نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر که اینک دوران محکومیت خود را در زندان می گذراند در نامه ای به دادستان تهران از این مقام قضایی خواست تا شرایط مراقبت های پزشکی و دسترسی خود و دیگر زندانیان به پزشکان متخصصی که سال ها تحت مراقبت آنها معالجه شده اند و همچنین دسترسی به داروهایشان را فراهم آورد.
به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، متن نامه خانم محمدی به دادستان تهران که رونوشت آن برای وزیر دادگستری٬ وزارت بهداشت و سلامت و کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی نیز ارسال شده٬ به شرح زیر است:
جناب آقای جعفری دولت آبادی
دادستان محترم تهران
با سلام و احترام
مدتهاست که اعزام های پزشکی اینجانب به دلایل نامعلوم صورت نمی گیرد و پیگیری های اینجانب در زندان و وکلا خارج از زندان به سرانجامی نرسیده است. حضرتعالی طی ملاقاتی که در زندان اوین و هنگام حبس اینجانب در سلول انفرادی ۲۰۹ داشتید در جریان پرونده های ساختگی وزارت اطلاعات قرار گرفتید و همان زمان در دادسرا متوجه شدید که ادعای بازپرس مبنی بر ثبت و ضبط یک وانت بار اعلامیه از منزل اینجانب، دروغ است و دستور تبدیل قرار بازداشت موقت را صادر کردید اما من به ۶ سال حبس محکوم شدم.
سال ۹۱ متوجه شدید که سرپرست دادسرای اوین آقای رشته احمدی با جعل نامه اینجانب، دستور انتقال غیر قانونی من به زندان عمومی زنان زنجان را ترتیب دادند. اما من ماه ها در آن زندان ماندم. من در حالی که پیش از بازداشت از سلامت کامل برخوردار بودم به دلیل فشارهای روحی و روانی در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ مبتلا به حملات عصبی مکرر شدم و در زندان زنجان تشنج کردم که مدارک پزشکی و نوار مغز آن در بیمارستان ولیعصر زنجان (با مهر محرمانه) موجود می باشد.
متاسفانه سال ۹۵ شاهد حکم سنگین دیگری با محکومیت ۱۶ سال علیه من بودید و نماینده حضرتعالی در دادگاه همراهی لازم را با قاضی غیر مستقل دستگاه قضایی به عمل آورد.
حال پس از این احکام ناعادلانه، آن چه مهم است نحوه نگهداری اینجانب در بند زنان اوین می باشد. اعزام های پزشکی من مدتهاست که صورت نمی گیرد و هیچ گونه توضیحی نیز در این باره داده نمی شود.
۱. طبق مدارک و مستندات پزشکی اینجانب پیش تر دچار آمبولی ریه شده ام که نیاز به مراقبت و کنترل پزشکی و انجام آزمایشات دقیق دارم و حداقل یک سال و نیم است که مراجعه ای به پزشک متخصصی که سال هاست تحت مراقبت ایشان بوده ام نداشته ام. این در حالیست که پزشک بنده چندین بار درخواست مراجعه من را توسط وکیل به دادیار و زندان تقدیم کرده اند.
۲. به دلیل استفاده از قرص هایی که مانع لخته خون می شود از جمله وارفارین دچار بیماری زنان شده ام که آخرین اقدام پزشکی در خرداد سال ۹۶ بوده و پس از آن اعزامی به پزشک معالجم که سال هاست تحت مراقبت ایشان بوده ام نداشته ام. این در حالیست که اینجانب از یک طرف به دلیل آمبولی ریه از رقیق کننده خون و به دلیل خونریزی از قرص های مانع خونریزی یا انعقادی استفاده می کنم که خیلی روشن و واضح است که نیاز به مراقبت پزشکان متخصصم دارم اما این امر صورت نمی گیرد.
۳. عمل کیسه صفرای اینجانب پس از دو سال تاخیر و تحمل درد و بیماری انجام شد که در حین آندروسکپی در مری اینجانب Inlet patch تشخیص داده شد که در حال حاضر مشکلی ندارد اما احتمال نگرانی برای آینده ممکن است وجود داشته باشد، لذا پزشک معالج طی نامه ای مبسوط به همراه عکس و گزارشات از زندان خواستند تا برای تشخیص نزد پروفسور ملک زاده و در مهر ماه سال جاری جهت کنترل به پزشک معالجم در بیمارستان مراجعه کنم که انجام نشده است.
۴. اینجانب پس از تحمل حبس در سلول انفرادی ۲۰۹ و زندان عمومی زنجان دچار تشنج شدم که از همان سال تحت مراقبت پزشک مغز و اعصاب می باشم اما مدتی ست مانع مراجعه من به پزشک مغز و اعصاب شده اند.
جناب دادستان
متاسفانه اینجانب چشم امیدی به رعایت انصاف و عدالت از سوی سیستم قضایی کشورم ندارم. لذا در مورد احکام غیر عادلانه سخنی نمی گویم، اما از حضرتعالی تقاضا دارم لااقل شرایط مراقبت های پزشکی و دسترسی ما به پزشکان متخصصی که سال ها تحت مراقبت آنها معالجه شده ایم و همچنین دسترسی به داروهایمان را فراهم آورید.
اینجانب قصد بزرگنمایی در مورد بیماری های خود را ندارم و مخالف این شیوه توسط هر شخصی حتی برای خود هستم و معتقدم این کار اجحاف در حق بیماران بدحال تر از ماست، اما یک نکته را به شما یادآور می شوم. زمانی که تخلیه چشم و صورت جناب دکتر رجایی را شنیدم متعاقبا مصاحبه آقای اژه ای را در روزنامه خواندم که مسئولیت قوه قضاییه را منکر شده بودند. همچنین وقتی کشته شدن آقای دکتر کاووس سید امامی را شنیدم، مصاحبه آقای اژه ای را مبنی بر سلب مسئولیت از سیستم قضایی را خواندم.
۱. همانطور که در متن اشاره کردم پزشک اینجانب اعلام کرده Inlet patch مری در حال حاضر مشکلی ندارد اما ممکن است به مسئله نگران کننده ای تبدیل شود و می بایست تحت مراقبت بوده و بیمار به دور از محیط پر اضطراب باشد. از زمان تشخیص تا کنون اجازه اعزام من به پزشک معالجم داده نشده است.
۲. استفاده از قرص های رقیق کننده خون به همراه قرص های انعقادی بارها توسط پزشکان متخصص نگران کننده عنوان شده و گزارشات مکتوب فراوانی در پرونده ام وجود دارد که این گزارشات حتی به تایید پزشک معالج زندان نیز رسیده است و می تواند در صورت عدم مراقبت منجر به خطر جانی گردد که به این طریق و از سر ناچاری در نامه ای سرگشاده اعلام می گردد. بدیهی است مسئولیت هر گونه خطر جانی متوجه دستگاه قضایی می باشد.
رونوشت:
وزیر محترم دادگستری
وزارت بهداشت و سلامت
کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی
نرگس محمدی
۷۹/۹/۷
اوین
سایت کانون مدافعان حقوق بشر
