نامه نرگس محمدی به رئیس قوه قضائیه در مورد متهمان محیط زیست : نگهداری متهمان محیط زیست در سلول انفرادی مصداق شکنجه است. آیا زمان آن نرسیده به این شکنجه هولناک و غیر قانونی پایان دهید؟
جناب اقای رییسی
ریاست محترم قوه قضاییه
با سلام
نیک مستحضرید که مطابق دادنامه شماره 435 مورخ 82/10/28 ؛مرجع رسیدگی کننده، هیئت دیوان عدالت اداری اعلام می دارد که سلول انفرادی واجد وصف جزایی بوده و اعمال مجازات، مستلزم اثبات جرم در دادگاه صالح است و ناقض اصل 36 قانون اساسی است. سلول انفرادی، تعرضی اشکار به حقوق، شخصیت و حیثیت فرد زندانی بوده و ناقض اصل 39 قانون اساسی است. هم چنین این دادنامه به تبعات روانی بسیار مخرب و شکنجه فرد در سلول انفرادی اشاره می نماید.
مدافعان و فعالان محیط زیست ایران از بهمن ماه سال 1396 تا کنون در سلول های انفرادی بند 2-الف سپاه پاسداران نگهداری می شوند.
۱. طبق اطلاعات دقیق و موثق، تعدادی از بازداشت شدگان در مقاطع مختلف بازداشت و هم اکنون در شرایط بسیار دشوار و دردناکی به لحاظ وضعیت جسمی و فشارهای روحی و روانی قرار داشته و به بیماریهای طاقت فرسایی مبتلا شده اند و با همان وضعیت در سلول انفرادی نگهداری می شوند .
۲. طبق اخبار موثق انها تحت فشارها ی روانی شدید مبادرت به بیان مطالبی نموده اند که کذب و فاقد اعتبار قانونی و شرعی بوده و تحت فشار بازجویان اخذ شده است. تعدادی از متهمان در دادگاه اقدام به تکذ یب و افشاگری نموده‌اند که نه تنها ترتیب اثری داده نشده بلکه تحت فشار بیشتری قرار گرفته‌اند. البته قطعا شما نیز مطلعید که بسیاری از متهمان که در سلول های انفرادی اعترافاتی علیه خود یا دیگری داشته اند پس از رها شدن از آن شرایط، اقاریر خود را تکذیب نموده و دلیل اعترافاتشان را فشارهای طاقت فرسای زیر بازجویی و سلول انفرادی عنوان نموده اند.
آیا طبق قانون و شرع، قضات تحت نظر حضرتعالی می‌توانند این اقاریر کذب و اخذ شده تحت فشار و شکنجه متهمان را مستند کافی و دلیل صدور احکام خود قرار دهند؟
۳. قضات و بازپرسان تحت نظر شما به چه دلیل و با چه مجوز قانونی و شرعی با زیر پا گذاشتن نص صریح قانون اساسی و رای دیوان، اقدام به حبس متهمان در سلول انفرادی نموده و به درخواست بازجویان نهادهای امنیتی (وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران) تمکین کرده و متهمان را ماهها و سالها در سلول های انفرادی بندهای امنیت و در شرایط غیر انسانی حبس می کنند؟
۴. تا کنون تعدادی از متهمان از جمله زهرا کاظمی، زهرا بنی یعقوب، ستار بهشتی، کاووس سید امامی و...در سلول های انفرادی جان خود را از دست داده و بسیاری از متهمان به بیماریهای جسمی و روانی جانکاهی مبتلا شده اند. همچنین تعرضات فیزیکی و جنسی(کلامی و رفتاری)علیه متهمان انجام شده که هرگز مورد رسیدگی قرار نگرفته است و متاسفانه این شکنجه روانی به طور سیستماتیک در بند های امنیت و با دستور و همراهی قضات و بازپرسان و داد یاران تداوم یافته است؟
آیا زمان ان فرا نرسیده تا به این شکنجه هولناک و غیر قانونی و غیر شرعی پایان داده شود؟ آیا با وصف انچه بر متهمان محیط زیست رفته، دادرسی انها منطبق بر معیارهای دادرسی عادلانه است؟ ایا نگه داشتن متهمان محیط زیستی در سلولها و در شرایط ایزوله کامل، حتی عدم دسترسی به وکیل حین محاکمات، نشان از بی اساس بودن اتهامات و پرونده سازی و اتهام پروری نیست؟
