قوه قضاییه کوچکترین استقلالی ندارد
در قوه قضاییه نه فقط عدالت و استقلال، بلکه ذره‌ای انسانیت هم وجود ندارد. ملاقات حضوری در بند زنان، ماهی یک بار است. ملاقات مادران و کودکان هم دیگر لغو شده است.
نوبت ملاقات‌های حضوری ثمین احسانی، مادر ۳۶ ساله با دختر ۵ ساله‌اش، دردناک‌ترین روز ملاقات بند زنان است. جدا شدن نینا از مادر با هق هق گریه و بی‌تابی، گاه با قلاب کردن دستان کوچکش دور گردن مادر و گاه با چنگ زدن به دستگیره‌ها و درهای زندان همراه است.
نینا هر بار لحظه جدایی، گویی تمام تلاشش را می‌کند تا شاید انسان‌ها رحمی بکنند و اجازه دهند بیش از جیره ماهانه‌اش در آغوش مادر بماند. با خودم فکر می‌کنم مگر می‌شود انسانی چنین لحظه‌ای را شاهد باشد و تداوم بخشد و سراغ کودک خود هم برود؟ هر روز به محض تمام شدن زمان تلفن مادر، نینا شروع به شیرین زبانی می‌کند تا مادر بیشتر تلفن را در دستش نگه دارد.
بارها دیده‌ام که لحظه خداحافظی مادر و دختر کوچک، هم‌بندی‌هایم گوشه و کنار اشک می‌ریزند.
اتهام ثمین چیست؟ او بهایی است و در مجموعه فعالان حقوق بشر فعالیت کرده، سال ۱۳۹۰ بازداشت و پس از تحمل ۲۵ روز انفرادی به ۵ سال زندان محکوم شده و بعداز ۱۱ سال و در شرایطی که فرزندی به دنیا اورده، در ۱۴۰۱ برای تحمل حبس به زندان اورده شده است. رای او در دیوان عالی نقض شده ولی همچنان در زندان است.
ثمین برای کودکان کار، کودک همسری و جلب رضایت برای اعدامیان زیر ۱۸ سال فعالیت کرده و اکنون شاهد است که کودک مظلوم و بی پناهش ، تاوان تلاش مادر برای کودکان کشورش ، آن هم آسیب دیده ترین، مظلوم ترین و بی پناه ترین کودکان این سرزمین را میپردازد. قوه قضاییه کوچکترین استقلالی ندارد ، دردناک تر آن که ذره ای انسانیت هم ندارد.
نرگس محمدی
زندان اوین
