به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



سه‌شنبه، اسفند ۱۵، ۱۳۹۶

از بي‌اكسيژني خفه مي‌شويم... مائده طهماسبي

اين روزها همه از بي‌اكسيژني در حال خفه شدن هستيم و اين مساله‌اي كاملا جدي است.
به همين دليل است كه همه ما هنرمندان در زمان‌هاي مختلف ثابت كرديم كه حامي محيط‌زيست و حيوانات كشورمان هستيم.
در سال‌هاي اخير حركت‌هاي زيادي براي حفاظت از محيط‌زيست از جانب هنرمندان صورت گرفته، نقش اين حركت‌ها بر كسي پوشيده نيست؛ هنرمندان به عنوان آغازكننده يك پويش اجتماعي وارد ميدان مي‌شوند؛ در اين باره باهم بحث مي‌كنند.
به عبارت ديگر در مورد چگونگي بروز و ظهور هر موضوعي با يكديگر تبادل نظر دارند، اما درنهايت سياستمداران تصميم‌گيري مي‌كنند.

همه فعالان موضوعات اجتماعي يا همه هنرمندان در تمام دنيا به حفظ محيط‌زيست خود حساس هستند و همواره در مصاحبه‌هاي خود به جلوگيري از قطع درختان توصيه مي‌كنند، از كمبود آب سخن مي‌گويند، به نقش محيط زيست اشاره دارند و در نهايت با اين كارها در جهت ارتقاي فضاي زيستي كشورشان تلاش مي‌كنند.
البته اين نكته هم بسيار اهميت دارد هنرمنداني كه هرساله در جهت كاشت نهال قدم برمي‌دارند بدانند كه اين نهال نياز به مراقبت جدي دارد تا اين نهال كه نياز به مراقبت ويژه دارد، خشك نشود و در صورت غفلت از آن نهال توسط بچه‌ها با چوب خشك اشتباه گرفته نشده و چيده نشود.

اگرچه معتقدم فرهنگ‌سازي از اصل باتربيت خانوادگي حاصل مي‌شود؛ تربيت كودك از خانواده اساس فرهنگ‌سازي است و بايد آن را از محيط خانواده شروع كرد. در غير اين صورت تلاش من و شما به فرهنگ‌سازي ختم نمي‌شود. خانواده‌ها بايد هوشمند باشند و به بچه‌هاي خود ياد بدهند كه درختان محيط‌زيست ما را مي‌سازند و بايد از آنها مراقبت كرد. در كشورهاي اروپايي هيچ بچه‌اي به سمت درختي نمي‌رود تا شاخه‌اش را بشكند آنها اين موارد را از روزنامه يا تلويزيون ياد نمي‌گيرند، بلكه از درون خانواده و مدرسه به آنها آموزش داده مي‌شود كه به محيط‌زيست و درخت‌هاي محل زندگي‌شان احترام بگذارند. پدر و مادرها هيچ‌وقت به اين فكر نمي‌كنند كه بايد روش حفاظت از محيط‌زيست و حمايت از حيوانات را به فرزندان‌شان بياموزند.

متاسفانه ياد گرفته‌ايم كه گناه عملكردمان را گردن يكديگر بيندازيم. گويي به دليل ناراضي بودن مردم از شرايط اجتماعي نوعي لج و لجبازي بين همه وجود دارد كه مشغول تخريب طبيعت و وسايل عمومي هستند. كاش بدانيم كه تخريب محيط‌زيست‌مان درواقع تخريب خودمان است و نتيجه‌ آن مستقيم متوجه خودمان مي‌شود. از كنار خيابان رد مي‌شويم و شير آب‌باز است و به هدر رفتن آن توجه نمي‌كنيم من با چنين صحنه‌هايي زياد در سطح شهر مواجه مي‌شوم و برايم ديدن اين صحنه‌ها بسيار غم‌انگيز است.

جمله‌اي كه در كتاب‌هاي قديم مي‌خوانديم هر بذري كه بكاريم نتيجه اين بذر به آيندگان ما مي‌رسد همواره در ذهن من وجود دارد.