ماموران همه چیزما را ضبط کردند
رامین و مهران سیدامامی که پدرشان چندی پیش به‌شکلی در زندان درگذشت؛ پس از ترک ایران ضمن اشاره به اینکه مأموران مانع خروج مادرشان از ایران شده‌اند بر این باورند که ضبط پاسپورت خانم سیدامامی یک تاکتیک فشار است تا فرزندانش در کانادا سکوت اختیار کنند.
به‌گزارش «آمدنیوز» آنها در تماسی تلفنی به خبرنگار نیویورک‌تایمز گفته: “آنها یک بار خانواده ما را تکه‌پاره کردند حالا دوباره دارند ما را دو پاره می‌کنند.”
خبر درگذشت کاووس سید امامی، فعال محیط‌زیست و استاد دانشگاه در روز ۲۱ بهمن، دو هفته بعد از بازداشت او به خانواده‌اش اعلام شد.
مقام‌های قضایی ایران می‌گویند که آقای سیدامامی، در زندان خودکشی کرده و او را متهم می‌کنند که بخشی از یک شبکه جاسوسی برای دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل بوده است. اما این ادعا با تردید گسترده ازجمله از طرف خانواده‌اش روبرو شده است.
مریم ممبینی که اکنون اطلاعات سپاه پاسداران مانع خروج او شده‌اند روز ۲۱ بهمن برای سه ساعت تحت بازجویی قرارگرفته بود که پیش از اعلام خبر مرگ همسرش به او بود.
خانواده آقای سیدامامی می‌گویند که مقام‌ها از خانم ممبینی تعهد کتبی گرفته بودند با رسانه‌ها صحبت نکند وگرنه خود او را هم بازداشت خواهند کرد.
نامه رامین سیدامامی: “در ارعاب دایم!”
رامین سید امامی که به‌عنوان خواننده بانام “کینگ رام” فعالیت می‌کند در نامه‌ای گفته است که آنها از زمان اعلام خبر فوت پدرشان تحت‌فشار زیاد و در “ارعاب دائمی بوده‌اند.”
او این نامه را پیش از ممانعت از خروج مادرشان نوشته بود اما آن را پس از سوارشدن به هواپیما در تهران برای رسانه‌ها فرستاد چون گفت می‌خواهد “جهان از وضع آنها آگاه باشد.”
رامین سید امامی نوشته است: “پس از آزارها و تهدیدهای دائم خانواده ما تصمیم گرفته است برای امنیت خود ایران را ترک کند و به ونکوور برود تا یک زندگی آرام را از نو شروع کند.”
به نوشته وی هرچند آنها با دست‌خالی ایران را ترک می‌کنند چون “مأموران به خانه ما یورش آوردند و کلیه وسایل ارزشمند ما (ازجمله مهم‌ترین آنها یعنی سند خانه ما) را برده‌اند، اما دیگر نمی‌توانیم این ارعاب دائمی را تحمل‌کنیم.”
رامین سید امامی می‌افزاید: مادرم در این فاصله مکرراً دچار حملات عصبی شد و بارها به بیمارستان منتقل شد. من و برادرم هر جا می‌رویم ما را دنبال می‌کنند و زیر نظر دارند. مقام‌ها از طریق وکلا این پیام را رسانده‌اند که “یا خفه شوید یا کاری می‌کنیم خفه شوید” و مأموران دولتی سر راه ما قرار گرفتند و گفتند که زیر نظر هستیم. ما در حال حاضر در چنین شرایطی به سر می‌بریم.”
او ابراز امیدواری کرد که توجه و حضور دولت کانادا حامل این پیام باشد که این نوع “تعرض” به شهروندان کانادا در داخل و خارج تحمل نخواهد شد.
این فعال حوزه موسیقی در اشاره به پرونده زهرا کاظمی نوشت: “۱۵ سال طول کشید تا ایران به‌طور نیمه‌رسمی اذعان کند که زهرا کاظمی عکاس ایرانی کانادایی که در سال ۲۰۰۳ در زندان اوین درگذشت جاسوس نبود و آنها مقصر بودند. ما باید اطمینان حاصل کنیم که دیگر هرگز چنین اتفاقی (هرچند غیرممکن به نظر می‌رسد) برای کسی نخواهد افتاد؛ از طریق افزایش آگاهی درباره بی‌عدالتی‌ها در ایران و فشار بر دولت ایران برای سر خم نکردن جلوی سپاه پاسداران و شبه‌نظامیان آنها که ورای قانون عمل می‌کنند.”
او همچنین گفت فکر می‌کند تنها دلیل دستگیر نشدن باقی آنها “این است که صدایمان را بلند کردیم و ساکت نماندیم.”
