نامه سرگشاده فعالان زن به دبیرکل سازمان ملل؛ «سیاست مماشات و رشوه به طالبان نتیجه برعکس داشته است»
استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل گفته است در نشست دوحه در اول و دوم ماه مه که دبیرکل سازمان ملل میزبان آن خواهد بود، نمایندگان ویژه کشورهای مختلف برای افغانستان شرکت دارند و هدف این گروه کوچک بررسی مجدد تعامل بین‌المللی و اهداف مشترک پیش‌رو در مورد وضعیت در افغانستان است.
او در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت روشن است که به رسمیت شناختن طالبان در دست کشورهاست، با توجه به منشور سازمان ملل و در این مورد پرسشی مطرح نیست.
او افزود که در این مورد با امینه محمد، معاون دبیرکل صحبت کرده است که پیش‌تر سفری به کابل، قندهار و هرات داشته و «رودررو» با رهبران طالبان دیدار کرده است.
سخنگوی سازمان ملل تاکید کرد که اظهارات اخیر خانم محمد در دانشگاه پرینستون در مورد «نیاز جامعه جهانی به رویکرد هماهنگ در مورد افغانستان از جمله دست یافتن به نگاه درازمدت مشترک به این کشور و فرستادن پیام متحدانه به حاکمان فعلی [حکومت طالبان] و اطمینان یافتن از جایگاهی که زنان در جامعه دارند.»
او گفت خانم محمد «به هیچ صورتی نگفته است که کس دیگری بجز کشورها صلاحیت به رسمیت شناختن را دارد».
او گفت: «دبیرکل سازمان ملل گفته و همچنان به این باور است که اولویت فوری بر مبنای عملگرایی و اصول و همراه با صبر استراتژیک برای یافتن معیارهای انعطاف‌پذیری در تعامل [با حکومت طالبان] است. بحث‌های این نشست دو روزه پشت درهای بسته خواهد بود.»
اظهارات خانم محمد در این مورد واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی و چهره‌های سیاسی افغانستان داشته است.
نامه سرگشاده فعالان زن به دبیرکل سازمان ملل؛ «سیاست مماشات و رشوه به طالبان نتیجه برعکس داشته است»
در واکنش به نشست سازمان ملل در دوحه قطر برای بررسی به رسمیت شناختن طالبان «ائتلاف زنان افغان برای تغییر» در نامه سرگشاده به دبیرکل سازمان ملل به این اقدام اعتراض کرده است.
در نامه آمده است: «با نگرانی گام‌های خطرناکی که سازمان ملل متحد در راستای به رسمیت شناختن طالبان برداشته را می‌بینیم.» با وجود گزارش‌های متعدد دفتر نمایندگی سازمان ملل در کابل (یوناما) و گزارشگر ویژه حقوق بشر «جامعه بین المللی از جمله سازمان ملل به کار خود ادامه داده و با سیاست مماشات و رشوه به طالبان به این امید که منجر به تغییر نگرش طالبان نسبت به زنان افغان و سایر جوامع آسیب پذیر از جمله اقلیت‌های مذهبی و قومی شود، اما نتیجه برعکس داشته است.»
این زنان می‌گویند «هر کشور یا سازمانی بین‌المللی که یک گروه تروریستی را به عنوان حکومت قانونی افغانستان به رسمیت بشناسد را با شدیدترین الفاظ محکوم می‌کنیم. چنین حرکتی خیانت دیگری به امیدهای خیانت‌شده میلیون‌ها زن و دختر در افغانستان است که به دلیل جنسیت‌شان توسط گروه تروریستی طالبان با آپارتاید روبرو هستند.»
در بیانیه تاکید شده کسانی از رهبران طالبان که امینه محمد و دیپلمات‌های غربی با آنها تعامل دارند تصمیم‌گیرنده نیستند، تصمیم‌گیری در دست هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان است که از دیدار با امینه محمد ابا ورزید.
فعالان زن از سازمان ملل می‌خواهند در راستای بیطرفی این سازمان و حفاظت از حقوق مردم افغانستان طالبان را به رسمیت نشناسد.
در همین حال «جنبش اعتراضی زنان افغانسنان» نیز در بیانیه‌ای می‌گوید «نادیده گرفتن وقایع وعملکرد فجیع طالبان در افغانستان و مسامحه کشورها با طالبان به طور رقت انگیزی تحیرآور و نگران‌کننده است. در چنین شرایطی که طالبان با تند روی و زورگویی خواسته‌های بدوی و ضد بشری خود را یکی پس از دیگری بر مردم أفغانستان تحمیل می‌کند مسئولیت سازمان ملل و کشور های عضو آن است که به جای عکس العمل منفعت محور و چشم بستن بر اعمال ضد بشری طالبان موضع مسئوولانه اتخاذ نموده و مسئولانه عمل کنند.»
احمد سرمست، رئیس انستیو ملی موسیقی افغانستان که از تبعید در پرتغال با شماری از هنرجویانش کار می‌کند، در توییتی نوشته است که «به رسمیت شناختن طالبان پاداش به یک گروه تروریستی، سرکوبگر و تمامیت‌خواه برای آپارتاید جنسیتی، اعدام‌های فراقانونی، آواره کردن مردم از خانه‌هایشان و انکار حقوق فرهنگی، انسانی و زنان مردم افغانستان است.»
شورای چهره‌های سیاسی افغانستان: تلاش برای به رسمیت شناختن طالبان مشروعیت بخشی به هراس‌افکنی است
«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» از مقام‌های دولت پیشین و چهره‌های جهادی در تبعید در واکنش به اظهارات اخیر امینه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد نشست دوحه درباره به رسمیت شناختن طالبان را «غیرمنصفانه، دور از انتظار و خلاف اراده و آرزوی مردم افغانستان» دانسته است.
در بیانیه این شورا آمده است که «هر گونه تلاش برای مشروعیت‌بخشی به طالبان به معنای تقویت گروههای تروریستی در کشورهای ناامن جهان است.»
این شورا می‌گوید: «در نزدیک به دو سال اخیر ثابت شده که طالبان نه‌تنها قادر به تشکیل حکومت و پیشبرد حکومتداری مدرن و زیست سالم درون کشوری و جهانی نیستند که در میزبانی از گروههای هراس‌افکن منطقه‌ای و جهانی نیز به صورت گسترده عمل کرده‌اند.»
در اعلامیه به رفتار طالبان در این مدت در محدودیت کار و تحصیل و سرکوب حقوق ابتدایی شهروندان اشاره شده است.
«سازمان ملل متحد با وجود گزارش‌های مستند گزارشگر ویژه خود، ریچارد بنت، از جنایات گسترده حقوق بشری در مناطق معین (مشخص) افغانستان توسط گروه طالبان، بر اساس کدام اصول، شناسایی طالبان را طرح می‌کند؟ مگر جهان امروز شناسایی یک گروه ناقض حقوق بشر، هراس افکن، جنایت‌کار و مستبد را می‌تواند مبنای حقوقی بدهد؟»
این شورا تاکید کرده که به رسمیت شناختن طالبان «در حقیقت امر مشروعیت‌بخشی هراس‌افگنی است.»
این چهره‌های سیاسی افغانستان تاکید دارند که «اگر تصور این باشد که با این روش طالبان را می‌توان کنترل کرد، این نوع نگاه از بنیاد نادرست است، زیرا طالبِ محتاج امروز به جامعه جهانی وقعی نمی‌گذارد.»
بی بی سی فارسی
