این سئوال و سئوال‌های دیگر، ایرج مصداقی، پژوهشگر و کنشگر سیاسی از جمله گفته است:
"در سال ١٣٥٧یک خطای بزرگ سیاسی در ایران روی داد و بسیاری از نیروهای سیاسی ایرانی که نقش مهمی در وقوع تحولات سال ١٣٥٧ داشتند و امروز بعضاً در خارج از کشور به سر می‌برند، هنوز نخواسته‌اند یا نمی‌خواهند بپذیرند که در آن سال چه تغییر نکبت‌باری در ایران رُخ داد و نقش آنان در وقوع آن چه بوده است.
این امر به یک گسست، یک از هم گسیختگی در جامعۀ ایران منجر شده است و جوانانی را که امروز به مقابله با حکومت ملایان روی آورده‌اند در عین حال رویاروی نسلی قرار داده که در تأسیس حکومت نکبت بار اسلامی نقش یا دست داشتند. با این حال، تأسف‌بار این است که نسل امروز در عین حال نمی‌داند که بزرگترین مقاومت و ایستادگی را در مقابل حکومت نکبت بار اسلامی همان جوانان نسل ٥٧ انجام دادند که توانستند در نتیجۀ مقاومت خود خمینی را از ماه به چاه فروافکنند.
